Cabaretier Jan van Maanen: 'Normaal is nog niet zo verkeerd'

NEERIJNEN • Jan van Maanen (40) woonde de eerste tien jaar van zijn leven in Meteren. De sfeer van het platteland komt terug in zijn cabaretvoorstelling 'Voor alles'. Te zien op zaterdag 28 januari in het Stroomhuis in Neerijnen.

Zijn eerste schreden op het artiestenpad zette hij in Meteren. "Het zat er duidelijk van kleins af aan al in. Toen ik een jaar of vijf was hield ik al een goochelshow voor de familie, letterlijk tussen de schuifdeuren." Het was een behoefte die zich niet liet tegenhouden door de mentaliteit van 'doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg'.

Leven en laten leven
"Toch is dat wel de sfeer waarin ik ben opgegroeid, en waar ik ook van houd", zegt Jan, die inmiddels in 't Gooi woont. "Normaal is niet zo verkeerd. Leven en laten leven, daar draait het volgens mij om. Op het platteland hebben de mensen dat beter door dan in 't Gooi en de rest van de randstad, vind ik. Allerlei dingen verbieden maakt het leven er niet leuker op. Dat gezemel over vuurwerk bijvoorbeeld. Mensen, het is maar één keer per jaar. Af en toe iets toestaan wat jij minder leuk vindt, is dat nou zo erg? We hebben soms ook een uitlaatklep nodig. Vandaar ook de titel van mijn voorstelling: ik ben 'voor alles'. De politiek zet alles op scherp en wil alles anders. Nou, van mij hoeft dat niet. Ik ben meer van het gedogen en polderen uit de jaren tachtig."

Diezelfde jaren tachtig - of nog eerder - waren ook de hoogtijdagen van de cabaretiers die Van Maanen het meest bewondert. Toon Hermans, Wim Sonneveld. "Ik luisterde als kind zelfs naar de platen van Wim Kan. Ik begreep niets van alle verwijzingen naar politiek, maar toch vond ik het leuk."

Retro-cabaret
Door recensenten wordt Van Maanen regelmatig vergeleken met de Grote Drie. 'Uitvinder van het retro-cabaret' noemen ze hem wel. "Dat heb ik niet bewust gedaan", zegt de veertigjarige kleinkunstenaar. "Ik wilde dicht bij mezelf blijven, doen wat ik leuk vond. Dat was blijkbaar ouderwets, maar het werd wel gewaardeerd."

In 2010 won de geboren Betuwenaar namelijk de Wim Sonneveldprijs. Dat bracht zijn carrière in een stroomversnelling. "Impresariaten toonden belangstelling, dat brengt je verder. Jezelf cabaretier noemen en in het buurthuis optreden kan natuurlijk altijd, maar de waardering die uit zo'n prijs blijkt, geeft wel een boost."

Lees het hele interview in de papieren editie van 18 januari 2017 of in de e-paper.