Juf Anja van Het Kompas uit Vuren gaat met pensioen

VUREN • Anja Bohré zag in haar 42-jarige schoolcarrière niet alleen het onderwijs veranderen, maar ook de polder verstedelijken.

Anja Bohré (63), adjunct-directeur en juf van de midden-bovenbouw op cbs het Kompas in Vuren gaat met vervroegd pensioen. “Ik heb altijd gezegd: ik stop als ik het nog leuk vind, niet als ik al uitgedoofd ben. Maar wat zal ik de boel hier missen. Ik ken Vuren beter dan mijn eigen woonplaats.” 

Volgende week dinsdag neemt ze afscheid van de basisschool waar ze ‘al haar ziel en zaligheid’ aan gegeven heeft, zoals ze zelf zegt. “De interactie met de kinderen is zo leuk, en het beste uit hen zien te halen. Dat is de liefde voor je vak hè, daarom houd je het ook zo lang vol.” 

Die passie voor het onderwijs ontstond al vroeg, vertelt ze. “Vanaf klas één op de lagere school wist ik al dat ik juf wilde worden. Ik hielp mijn juf toen al met nakijken.” 

In 1979 werd ze vers van de PA (tegenwoordig Pabo) aangenomen. “In Vuren was toen net de christelijke lagere school opgericht.” In 1986 kreeg ze er ook beleid bij, en werd adjunct. “Ik heb zes directeuren meegemaakt”, zegt ze.

‘Krijt tijdperk’
Vroeger was het niet persé beter, maar anders, volgens Anja. “Tegenwoordig hebben we een leerlingvolgsysteem en sluiten we aan bij de leer- en ontwikkelingsbehoefte van het individuele kind. We praten nu mét kinderen, in plaats van óver hen.”

Bovendien is er een pot geld beschikbaar om tijdelijk externe specialisten in te huren als de school ‘handelings-verlegen’ is, en hulp van de eigen interne begeleiders niet toereikend, legt ze uit. “Vroeger draaiden we het lesprogramma af. Had je bijvoorbeeld een vier voor je dictee, dan ging het schriftje dicht. Nu kijken we hoe we beter op het individuele niveau kunnen aansluiten”, zegt Anja. 

“Ik kom nog uit het ‘Krijt tijdperk’. In mijn begintijd schreven we op een schoolbord met krijtjes. Ik heb de hele ontwikkeling naar het digitale lesgeven meegemaakt. Als je in het onderwijs werkt blijf je zelf ook een leven lang leren.” 

Ondanks de digitale methode laat Anja de kinderen toch nog schrijven. “Dat vinden we belangrijk voor de motoriek. Laatst vroegen de kinderen er zelf om: juf, krijgen we een rekenschrift? Toen hebben we met pen en papier sommen gemaakt.” 

Tegenwoordig worden er meer vakken gegeven dan vroeger, zoals burgerschapsvorming. “Wat in de maatschappij vaak mis gaat, moet het basisonderwijs compenseren; zoals gezonde voeding stimuleren en sociale vaardigheden aanleren.” Ook de werkdruk is veranderd. “In die begintijd ervaarde je alleen werkdruk in de rapportentijd, nu heb je meer administratieve taken, maar daar ben ik in meegegroeid.” 

Brommertje
Ze zag niet alleen het onderwijs veranderen in haar 42-jarige schoolcarrière, ook de leefomgeving. Anja komt oorspronkelijk uit Boven-Hardinxveld en woont nu in Giessenburg. “In het begin ging ik op m’n brommertje naar school. Eerst kwam ik over rotondes, dat werden kruispunten met verkeerslichten, en toen weer rotondes. Bij Gorinchem reed ik door de polder, dat is nu een woonwijk geworden. M’n omgeving is helemaal verstedelijkt.”

Het Kompas staat ook voor ‘lokaal leren’, wat betekent dat? Anja legt uit: “Betrokkenheid bij elkaar maakt sociaal leren mogelijk, in de omgang met elkaar. Een goede sfeer en aandacht voor elkaar is net zo belangrijk als leervorderingen. We willen dat het kind ook oog heeft voor anderen en hen leert helpen.” Vandaar het sponsorproject voor een kind in Oeganda, en de incidentele acties voor goede doelen. 

Anja laat het pensioen op zich af komen. Ze houdt van fietsen, wandelen en op vakantie gaan, en verwacht dat de extra tijd vanzelf ingevuld zal worden met vrijwilligerswerk. “Het kan alle kanten uit, als het maar iets met mensen is.” 

door Levien Vermeer