Rondjes

Column Spot op de Betuwe

Is het jou ook opgevallen dat de mensen een stuk vriendelijker zijn geworden? Dat vroeg een trouwe lezer van deze rubriek mij in een even vriendelijk mailtje. Ja, dat heb ik ook gemerkt. We groeten weer, zwaaien weer. We zien elkaar weer staan. Meer oog voor elkaar, meer waardering voor onze omgeving. De mooie kant van corona. En we zijn als een idioot aan het inhalen. Nu pas hebben we in de gaten hoeveel achterstallig onderhoud huis en tuin hebben opgelopen. We klussen wat af. We gaan de lockdown te lijf met schoffelen, schilderen en taarten bakken. Waar eerst kant-en-klare maaltijden in de magnetron werden geschoven, worden nu culinaire prestaties geleverd, waar je zonder probleem een Michelinster op zou kunnen plakken.

Wat zijn we actief en creatief geworden. Of dat voor mij persoonlijk geldt, betwijfel ik. Mijn creativiteit is op het oude niveau blijven steken. Nou ja, creativiteit. Het zijn meer mijn dagelijkse dingetjes. Ik schil aardappels, snij snijbonen, rasp Parmezaanse kaas en stop de vaat in de vaatwasser. Ik zal wel een uitzondering zijn, want een crisis schudt de samenleving wel terdege wakker. Wat eerst niet kon, kan door een crisis plotseling wel. Eerst de zorgsector en het onderwijs kaal plukken en deze sectoren nu de hemel in prijzen. Zo worden we geregeerd. Ja zag het ook in 1995, toen de bijna-watersnood het Rivierengebied trof. Jarenlang werd er getreuzeld om de dijken te verbeteren. Na dat verontrustende hoogwater lukte het ineens wel. De waterschappen werden wakker. Zoiets wonderbaarlijks zie je ook nu weer. Nu worden in een handomdraai complete noodziekenhuizen in elkaar gezet en honderden extra ic-kamers ingericht.

Maar een crisis kan niet alles. Kijk maar eens naar de gemeente Buren. Daar hebben een stuk of drie bestuurscrisissen bar weinig opgeleverd. Want hoe is het anders te verklaren dat de gemeenteraad daar al een jaar of twaalf zit te tobben over de bouw van een nieuwe sporthal. De hal waar de sportverenigingen en de scholen steeds heftiger naar snakken, staat er nog steeds niet. Met onder meer als trieste gevolg dat de Maurikse schoolkinderen al jarenlang met busjes naar een gymzaal in Eck en Wiel gebracht moeten worden. De gymbus, het onderwijzend personeel heeft er de buik behoorlijk van vol. “Je wordt er knettergek van”, zei een onderwijzeres mij door de telefoon. En twee schooldirecteuren lieten al eerder weten dat “ze het helemaal gehad hebben met dat gedoe rond die gymlessen.” Als straks de scholen weer beginnen wordt het voor de schoolleiding helemaal een heidens karwei om de leerlingen volgens de anderhalve meter-regels in de bus te krijgen.

Het onderwijzend personeel krijgt toch al zoveel op het bord en dan komt dit er ook nog eens bij. Hoe ze dat gaan oplossen weten ze nog niet. Kinderen moeten bewegen, maar je kunt ze niet eeuwig saaie rondjes laten lopen op het schoolplein. Lijkt me trouwens wel een aardig idee voor de gemeenteraadsleden, die de hoofdrol gespeeld hebben in deze sporthalsoap. Rondjes lopen op het schoolplein, maar dan voor straf. Omdat ze al zo lang een loopje hebben genomen met die sporthal.

Jan Beijer

(reageren: jbeijer@upcmail.nl)