Rooskleurig

De onuitstaanbare president van Amerika, zijn naam ben ik even vergeten, schreeuwt van de daken dat hij zijn land sterker dan ooit heeft gemaakt. Dat zo ongeveer de helft van de bevolking dat je reinste kletskoek vindt, zegt hij er niet bij. De victorie kraaiende voorstanders van de Brexit slaan zichzelf al even hard op de borst. Engeland gaat volgens hen nu een glorieuze toekomst tegemoet. Ze zeggen er natuurlijk niet bij dat circa de helft van de Britse bevolking die Brexit helemaal niet ziet zitten. Zo maak je het al of niet bewust mooier dan het is.

Je ziet het ook dicht bij huis. Vuilophaler Avri houdt bij hoog en bij laag vol dat het huidige inzamelsysteem het beste voor ons allemaal is. Dat steeds meer gemeenten flink aan die bewering twijfelen hoor je niet. Wat kun je als simpele burger nog geloven? Het meeste ingezamelde plastic is onbruikbaar en gaat gewoon naar de verbrandingsoven, zo lezen we op internet. Het Avri-systeem is bovendien lastig te handhaven. De mensen lopen niet gauw warm voor een systeem waar ze zelf niet in geloven. Daar heeft de Avri wat op gevonden. De inzet van snuffelaars. Snuffelaars die in de containers wroeten. Als mollen in een molshoop. Snuffelaars die op elk slakje zout leggen en daardoor irritatie oproepen. Was de Avri zelf ook maar zo precies bij het onderhoud van het openbaar groen. Kijk maar eens in de Tielse Schepenbuurt. De onderhoudsdienst maakt er daar een potje van. De al jaren klagende bewoners zien het parkje langs de Dode Linge steeds verder naar de knoppen gaan. Hoe dat kan? Bij de Avri zijn de snuffelaars veel populairder dan de schoffelaars, denk ik. Meer snuffelen en minder schoffelen, zo zit dat.

Snuffelen aan onze privacy. We voelen ons toch al zo bespied. Ik herinner me nog hoe groot de verontwaardiging was toen verslaggevers van de roddelpers in de vuilniszakken van bekende Nederlanders hadden geneusd. En nu hakt de overheid met zo ongeveer hetzelfde bijltje. We moeten wel snuffelen, zo zeggen ze bij de Avri, want onlangs nog is er een complete plastic wasmand uit een plastic-container gesnuffeld.
Moedwillig de boel flessen kan natuurlijk niet, maar dat je niet weet waar je met een oude wasmand heen moet, kan ik me goed voorstellen.
Ik heb ook zo’n ding in de garage staan. Hoe raak ik er van af? In de container voor restafval past de mand niet. In de plastic-container mag die niet. Wegbrengen naar de milieustraat dan maar. Dat betekent een ritje van een kilometer of twintig met mijn stikstof-auto. Ja, los het maar op. De hele samenleving barst van het plastic, de supermarkt puilt ervan uit. Niemand kan er omheen, maar het probleem van die afvalberg wordt bij ons neergelegd.
Er komt nog eens een tijd dat de president van Amerika, zijn naam ben ik even vergeten, zal moeten toegeven dat hij kletskoek heeft verkocht. En dat die Brexit-fanatiekelingen tot de conclusie komen dat Engeland steeds verder achter gaat lopen nu ze Europa de rug hebben toegekeerd. En dat de Avri met al die rooskleurige verhalen over het huidige inzamelsysteem door de mand zal vallen. Door de wasmand.

Jan Beijer
(reageren: jbeijer@upcmail.nl)