'Het is je passie, het is je leven'

STREEFKERK • Ze hoeft maar naar het hoofd van haar paard te kijken om te zien welke hartslag hij heeft. “Ik kan er hoogstens een paar slagen naast zitten.” Voegt er een tikkeltje ondeugend aan toe: “Ik denk niet dat Ankie dat kan.” Streefkerkse Donna Oudshoorn is met haar Karrimh geselecteerd voor het wereldkampioenschap endurance in Groot-Brittannië. Leuk. Maar ook: prijzig. Over een hippische discipline die knokt om erkenning. Donna Oudshoorn heeft alle disciplines van de paardensport wel van binnen gezien. En de nodige prijzen binnengesleept. Tegen mensen die haar zeiden dat ze toch echt een keuze moest maken, zei ze altijd stellig: “Ik moet helemaal niets.” Toch. Ze geeft nu bijna met tegenzin toe dat endurance haar de laatste tijd het meest bevalt. Over dressuur zegt ze inmiddels gekscherend: “Dan moet ik soms wel zeven minuten serieus blijven. Moeilijk.” De endurance-tak omschrijft ze als een stuk gemoedelijker. Als vergelijking: “Bij dressuur of springen is het niet de bedoeling dat je de deelnemer na jou succes wenst. Dan kijken ze je aan alsof je gek bent. Als je afvalt, dan is het simpelweg weer een concurrent minder.” Bij endurance is de sfeer soms bijna jolig, wat Donna – “ik ben zo gek als een deur” – goed uitkomt. Ze is druk. Springt van de hak op de tak. Zet soms een gek hoog stemmetje op om een anekdote te verlevendigen. En breekt het gesprek halverwege even af als ze een leerlinge ziet vertrekken van Stal Norwind. “Wacht even jij. Even kroelen.” Tegen de moeder die glimlachend toekijkt. “Het gaat steeds beter.” Ze heeft nog acht dagen voor ze richting Euston Park vertrekt. Daar waar zaterdag 25 augustus het wereldkampioenschap endurance losbarst. “Spannend? Wat denk je? Ik vind het hartstikke spannend.” Groei Endurance is dan wel de rapst groeiende tak van de paardensport, maar ondanks dat geniet de discipline nog van een soms pijnlijke onbekendheid. Ook vanwege het ontbreken van endurance als onderdeel op de Olympische Spelen, iets waar Donna met de andere Nederlandse rijders driftig verandering in probeert te brengen. Tot het zover is, loopt de Streefkerkse tegen onkunde aan. “Zo’n buitenritje, zeggen mensen dan.” Ze rolt met haar ogen. Het ligt iets genuanceerder. Endurance-ritten kunnen vijfentwintig kilometer lang zijn of – zoals op het wereldkampioenschap – honderdzestig en vinden inderdaad buiten plaats, waar een parcours is uitgezet in de soms wilde natuur van dan weer België, dan Luxemburg of Duitsland of Frankrijk. Soms ook in Nederland. Tussentijds zijn er soort van haltes, waarbij een dierenarts de paarden aan een medische keuring onderwerpt. Van hartslag tot darmgeluiden: alles gaat onder een vergrootglas. Als het dier binnen de toegestane marges blijft, mogen paard en rijder – na een korte rustperiode – weer door. De eerste keer dat Donna Oudshoorn de honderdzestig kilometer volbracht, kon ze een week niet lopen. Nu heeft ze nog maar een dag spierpijn. “Je moet doorzettingsvermogen hebben, karakter. Soms gaat alles pijn doen.” Vechter In 2008 stond Donna Oudshoorn ook al op het wereldkampioenschap endurance, destijds in Maleisië. Toen wist geen enkele Nederlandse afgezant te finishen. Streven voor het wereldkampioenschap - naast finishen - is een gemiddelde snelheid van achttien kilometer per uur halen. Tijdens de laatste internationale wedstrijd – ook honderdzestig kilometer – werd ze tweede met een gemiddelde snelheid van krap zeventien. Op het wereldkampioenschap ligt het niveau een stukje hoger. “Als ik er weet te finishen, ben ik al heel gelukkig.” Immers: Karrimh is al achttien. Door de vrouw van bondscoach Emile Docquier is hij al liefkozend omgedoopt tot “oude zak”. Hij was wel de enige in de Nederlandse selectie die aan alle tien trainingsdagen in België gretig – “met de oren naar voren” – deelnam. “Hij zou zich doodrijden, zo’n paard is het. Een vechter. Een diehard.” En zij? “Ik drink niet, ik rook niet, ik ga niet uit. Vorig jaar ben ik op mijn huwelijksreis geweest. Dat was mijn eerste vakantie in vijf jaar. Maar dat is bij iedere topsporter hetzelfde, het is je leven, het is je passie. Dus dat doe je.” Geweldig natuurlijk zo’n deelname aan het wereldkampioenschap. Maar ook een behoorlijk financiële last. De Koninklijke Nederlandse Hippische Sportfederatie betaalt alleen de inschrijvingskosten, verder komt alles op de deelnemers terecht. Van overtocht en overnachting tot betaling van de stalling en de verzorgers. Donna Oudshoorn financieel ondersteunen kan door geld over te maken op rekeningnummer 53544035 ten name van DEM Oudshoorn onder vermelding van WK Euston Park.