Herinneringen aan hoogwater in 1995 in Altena nog springlevend

ALTENA/BOMMELERWAARD • De emotionele impact van de evacuatie van de Bommelerwaard bij het hoge water in 1995 klinkt door in alle reacties. Altena bleef een evacuatie bespaard, maar ook daar zijn de herinneringen nog levend.

"Ik zal die tijd nooit vergeten. Wij waren hele dagen zandzakken aan het vullen bij Van der Ven in Brakel en gingen soep en koffie brengen bij de dijkwachten in Zaltbommel. Zo vreemd om in een lege stad te rijden. En wat ik me vooral herinner was de saamhorigheid", zo vertelt Ina Verheij uit Brakel.

Rieka Verbeek-Vos (34 jaar) uit Wijk en Aalburg was tijdens de evacuatie negen jaar. "Toen ik uit school kwam, waren alle spullen al ingepakt en vertrokken we naar een tante die drie hoog in een flat in Tiel woonde. Hoog genoeg, zo dachten we, totdat ook Tiel moest evacueren. Dus trokken we in bij een tante in Austerlitz op een zolderkamer boven haar garage. Met mijn twee nichtjes ging ik mee naar school, niemand wist immers hoe lang het zou duren. Na vijf nachten keerden we terug naar Brakel en na nog een nachtje mochten we terug naar huis in Aalst. Dat was toch een soort 'ghost town'. Zelf vond ik het een groot avontuur, pas heb ik nog plakboeken zitten bekijken, samen met mijn dochter."

Goudvis
Rieka herinnert zich ook haar goudvis nog. "Die hadden we op zolder gezet, voordat we vertrokken en die leefde nog."

Zag Rieka het als kind nog als een avontuur, Carolina McCormack (37 jaar) uit Brakel vond het vooral heel angstig. Ook door de dijkwachten en het patrouilleren van de legervoertuigen op de dijk. Haar vader wilde niet evacueren.

"Dat vond ik heel heftig, maar uiteindelijk werd besloten dat voor de veiligheid van de kinderen het beter was wel te evacueren. We werden opgeladen met een vrachtwagen en stonden in de file bij de Andelse sluis op weg naar familie in Hoogblokland. Mijn vader bleef thuis, samen met de buurman, maar onze huisraad ging naar een tante in Meeuwen, die woonde op een terp."

Indrukwekkend
Als Joke Maas-Verstegen (43 jaar) uit Aalst vertelt over de evacuatie valt vaak het woord indrukwekkend. "Wij woonden toen op een boerderij in Rhenoy en kregen een telefoontje uit de Bommelerwaard of we drachtige vaarzen en kalfjes wilden opvangen. Maar voordat die arriveerden bleek dat ook de Betuwe moest evacueren. Dus moest vader de stieren wegbrengen, die had daar nachtmerries van en was in tranen vanwege het hoge water, Al die spanningen en de angst om al wat je bezit kwijt te raken. Ieder jaar In januari moet ik weer terug denken aan die tijd."

Toch bracht de evacuatie voor Joke ook iets moois, de man van de kalfjes is nu haar echtgenoot.

Wiel Peeters uit Zaltbommel noemt de evacuatie hoognodig, hij woonde in 1995 in een woning aan de Waaldijk in Hurwenen.

"Als je aan de dijk woont en de watermassa aan de andere kant van de dijk boven de vloer van je slaapkamer staat dan ga je wel even nadenken. Iedere dag ging ik met mijn twee honden de dijk over en vervolgens omlaag de Kil in. Maar dat loopje werd steeds korter tot ik op de laatste dagen niet meer de dijk over en omlaag kon. Langs de weg lopen durfde ik al niet vanwege het kolkende water met een zompige berm van nauwelijks een halve meter."

Slapeloze nacht
Het Land van Heusden en Altena bleef een evacuatie bespaard, al gaf voormalig dijkgraaf Bastiaan Snoek later wel toe dat hij een slapeloze nacht had gehad.

Het hoge water zorgde wel voor een politiek relletje door uitspraken van voormalig wethouder Nel Boer. Van een crisissfeer was volgens Boer in die dagen geen sprake. "Het crisisberaad op het gemeentehuis was toch vooral met de burgemeesters, daar was ik niet echt bij betrokken. Maar in het Woerkums Café, dat live werd uitgezonden, had ik gezegd dat de Werkendamse burgemeester die in Sleeuwijk woonde een verhuiswagen had besteld. Terwijl de bevolking in het Land van Heusden en Altena niet hoefde te evacueren. Ik was altijd erg voor open en eerlijk."

Maar Boer werd gesommeerd toch excuses te maken.

Hannie Visser-Kieboom