Gert Korevaar uit Bleskensgraaf is vijftig jaar melkrijder

BLESKENSGRAAF • Als vijftienjarig jochie begon Gert Korevaar uit Bleskensgraaf als bijrijder op een melkbussenwagen in de polder. Een halve eeuw bleef hij melk rijden, tot ver over de grens. Op donderdag 29 maart gaat hij met pensioen.

Gert heeft op het gehaakte tafelkleed schaalmodellen uitgestald van de wagens waarop hij reed. Hij kijkt ernaar alsof het zijn kinderen zijn. "Het rijden zal ik straks missen", zegt hij. Bij de warmte van zijn houtkachel, met uitzicht op het Abbekesdoel en de polder, vertelt hij hoe zijn carrière begon. "Het was 1967. Ik zat op de lts maar wilde niet meer leren. Mijn vader zei: 'Je gaat maar werken.' Ik kwam terecht bij een klein transportbedrijfje in Papendrecht, van Wim van der Geer. Hij zocht een bijrijder om melkbussen op te halen in de omgeving."

Buitenmens
Gert had zijn bestemming gevonden. "Ik ben een buitenmens. Nu zat ik niet langer opgesloten. Het grootste deel van de tijd stond ik in de laadbak. We reden van boerderij naar boerderij. De chauffeur gaf de melkbussen aan en ik zette ze twee hoog netjes weg. Zo'n bus woog 30 à 40 kilo. Nu mogen bouwvakkers maximaal ongeveer 23 kilo tillen."

Kus stelen
In 1968 stopte Van der Geer. "Mijn vader belde directeur Van Dam van de melkfabriek in Bleskensgraaf en zei: 'U hebt al twee zoons van me, mag de derde ook komen?' Van Dam zei: 'Stuur hem maandag maar.' Ruim een jaar werkte ik een deel van de week in de fabriek. Daarna werd ik weer de hele week bijrijder van Jan de Ruijter." Toen hij in 1970 verkering kreeg met Janny van Vuuren uit Oud-Alblas, stal hij onderweg regelmatig een paar kussen van haar. De Ruijter nam het laden dan wel even van hem over.

Koffie bij de boer
Op zijn achttiende kreeg Gert zijn eigen bussenwagen. Zonder bijrijder. "Ik was trots. Net achttien was ik en ik reed hier langs de Graaf. Elke dag kreeg ik bij een boer een bak koffie. Heel leuk." Janny, vanaf de bank meeluisterend, vult aan: "We kregen geboorte-, rouw- en trouwkaarten van boeren en zijn vaak op kraambezoek geweest." Gert: "We gingen zelfs af en toe met een aantal collega's, boeren en onze echtgenotes naar een bowlingbaan."

Zweten
Op een dag moest Gert met een aanhanger op pad zonder dat hij ooit met een combinatie achteruit had gereden. "Ik moest vanwege ziekte van een collega kaas lossen bij de Producent in Gouda. Achteruit erin. Aan allebei de kanten had ik een halve meter over. Ik heb verschrikkelijk gezweet. Toen ik terug was, heb ik op het fabrieksterrein een paar bussen neergezet en ben ik anderhalf uur gaan oefenen met achteruitsteken."

Rugklachten
In 1974 ging Gert flessen melk, pap, vla en yoghurt naar melkboeren rijden. "Hoofdzakelijk in de waard. Totdat ik in 1977 rugklachten kreeg en geen zwaar werk meer kon doen." Hij belandde op een Rijdende Melkontvangst (RMO). "Ik kreeg meer contact met boeren; ze kwamen kijken bij het laden, waren nieuwsgierig hoeveel melk ze hadden. Mijn vader zei: 'Kijk uit wat je hen vertelt, want het is allemaal familie van elkaar.'

Internationaal
Tot 1985 reed Gert rond in de Alblasserwaard. "Toen kwam de fusie van zuivelfabriek Graafstroom met Melkunie. En ik wilde graag meer kilometers maken." Zijn taak werd: overtollige zuivel van de ene fabriek naar een andere brengen. "Dat beviel ontzettend goed." De schaalvergroting zette door, en daarmee de afstanden die Gert ging rijden. Na overleg met het thuisfront besloot hij in 2006 zelfs internationaal chauffeur te worden, voor Campina Melkunie. "Ik ging op maandagochtend weg en kwam meestal op zaterdag pas thuis, maakte zestig, zeventig uur per week." In 2013 maakte hij de overstap naar Wemmers, waar hij vervoer doet voor Friesland Campina.

Samen genieten
Op 29 maart moet hij afscheid nemen van zijn tweede huis: de cabine van zijn wagen waarin hij werkte, at, oude kranten las en sliep. Met een koelkast vol door Janny bereide maaltijden. Die maaltijden, daar kan hij nu samen met haar van gaan genieten.