WK-goud voor Ferry van de Wal uit Kedichem

KEDICHEM • Ferry van de Wal (42) uit Kedichem heeft onlangs een gouden, zilveren en bronzen medaille in de wacht gesleept tijdens het Wereldkampioenschap Kettlebellsport in Vanzaghello in Italië.

De opmars van de oud-voetballer en voetbaltrainer in de Kettlebellsport blijft de aandacht trekken. Hij beoefent zijn nieuwe sport nog maar tweeënhalf jaar, maar vorig jaar zomer werd hij al derde tijdens het online WK Kettlebell en in het najaar werd hij – nog steeds online – in twee categorieën Europees kampioen. 

En de resultaten blijven zich aaneen rijgen. Van 16 tot 18 juli deed Van de Wal – in het dagelijks leven leidinggevende aan de ROC Sportacademie in Den Bosch – mee aan het Wereldkampioenschap dat in het Italiaanse Vanzaghello, onder de rook van Milaan, werd gehouden.

“Ik plaatste me door de ranking die ik eerder behaalde. Ik was de enige Nederlander die meedeed aan het WK. Jammer, andere landen verschenen met een compleet team. Dat is op zich wel  leuker.” 

Door de onzekerheid rond corona had Van de Wal zeker geen ideale voorbereiding. 

“Het toernooi werd een paar keer uitgesteld en doorgeschoven. Het zou eerst in Spanje worden gehouden, toen werd dat Lissabon en daarna stond het in juni in Italië gepland. Uiteindelijk werd dat juli. Heel lastig om je met die steeds wisselende data goed voor te bereiden. Ik heb het afgelopen jaar zo vaak naar een piek getraind, terwijl het dan toch weer niet door ging. Heel vervelend voor een sporter.”

Verademing
Vandaar dat Van de Wal vastbesloten was om in Italië mee te doen.

“Ook al omdat het dit keer weer een ‘echt’ kampioenschap was en niet online. Een verademing! Dat merkte ik ook aan de andere sporters. De sfeer onder de circa 130 deelnemers was uitstekend. Iedereen was dolblij dat er eindelijk weer een ‘live’ evenement werd gehouden.”

“Iedereen had er zin in en was enthousiast. Sommigen waren zo blij dat ze weer op een echt podium stonden dat ze hun scores en medailles dit keer minder belangrijk vonden. Ik heb ook genoten van het evenement, maar ik rijd geen 1.400 kilometer om uiteindelijk met lege handen te staan. Ik ging vol voor de winst.”

Hitte
Ook dit kampioenschap werd nog gedeeltelijk bepaald door corona. Publiek was niet toegestaan, al had een enkeling wel een plukje supporters meegenomen.

“En ondanks de hitte met temperaturen van veertig graden of meer liepen we de hele dag met mondkapjes op en mochten de ventilatoren en airco’s niet aan.” 

De hitte tekende sowieso het kampioenschap. “Veertig graden is aan mij niet besteed. Ja, tijdens mijn vakantie, aan de rand van het zwembad, maar niet om topsport te bedrijven. Het was echt bloedheet. Als ik een paar minuten in het palazzetto – het sportpaleis – rondliep, droop het zweet van me af.”

Slagveld
“Het magnesium gleed binnen de kortste keren van mijn handen. Die waren op den duur zo gehavend dat ze veel weg hadden van een slagveld. Maar je moet wel door. Ik was meer bezig met de hitte dan met mijn prestaties. Zodra ik even tijd had, ging ik naar mijn hotelkamer waar het een stuk frisser was. Mijn concurrenten hadden natuurlijk met dezelfde omstandigheden te maken. Al presteerden vooral de Italianen en Portugezen uitstekend. Misschien waren die toch wat beter bestand tegen de hitte.”

Meevaller was dat Van de Wal steeds als laatste in zijn categorie aan de beurt was. “Ik wist dan welke scores de concurrenten hadden neergezet en wat ik zelf moest presteren. In sommige gevallen kon ik daardoor wat ‘inhouden’ en eerder stoppen om wat extra’s over te houden voor het volgende onderdeel.”

De inwoner van ‘Kekum’ pakte in Vanzaghello drie medailles. Een gouden plak op het onderdeel biathlon voor Masters in de leeftijdscategorie 40-plus, een combinatie van de jerk en de snatch, brons in de biathlon voor alle leeftijden en zilver op het onderdeel snatch. Opnieuw een prestatie van formaat, zeker voor iemand die nog maar zo kort deze sport beoefent.

Teleurgesteld
Toch is Van de Wal niet helemaal tevreden.

“Die medailles zijn natuurlijk geweldig, daar ben ik ook erg trots op. Maar het gekke was dat ik na afloop van het toernooi toch wat teleurgesteld was. Mijn scores waren niet geweldig. Hetzelfde presteer ik op een doordeweekse avond in mijn achtertuin. Op zo’n toernooi wil je vlammen. Onder meer door de warmte lukte dat niet. Het was zeker niet slecht, maar het kon beter. Ik kwam niet in de buurt van mijn beste prestaties en dat zorgde toch voor een wat onbevredigend gevoel.” 

Nu geniet hij van een periode van rust. 

“Omdat de datum steeds werd verschoven, heb ik anderhalf jaar naar dat toernooi toegewerkt. Nu laat ik mijn kettlebells een paar weken staan. Straks ga ik me voorbereiden op het Europees kampioenschap dat in oktober in Zweden wordt gehouden, de maand daarop staat het Nederlands kampioenschap op het programma. Natuurlijk mik ik ook daar weer op de ereplaatsen, maar ik wil vooral via mijn scores laten zien waar ik al die tijd voor getraind heb.”