‘Zeven Sloten’ maakt indruk op brugklassers Heerenlanden

LEERDAM • Brugklassers van het Heerenlanden College bekeken vorige week woensdag de gastles ‘Zeven Sloten’. ‘Het gaat om de bewustwording van je gedrag in het verkeer. Iedereen zit rustig te appen op de fiets’.

“Het is mooi als leerlingen na afloop zeggen: hé man, daar had ik nog nooit over nagedacht”, zegt theatermaker Michiel van de Burgt voor de les begint. 

Verkeerswethouder Huib Zevenhuizen onderstreept dat de gemeente veel aandacht besteedt aan de verkeersveiligheid van de jeugd. “Zo vinden we een veilige schoolomgeving heel belangrijk. Denk aan veilige looproutes en veilig oversteken. Ook besteden we veel aandacht aan de veiligheid van leerlingen op de middelbare school.” 

Vandaar dat Vijfheerenlanden de kosten van de voorstelling voor haar rekening neemt. Eerder subsidieerde provincie Zuid-Holland ‘Zeven Sloten’. Door de overgang naar Utrecht dreigden de gastlessen in schoonheid te sterven. 

Zevenhuizen: “Daarom hebben wij de betaling overgenomen. De voorstelling is een leuke, interactieve manier om de leerlingen wat te leren. Na afloop zijn ze altijd onder de indruk. Als het er voor zorgt dat er één leerling minder onder een auto komt, is dat winst.”

Op het randje
In het voorgesprek waarschuwt Van de Burgt: “Ik maak harde grappen. Sommige zitten op het randje. En soms gaan ze er overheen.”

Maar het gaat om meer dan harde grappen: “Alle verhalen zijn echt gebeurd. Ik heb er alleen wat gekke dingen bij bedacht.” 

En dan start de voorstelling. In razend tempo neemt de theatermaker zijn publiek mee in een serie bizarre verhalen, waarbij de ene harde grap over de andere woordspeling stuitert en er voortdurend overgeschakeld wordt van een verzonnen werkelijkheid naar de actualiteit van alledag. 

Van de Burgt introduceert konijn Droppie die soms ondeugend is en dan ‘holarrest’ krijgt. Droppie ontmoet een leuk konijnenmeisje en wordt verliefd. Het meisje rookt een raar goedje. Droppie doet als ‘proefkonijn’ mee en even later stapt het even verliefde als zweverige stel ‘zo stoned als een aap’ in de auto. 

“Hebbie zin om een stukje te rijden? Maar al gauw gaat het veel te hard en het laatste wat Droppie van zijn vriendin ziet, is dat haar hoofd tegen het asfalt klapt en er op het asfalt een enorme bloedvlek ontstaat.”

Alcoholcontroles
De zaal is amper bijgekomen als de theatermaker alweer overgaat op het volgende verhaal. Over een jongen die er alles aan doet om alcoholcontroles te ‘overleven’.

“Veel haring met uien eten, dan ruiken ze de alcohol niet. De agent zei: ‘ziet u die lijn daar? Loop daar maar overheen’. Ik vroeg: ‘welke? Ik zie er wel zeven’. Daarna moest ik op cursus. Daar leerde ik veel van. Daarom kocht ik een BMW met een fijne kreukelzone. Daarmee raakte ik een kind op een fiets. Maar zeg nou zelf: wie laat z’n kind nou op de openbare weg fietsen? Dat is vragen om narigheid. Ik moest wéér op cursus. Daar gingen mijn ogen eindelijk open. Die van dat kind nooit meer.”

Laatste overtreding
Na afloop van de voorstelling gaat de theatermaker in gesprek met het publiek. “Wat was jullie laatste verkeersovertreding?” Zevenhuizen: “Ik reed onlangs de straat uit. Ik had haast en gaf iemand geen voorrang. Daar schrok ik best van.”

Ook leerlingen biechten hun zonden op: een groot aantal rijdt op de stoep en pakweg de helft rijdt zonder licht of gebruikt hun mobiel tijdens het fietsen. “Ik reed zo tegen een boom aan.” 

Dan volgen de dilemma’s: “Wat doe je als na een avondje stappen de Bob stomdronken is?” De een neemt de trein, een ander bestelt een taxi. “Of we slapen in de auto of zoeken een hotelletje.” 

Ter afsluiting van de les vertelt Van de Burgt over zijn bezoek aan een revalidatiecentrum. “Ik sprak een jongen die door eigen schuld verlamd was geraakt. De auto raakte een paal. Zijn vrienden hadden niks, hij werd uit de auto geslingerd. Hij zei: ‘ik zie nog elke nacht die paal op me afkomen’.” 

En er is dat verhaal over agenten die ouders moeten vertellen dat hun kind is verongelukt. “Ze keken naar binnen en zagen dat het daar goed was. Eén druk op de bel en hun leven was verwoest. Ik hoop dat niemand voor jullie ooit op de bel hoeft te drukken. Daar heb je zelf veel invloed op.”