Wouter Schraven schrijft: 'Als de dokter somber kijkt' (over leven, kanker en geloven)

LOPIK • Wouter Schraven (57), dominee van de Brugkerk in Lopik, schreef het boek 'Als de dokter somber kijkt'. Het gaat over leven, kanker en geloven.

De auteur kreeg vorig jaar zomer het bericht dat hij alvleesklierkanker heeft met uitzaaiingen. Schraven: "Behandeling is mogelijk, genezing niet, zo was de boodschap. Sindsdien is mijn leven en dat van mijn gezin compleet veranderd."

Wouter Schraven was het gewend om een wekelijkse blog te schrijven voor de mensen uit zijn kerkelijke gemeente. Die blogs veranderden van inhoud, maar niet van toon. Een deel van deze blogs zijn bewerkt tot overdenkingen voor zijn boek. In 24 blogs/overdenkingen vertelt Schraven over wat hij meemaakte en wat zijn hart en gedachten bezighield.

Rouw
"Als dominee heb ik veel te maken gehad met ziekte en rouw. Ik gaf zelfs cursussen rouwverwerking met mijn vrouw Gerjanne. Maar eerlijk is eerlijk: als het jezelf overkomt is het toch anders. De intensiteit van zo'n boodschap had ik onderschat. Het zet je leven op z'n kop. Als het niet jezelf betreft sta je in zekere zin langs de zijlijn. Nu sta ik opeens op de middenstip."

Vervolgens: "Ik zeg wel eens: ik leef in de schaduw van de dood, maar om schaduw te hebben moet er wel licht zijn. Licht van fijne mensen om me heen, goede zorg in een ziekenhuis en licht en vrede van boven. De boodschap dat ik kanker heb gaf in zekere zin ook verdieping aan mijn leven en aan mijn geloof. Je ervaart meer dat de tijd die je samen hebt, als gezin, kostbaar is."

Twijfel
In zijn overdenkingen gaat Schraven de vragen over leven en dood, twijfel en geloof niet uit de weg. Toch is het volgens hem geen 'zwaar boek'.

"Ik schrijf ook over alledaagse dingen, grappige gebeurtenissen en onverwachte ontmoetingen. Teksten uit de Bijbel, liederen, citaten van schrijvers en kunstenaars wil ik doorgeven aan de lezer."

Hij geeft zichzelf bloot in het boek, durft zijn gedachten en angsten te delen. Over het niet mee kunnen doen vanwege zijn ziekte bijvoorbeeld. Een passage uit het boek: 'Er zijn dagen dat het prima gaat, ook geestelijk, maar soms bekruipt het me heftig en ben ik flink van slag. De onzekerheid over de toekomst valt dan als een zwart kleed over me heen en maakt alles donker. Ik zie mezelf in het raam en zie dat die vier maanden me hebben getekend en dat de chemo mijn profiel verandert'.

Zondagen
De zondagen vindt hij nog het moeilijkst: "Normaal stond ik dan om half zeven 's ochtends naast mijn bed en had ik zin in de diensten die dag. Nu kan ik het amper aan om mee te luisteren via internet. Ik word er chagrijnig van of beter gezegd: verdrietig dat er zoveel voorbij is. Zo af en toe was ik -in de pre-coronatijd- te vinden in een avonddienst. Ook dan moest ik een drempel over. Ik voelde me verantwoordelijk en kon het niet uitstaan dat er iemand anders op 'mijn' plaats stond. Van wat ik het liefste deed, ben ik nu afgesneden. Dat doet pijn. Toch moet ik mezelf weer oppakken. Vertrouwen op de weg die God met mij gaat en zien wat er nog wel kan."

Onlangs mocht hij weer een dienst leiden. In een vanwege het coronavirus lege kerk, dat dan weer wel. "Het was dankbaar, want er schakelden 500 gemeenteleden live in. En ook daarna wordt de dienst nog bekeken. De Brugkerk heeft ruim 1.000 gemeenteleden. Het is een mooie, vitale gemeente, die ook van onderaf -vanuit de jeugd- goed gevoed wordt. De blijken van medeleven - kaarten, berichtjes, noem maar op- zijn intens. Daar staat deze gemeente bekend om; het is mooi om dat nu ook zelf te ervaren."

Bemoedigen
Schraven heeft verschillende bedoelingen met zijn boek. "Het is voor mij een goede manier om mijn ervaringen van me af te schrijven. Daarnaast wil ik met het boek iets moois nalaten en wellicht mensen bemoedigen die ook in een moeilijke situatie verkeren. Ik ben dankbaar dat het boek er nu is en ik geniet van de eerste reacties. Extra bijzonder is dat mijn dochter Rosalie de illustraties heeft verzorgd."

Zijn ziektebeeld is volgens Schraven op dit moment 'vrij stabiel'. "Ik ga iedere twee weken voor hyperthermie –het bestrijden van kankercellen met warmte- naar een ziekenhuis in Duitsland. Dit wordt gecombineerd met chemotherapie. Ik voel me dan de eerste dagen daarna altijd wat beroerd –misselijk, koorts- maar in het geheel heb ik er baat bij."

Hoe lang
Tenslotte: "Hoe het op de langere termijn verloopt is niet te voorspellen. Als patiënt met alvleesklierkanker heb je niet de beste vooruitzichten, dat is een feit. Maar ik probeer dat los te laten en me niet bezig te houden met hoe lang ik nog heb. Want dat weet God alleen."

Als de dokter somber kijkt, hardcover, 100 blz. met illustraties van Rosalie Schraven, isbn 978-94-92994-12-7, Uitgeverij Anderszins, 17,50 euro. Het boek is te verkrijgen in boekwinkels, webshops, bij uitgeverij Anderszins en bij de auteur zelf (alsdedoktersomberkijkt@hotmail.com)