In 600 jaar van Beatrijs naar Biesbosch: expositie over die ‘grote en vreselijke vloed’

WERKENDAM • In een hoekje van de expositie over 600 jaar Sint Elisabethsvloed staat een mandje met een baby én een grijs katje. Het babywiegje zien we terug op één van de drie levensgrote schilderingen van Florian Baltus bij de entree van het Biesboschmuseum. 

De legende van baby Beatrijs is al eeuwenlang onlosmakelijk verbonden aan de Sint Elisabethsvloed en mag dan ook niet ontbreken op de expositie over die ‘grote en vreselijke vloed’ van zes eeuwen geleden. Een vloed die wordt gezien als één van de grootste watersnoodrampen uit de Nederlandse geschiedenis. Het Biesbosch Museumeiland, in het hart van het ooit ‘verdronken land’ richtte een expositie in over de ramp in de nacht van 18 op 19 november 1421. Met niet alleen de verhalen uit het verleden, maar ook met een blik op de toekomst. Zoals in het dilemmabos waarin gevraagd wordt of je nu wel of geen woningen moet bouwen in de uiterwaarden. En wat neem je mee in je koffertje als je moet vluchten voor het water? En hoe moet je een dijk bouwen?

De opening van de expositie was aanvankelijk gepland in het najaar, maar corona gooide roet in het eten. Dinsdag - op Wereldwaterdag - werd de expositie alsnog geopend met een officieel tintje. Erik Wagener, directeur van het Hoogwaterbeschermingsprogramma, ging bij die opening in op de toekomst van waterrijk Nederland en noemde de expositie een ode aan de waterveiligheid. Maar hij sprak ook over de mythevorming rond de Sint Elisabethsvloed en de blijvende gevolgen van de ramp, zoals het ontstaan van de Biesbosch, De muziekgroep Zeevonk zong daarna een prachtig lied over ‘Verdronken land’. Het publiek luisterde vervolgens ademloos naar verhalenverteller Nico van Lent, die niet alleen de legende van baby Beatrijs tot leven bracht. “Boeren werden vissers en het gebied is na de ramp zo mooi geworden.”

Iedereen die straks een bezoek brengt aan de boeiende expositie in het Biesbosch Museumeiland, wordt al bij de entree geconfronteerd met de ramp van 1421. Florian Baltus schilderde een levensgroot drieluik over de stormnacht van zes eeuwen geleden. Het laatste paneel biedt hoop met zonlicht op het water en het wiegje met Beatrijs veilig aan de oever. “Ik heb geprobeerd om alle ingrediënten van storm en water, tot het mandje met de kat in beeld te brengen. Net als de sereniteit van het water.”