Thuis in een feesttent en op de kansel

HOOGBLOKLAND • In de tent van de feestweek voelt dominee Martin Zeeman zich net zo goed thuis als in de kerk. ‘Ik ben overal dezelfde, anders klopt er iets niet.’

Na ruim vijf jaar verlaat Martin Zeeman met zijn gezin Hoogblokland. Het Alblasserwaardse dorp was zijn eerste gemeente. Eerder werkte hij bij de Hervormd-Gereformeerde Jeugdbond. 

Altijd welkom
Bij zijn komst zei hij: ‘We moeten naar buiten gaan, aanwezig zijn in woord en daad.’ Is dat gelukt? “Ik vind het heel belangrijk dat je midden in het dorp staat, je gezicht laat zien, met mensen in gesprek gaat. Als er iets wordt georganiseerd in het dorp probeer ik daarbij te zijn, een optreden van Symphonia bijvoorbeeld. Het is belangrijk dat je laat zien dat je er ook wil zijn voor mensen die niet in de kerk komen. Iedereen heeft weleens bemoediging nodig, een woord van troost, of een persoon die gewoon eens luistert. Ik heb gemerkt dat ik altijd welkom ben, dat mensen gewoon hun hele levensverhaal vertellen.”

Kostbare momenten
Hij erkent dat het enerverend is, er zijn voor zijn gezin, gemeente en de rest van het dorp. “Je moet keuzes maken. Ik heb de hoop dat mensen binnen de kerk mij wel weten te vinden, bij mensen buiten de kerk ligt dat anders.” Toen hij regelmatig de Dorpskamer bezocht vroegen mensen hem: ‘Komt u voor de koffie of voor uw werk?’ “Mensen dachten dat ik kwam evangeliseren, maar ik deed gewoon mee met het gesprek, kwam gewoon luisteren. Dan zeggen mensen bijvoorbeeld: ‘Ik ging vroeger ook naar de kerk’. O ja, vertel eens? Dat zijn kostbare momenten geweest. Mensen zagen: hij zit hier niet om zieltjes te winnen, is echt geïnteresseerd in ons.”

Ingewikkeld
De coronatijd drukte een stempel op zijn Hoogbloklandse jaren. “Het was heel intensief omdat je veel dingen anders moest organiseren, heel creatief moest zijn, andere vormen moest zoeken. Doordat je minder contacten had vond het werk van predikant meer achter de schermen plaats. Voor een dominee als ik, die graag tussen de mensen is, was de coronatijd ingewikkeld.”

Rust brengen
Ruim vijf jaar geleden arriveerde Zeeman in een gemeente die bijna 3,5 jaar vacant was geweest en zeven jaren van onrust achter de rug had. “Een van de belangrijkste dingen was rust brengen. De eerste jaren hebben we daarom niks veranderd. Daarna hebben we een aantal veranderingen in gang gezet. Elke dienst zingen we nu gezangen en andere liederen, naast de psalmen. En er kwamen beeldschermen in de kerk.”

Voor kinderen
Waarschijnlijk zijn er twee dingen die Hoogbloklanders zich straks van Zeeman vooral zullen herinneren: dat hij elke zondag iets meenam voor de kinderen en zijn deelname aan ‘Maestro’ in de feesttent. Over het eerste zegt hij: “Ik vind het belangrijk dat er aandacht is voor de kinderen. Daarom neem ik altijd een voorwerp mee of toon een plaatje voor hen op het scherm. Daar geef ik uitleg bij, in eenvoudige taal. Ook volwassenen zeggen regelmatig dat ze er iets aan hadden.”

Hoogtepunt
Als het gaat over ‘Maestro’ komt er een glimlach op zijn gezicht. “Dat was een hoogtepunt. Het mooiste en belangrijkste is dat de mensen in de tent een heel leuke avond hadden en dat we het als kandidaten gezellig hebben gehad. Op zo’n avond vallen alle verschillen weg, mensen denken: die dominee is ook een gewone man, hij durft ook een pruik op te zetten. En ja, ik heb heel veel met muziek. Ik luister veel, kan wat piano spelen en heb een brede muzieksmaak. De muziek van Brahms en Elvis Presley die ik mocht dirigeren had ik niet zelf uitgekozen, maar ik kon er wel wat mee.”

‘Maestro’ gewonnen
Over de vraag of hij zich in een feesttent net zo makkelijk beweegt als in de kerk, moet hij even nadenken. “Ja, ik ben overal dezelfde, anders klopt er iets niet. Ik heb er wel voor gekozen, vanwege de rol die ik heb, het ambt dat ik draag, om niet naar alle feestjes te gaan.” Met een grijns: “Ik heb ‘Maestro’ gewonnen overigens.”

Met vertrouwen
Zeeman vertrekt met zijn vrouw Alette en drie zoontjes naar Waddinxveen. Met een gerust hart. “Het evangelie verandert niet, daar kan ik mee door op een andere plek. En hier gaat God ook verder met de kerk. Met dat vertrouwen gaan we weg.”

Afscheid
Op donderdag 6 oktober is er een afscheid. “Kinderen uit de gemeente komen patat eten in de achtertuin en er is een receptie van 19.30 tot 20.15 uur in De Hoek, gevolgd door een afscheidsavond.” Op zondag 9 oktober is er een afscheidsdienst (14.30 uur).