De column van Johan Cahuzak: Bloemen

Las je dat stuk over bloemenlinten in en om Poederoijen?

Wij hebben in ons land ondertussen de boel zo dicht gemetseld dat er geen bloempje meer door ZOAB, beton of groen asfalt komt. En dan gaat het mis. Dat kan elk kind je leren maar volwassenen hebben een dreun nodig om dat door te krijgen: geen bloemen dan ook geen insecten, dan ook geen bestuiving en dan dus honger. Op zich een prima middel tegen de oprukkende obesitas. Ook uitstekend inzetbaar tegen de mondiale overbevolking. Want door honger ontstaat ook nog eens oorlog. Winwin, kun je zeggen.

Maar in Poederoijen gaat men het tij keren. Er komen langs invalswegen en wandelpaden bloemenlinten. Er zijn elders in het vaderland akkerbouwers die een strook van hun grond daar voor gebruiken. Een mooi gezicht en, als gezegd, van levensbelang.

Natuurlijk is Poederoijen sowieso al een druppel op een gloeiende plaat maar nu helemaal. Dat wil niet zeggen dat deze aanpak zinloos is. Mits er op grote schaal gevolg aan gegeven wordt. Als boeren beseffen dat hun weilanden meer zijn dan grasfabrieken, als akkerbouwers door krijgen dat bloemen werkelijk van levensbelang zijn, als mensen beseffen dat de kringloop er toe doet, dan is er nog hoop. En kom op man, dat weet toch iedereen. Doe dan wat. Kijk naar Poederoijen. Helden!

Johan Cahuzak