Christine van Reeuwijk (Lexmond): 'Vertel elkaar meer verhalen'

LEXMOND • Als er iemand is die weet wat 'social distancing' en thuisisolatie in de praktijk inhoudt, dan is het Christine Van Reeuwijk uit Lexmond wel.

Vanwege haar ziekte is ze al een kleine 30 jaar grotendeels aan haar bed en woning gekluisterd. De coronamaatregelen maken het er ook voor haar niet makkelijker op, maar met de bijstand van haar ouders en de professionele hulp redt ze het.

"Mijn ouders wonen naast me, dat is zeker nu een groot voordeel. Ik maak me zorgen om de gezondheid van mensen ver weg en dichtbij en voel me zelf ook extra kwetsbaar. En ook al ben ik al jaren aan huis gebonden, het went nooit. Ik zou met dit prachtige voorjaarsweer en als het regent ook graag naar buiten gaan, maar doorleef mijn gemis elke keer opnieuw en kijk naar wat er wel is. Mijn tuindeuren die openstaan, de klepperende ooievaar op de hoek, het app-contact met onder meer mijn neven en hun vriendinnen. Daar geniet ik intens van."

Gat in de markt
De 'intelligente lockdown' waar Nederland zich nu in bevindt, heeft haar wel eens te meer aan het denken gezet over hoe we aandacht voor elkaar hebben; in deze onwerkelijke tijd van verregaande coronamaatregelen, maar zeker ook in 'gewone' omstandigheden. Wat ze zeker weet: echt luisteren naar elkaar is een gat in de markt. "Ik heb vaak het gevoel dat er alleen gezonden wordt, dat er maar heel weinig oprechte aandacht is voor de ander. Zelf ervaar ik ook nu maar weinig dat ik echt met een ander van gedachten kan wisselen; dat is iets wat ik zeker mis."

Tijd is daarbij cruciaal, bewustwording nog meer. In de huidige 24-uurseconomie waarin vrijwel iedere minuut volgepland is, waar het druk hebben gezien wordt als iets positiefs, waar ieder verjaardagsfeestje omgezet wordt in een groots festijn, is dat niet vanzelfsprekend. "Je zou deze periode bijna als studiemateriaal kunnen gebruiken", glimlacht ze. "Hoe gaan mensen ermee om? Je ziet nu veel collectieve acties ontstaan om anderen te helpen. Ontroerend, mooi om te zien, maar durven we ook echt contact te maken?"

Ritme
Of, zoals ze het twee weken geleden in een ingezonden brief in Het Kontakt verwoordde: 'Straks, als we allemaal ons gewone ritme weer oppakken, mogen we de ander nog steeds niet vergeten. Vooral de ander die ook na de coronacrisis te oud of te ziek is om naar buiten te gaan. Het is goed dat we elkaar zoveel mogelijk vermaken, maar durf ook eens stil te staan en met elkaar te praten."

"Ik ben ervan overtuigd dat we elkaar meer verhalen moeten vertellen", vervolgt ze. "Vroeger heb ik rechten gestudeerd en boeide het vak forensische psychiatrie me zeer. Daarin ga je op zoek naar de mens achter de misdaad. Door te luisteren naar iemands verhaal leer je te begrijpen waarom iemand doet wat hij of zij doet. Die aandacht en tijd voor elkaar brengt je dichter bij elkaar. In een tijd als deze is dat denk ik nog veel harder nodig."

Gevolgen
Ze vervolgt: "De ingrijpende emotionele, sociale en economische gevolgen die velen nu treft, raken me diep. Ik hoop van harte dat mensen hun gevoelens met elkaar kunnen blijven delen. Een waardevol gesprek met mijn predikant maakte pas voor mij alle verschil. Je hoeft niet groot te denken; een Joods spreekwoord zegt niet voor niets dat als je één mens redt, je de hele wereld redt."