Marianne Vos: 'Goud is een ultiem doel'

BABYLONIËNBROEK • Bij het terugblikken op het sportieve wielerjaar 2019 straalt Marianne Vos voldoening uit.

"Het was echt een uitzonderlijk jaar", vertelt Vos. "In 2018 had ik al het gevoel weer mee te kunnen doen en het verschil weer te kunnen maken. Dat kwam er dit jaar ook helemaal uit." Maar liefst 22 overwinningen boekte de rijdster uit Babyloniënbroek dit bijna voorbije jaar. Heel mooie zeges zaten daar tussen.

La Course
Als ze er eentje uit mag lichten, hoeft ze niet zo lang na te denken. "De winst in La Course in Pau vind ik wel een hoogtepunt, ja", zegt ze. Inderdaad toonde ze tijdens de vrouwelijke tegenhanger van de Tour de France daar aan voet van de Pyreneeën ouderwets haar enorme klasse.

Marianne Vos. Ze is net terug van 'een wereldreis'. Ze bivakkeerde als wielrenster de laatste weken in China, Taiwan, Japan en Australië. In Australië combineerde ze het sportieve even met vakantie vieren. We kennen haar verhaal. In 2015 had ze een verschrikkelijke dip. Vervolgens moest ze weer op zoek naar haar eigen niveau. Ze moest van ver komen om dat level weer te bereiken.

Dat gebeurde met veel geduld. Wonderbaarlijk krabbelde ze weer op. "Ik heb altijd het vertrouwen gehouden en uiteindelijk vielen dit seizoen alle puzzelstukjes in elkaar", vat de tweevoudig olympisch kampioene en twaalfvoudige wereldkampioene kort samen.

Sjekkie
2019 was ook het jaar waarin van Sjekkie, de wereldberoemde poes die negen jaar onderdeel uitmaakte van de familie Vos, afscheid moest worden genomen. Sjekkie die in de camper mee ging naar wedstrijden en de prestaties van Marianne al spinnend volgde, was aan het einde van haar Latijn. "Dat was wel even slikken. Maar ze heeft een mooi leventje gehad. Op het laatst ging het niet meer. We moesten ons er bij neerleggen."

Een ander dieptepunt was de onverwachte opname van vader Henk op de intensieve care. "Ik zat toen in Australië. Op zo'n moment kom je er weer achter dat gezondheid zó belangrijk is, ver boven al het sportieve."

Tokio
Van terugblikken naar vooruitblikken is een kleine stap. Wat wil ze in 2020 bereiken? De Olympische Spelen in Tokio zijn natuurlijk een doel op zich, reageert ze snel. Na twee gouden plakken wil ze er in Japan nog graag eentje aan haar collectie toevoegen. "Een ultiem doel. Nog een deelname aan de spelen is doel één en er in topvorm staan is doel twee", verwoordt ze haar doelstelling.

Tokio heeft ze met een ploeggenote al verkend. "Het parcours zou mij wel moeten liggen. Maar dan moet ik wel absoluut in topvorm zijn. Het is veel bergop. Ik moet fris in de finale zien te komen", vertelt ze. De Olympische Spelen staan met stip op nummer één, maar er is nog een ambitie die ze nastreeft. "Hoewel het in principe ondergeschikt is aan de spelen, zou ik ook graag nog een keer wereldkampioen willen worden", voegt ze toe. Dat kan in de disciplines veldrijden en op de weg. "Ik hou van kampioenschappen", zegt ze met een glimlach.

Vanaf haar zesde zit Marianne Vos al op een 'snelle fiets' of, anders gezegd, doet ze aan sport. Eerst als schaatsster en fietsster. Het werd alleen fietsen. En hoe! Inmiddels heeft haar lichaam al 32 lentes doorstaan. De legendarische wielrenster en Française Jeannie Longo was de vijftig al lang gepasseerd toen ze stopte. Zo lang zal Vos wel niet door gaan. "Ik heb nog geen idee. Ik blijf fietsen zo lang de gezondheid het toelaat en ik het leuk vind. Ik bekijk het van jaar tot jaar."

Geen planning
Ze heeft geen planning. Ze verwacht na een beëindiging van haar fietscarrière ook geen zwart gat of zo iets. "Ik denk dat het wel iets gerelateerd aan het fietsen wordt. Maar het kan ook goed zijn dat het een geheel andere tak van sport wordt."

Ooit studeerde ze Medicijnen of beter gezegd Biomedische Wetenschappen. "Die studie is afgebroken. Dat zal het ook niet meer worden. Ik heb inmiddels nog wel een studie Coaching gedaan. Ik denk dat ik het nog wel leuk vind om wat bij te leren. In de avonduren, dat wel."

In de voorbije jaren stak Marianne Vos haar nek uit om het vrouwenwielrennen een betere plaats in het wielerwereldje te geven. Weg van de zijlijn. Ze gedroeg zich als een soort Aletta Jacobs op de fiets. Met succes. "De laatste jaren heeft er op het gebied van het vrouwenwielrennen een grote positieve ontwikkeling plaatsgevonden. We hebben een enorme stap gezet. We worden nu alom omarmd", verwoordt ze en voegt er aan toe dat er momenteel op dat gebied geen doelen zijn gesteld.

Marry Bouman