Boerderij familie Griffioen brandt in paar uur tijd af

LOPIK • Ruim dertig jaar waren Gert en Ida Griffioen bezig met het verfraaien van hun rietgedekte boerderij aan de Dorpstraat in Lopik. Vorige week zondag maakte een hevige brand een einde aan hun levenswerk. Vijf dagen later doet Gert (62) zijn verhaal. Beheerst, maar af en toe breken de emoties door. “In een paar uur tijd ben je nagenoeg alles kwijt waar je al die jaren zo hard aan hebt gewerkt. Dat is bijna niet te bevatten.” Gert en zijn vrouw kochten de boerderij in 1980 van een tante. Met eigen handen knapten ze de woning helemaal op. Van de mooie boerderij is alleen nog een triest karkas over. Van het rieten dak resten slechts een paar zwartgeblakerde dakspanten. De schuur is gespaard gebleven. Ondanks alle ellende die de brand heeft veroorzaakt, is Gert blij dat niemand ernstig gewond is geraakt. “Dit had natuurlijk veel erger af kunnen lopen.” Dat er ooit brand uit zou breken, was Gert’s grote angst. “Met oud en nieuw bleef ik daarom altijd thuis, met de brandslang klaar voor gebruik. Ik heb ‘m nooit nodig gehad.” Lijstje Noodgedwongen woont het stel in hun caravan die achter op het erf staat. Al dagen zijn ze bezig met het opruimen van de rommel en het sorteren van alle huisraad. Op tafel liggen de lijstjes met daarin de foto’s van hun drie kinderen. Die hingen boven in de woning aan de muur. Op wat kleine vochtplekjes na zijn ze nauwelijks beschadigd. “Een wonder als je bedenkt dat de complete bovenetage is verwoest”, zegt Gert met één van de foto’s in zijn hand. De benedenverdieping liep door de brand vooral veel water-, rook- en roetschade op. Gert en Ida stonden zondagochtend nog met hun caravan op een camping in Eibergen toen rond kwart over elf ’s morgens hun zoon belde. Het huis stond in brand, vertelde hij in grote paniek. “Je schrikt je natuurlijk wezenloos als je zoiets hoort. We zijn meteen naar huis gereden.” Eenmaal in Lopik had Gert aanvankelijk geen oog voor de brand. “Ik wilde mijn zoon zien, weten of hij in veiligheid was. Dat bleek gelukkig het geval. Daarna sta je met een machteloos gevoel naar die brand te kijken.” Wat de brand heeft veroorzaakt is nog altijd niet bekend. Gert vermoedt kortsluiting. Zijn zoon Sander heeft ontzettend veel geluk gehad. “Op het moment dat de brand uitbrak, lag hij beneden op de bank te slapen. Drie jongens die voorbij kwamen rijden, zagen het dak branden en belden aan. Sander deed open en ging meteen boven kijken. De hele verdieping stond vol rook. Hij belde 112 en de jongens probeerden nog met de hogedrukspuit het vuur te doven, maar er was geen houden meer aan. Door het warme weer was het riet kurkdroog.” Inzet Samen met de jongens wist Sander nog wat waardevolle spullen uit het huis te halen. Toen de brandweer arriveerde, mochten ze niet meer naar binnen. Gert ging deze week samen met Sander langs bij de jongens, om ze te bedanken. “Want ze hebben voor ons heel waardevolle spullen weten te redden. Net als de brandweer. Dankzij hun inzet is het vuur niet overgeslagen naar de naastgelegen panden.” Direct na de band kregen Gert en Ida van alle kanten hulp aangeboden. Familie, vrienden en buurtgenoten; ze staan allemaal klaar voor ze. Hartverwarmend noemt Gert het. “Mensen komen langs met eten, bieden aan om bij hen te douchen en leven met je mee. Echt ongelooflijk. Dat doet ons erg goed.” Ook vanuit de Willem de Zwijger in Schoonhoven, de school waar Gert al jaren werkt als conciërge, kreeg hij de nodige reacties. “Van de week stonden er ineens drie meiden van school hier op het erf, om te vertellen dat ze het zo erg vonden voor mij en mijn vrouw. Dat vind ik geweldig.” Leeg Inmiddels hebben ze ook tijdelijke huisvesting kunnen regelen, tegenover hun afgebrande boerderij. “Heel toevallig stond daar een huis leeg dat we kunnen huren. Daar zijn we erg blij mee. Waarschijnlijk zijn ze volgende week klaar met de verbouwing en kunnen we erin.” Of ze hun boerderij gaan herbouwen weten Gert en Ida nog niet. “we zitten middenin de verzekeringsperikelen, maar daar hebben we natuurlijk wel over nagedacht, maar we zijn er nog niet over uit. Door al het bluswater is het isolatiemateriaal in de spouwmuren nat geworden. Om dat natte materiaal eruit te krijgen, moet je al de binnenmuren slopen. Het is de vraag of dat de moeite waard is. Misschien is het verstandiger om hier een nieuw huis te bouwen.” Weg willen ze niet, want de plek heeft een grote emotionele waarde. “We hebben hier altijd fijn gewoond en er liggen veel mooie herinneringen”, zegt Gert. Het kost tijd om deze klap te verwerken, maar het is fijn dat je op zo’n moment elkaar hebt.” De brand heeft ook consequenties voor Lisette Tiele; zij woonde in het voorhuis van de boerderij en is nu ook dakloos.