Bloesempracht aan de Diefdijk: ‘Dat wil toch niemand missen?’

REGIO • Niemand wil toch de bloeiende Betuwe missen?! Of je nu inwoner - of een dagje uit bent. Maar niets zo afhankelijk van het weer dan de bloesembloei. De wind en regen van de afgelopen tijd hebben er aardig ingehakt, dus wacht niet te lang om nog een staartje van de bloesemschoonheid mee te kunnen pikken. 

Elk voorjaar was het vaste prik voor mijn ouders; de bloesemtocht rijden. En wij, zes kinderen in de peuter- tot basisschoolleeftijd, werden in het Dafje geladen, nu ruim vijftig jaar geleden. In april begon het altijd bij mijn ouders te kriebelen. Ik denk dat de bloesempracht hen onder de indruk bracht van Gods schepping, en dat ze die ervaring telkens opnieuw wilden beleven. 

Bovendien was het een goedkope vorm van ontspanning. De benzine was toen nog te betalen, en de thermoskan koffie, pakjes drinken, boterhammen en mandarijnen gingen mee in de tas voor onderweg. Ze zochten dan een mooi plekje uit, meestal achter een hek waar altijd wel een van ons een winkelhaak in blouse of broek aan overhield. Het gaf me een feestelijk gevoel, al die bloemetjes. Niet alleen aan de bomen, ook in de berm; dat heldergeel van het koolzaad, en het frêle witte kant van het fluitenkruid. 

Perfect plaatje

Het is kennelijk een universeel gevoel, want nog altijd is de belangstelling voor- en bewondering van de bloeiende Betuwe ongekend groot, hoor ik van Willy Cornelissen, die een hoogstamboomgaard aan de Diefdijk bezit. ,,We hebben recent twee mooie weekenden gehad, nou dan ziet het zwart van de wandelaars en fietsers langs de dijk. Die zie ik bij bosjes afstappen om foto’s te maken. Als de bloesem bloeit met de grazende schapen onder de bomen dan is dat gewoon het perfecte plaatje.” 

De Schone van Boskoop

Cornelissen vindt het een sport zoveel mogelijk oude rassen en ander fruit te verzamelen. Hij heeft honderd hoogstambomen, waaronder zesentwintig oude appelrassen. De romantische namen Ingrid Marie, Princesse Noble, Schone van Boskoop, Zigeunerin en Zoet Ermgaard nodigen uit tot dagdromen. De bloesem begint in maart met de kroosjes, een kleine wilde pruimensoort, vertelt hij.

 ,,Daarna krijg je de amandel en abrikoos, de pruim, de peer en de kers. Dan de appels en kweeperen. De goudreinet bloeide begin april al, maar de zoete rassen, zoals Sterappel, Bloemee en Bellefleur moeten nog komen.” 

Verder heeft hij ook vijgen, een mispel en een perzik, een kiwiplant en druiven, een walnoot-, hazelnoot- en amandelboom en een tamme kastanje. Vóór de jaren zeventig van de vorige eeuw, toen de overheid een rooipremie op de hoogstambomen zette, om het rendement te kunnen verhogen door het planten van laagstam exemplaren, stond er hoogstamfruit bij zo goed als iedere boerderij, weet Willy. ,,De boer was zelfvoorzienend en daar hoorde ook een kleine boomgaard bij.” 

Fruit zoals het bedoeld is 

Waarom kiest hij er bewust voor de hoogstamboomgaard in ere te houden? ,,De hoogstambomen horen hier in het landschap thuis, en zorgen bovendien voor een grotere biodiversiteit.”

 Willy teelt biologisch, waardoor de hommels, bijen en andere insecten, die door chemische ziektebestrijding doodgespoten worden, blijven leven en allerlei vogels aantrekken. En hij laat het fruit rijpen. 

,,Eenmaal geplukt is het wel korter houdbaar, maar je krijgt fruit zoals het bedoeld is; met een volle smaak.” Van de valappels laat hij appelsap maken dat op het terras van vergaderfaciliteit ‘Bij Maria’ en de camping van zijn vrouw, geproefd kan worden. Wie die pure natuur mee naar huis wil nemen koopt een vijfliterpak. 

Kijk voor meer informatie op www.welkomindebetuwe.nl of op www.bijmaria.com. 

Levien Vermeer