'Krimpen moet werken aan homoacceptatie'

KRIMPEN A/D IJSSEL • Homoacceptatie is in Krimpen aan den IJssel nog een ondergeschoven kindje. En daar wil Leon Houtzager verandering in brengen.

Een homostel dat hand in hand over straat loopt? Het klinkt vanzelfsprekend, maar in Krimpen aan den IJssel zie je het nooit. En Leon Houtzager (31) denkt ook niet dat het snel gaat gebeuren. "Homo's hier zijn veel te bang voor negatieve reacties. De meeste Krimpenaren hebben niets tegen homo's, lesbo's of bi's, zolang ze maar 'normaal' doen. Maar ja, wat is normaal? Dat bepaalt de gemeenschap. Hand in hand lopen is voor velen in Krimpen al een stap te ver. Te veel LHBTI's (lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen, transgenders en interseksen, red.) in deze gemeente voelen zich niet vrij om zichzelf te zijn."

Houtzager spreekt uit ervaring. Hij groeide op in Krimpen aan den IJssel en weet hoe moeilijk het is om in een overwegend christelijke omgeving voor je geaardheid uit te komen. Op zijn 19^e vertelde hij thuis dat ie op jongens viel. Zijn ouders accepteerden het. Bij Spirit, de club waar Houtzager al sinds zijn jeugd speelde, hield hij lange tijd zijn mond. "Ik keepte in de A1 en er lag druk op de spelers om te presteren. Dat verhoogde voor mij de drempel om het te vertellen."

Keeperstrainingen
Toen Houtzager de vraag kreeg om keeperstrainingen te geven besloot hij om zijn coming out even uit te stellen. "Een homo die jongens traint…dat zou niet bij alle leden goed vallen, zo dacht ik." Uiteindelijk stopte Houtzager met voetballen. "Ik had het druk met andere dingen, maar dat ik me niet durfde uit te spreken speelde ook zeker een rol." Een paar jaar later wilde hij toch weer graag voetballen. "Ik begon het echt te missen en ben toen - heel brutaal - met mijn vriend de bestuurskamer binnengelopen om me aan te melden. Ik zei dat ik lid wilde worden en stelde hen voor aan mijn partner Sjoerd. Er viel een lange stilte. Ik dacht nog: 'zo, dit valt best moeilijk hier!' Achteraf denk ik dat het voor hen net zo ongemakkelijk was als voor mij."

Houtzager kwam in Spirit 7 terecht, een vriendenteam met veel jongens uit de Krimpense Schilderswijk. Hij had het naar zijn zin, maar over zijn 'homo zijn' werd niet gesproken. Tot, na twee jaar, één van zijn teamgenoten er spontaan over begon te praten. "Dat was een hele opluchting. Ook voor hun, want ze hoefden er niet meer krampachtig over te doen. Ik kreeg meteen de vraag of ze nog grappen over homo's mochten maken. 'Geen probleem', zei ik. Daar kan ik zelf ook wel om lachen."

Het sterkte Houtzager in de gedachte dat praten zorgt voor een stukje acceptatie. Om de toch honderden homo's en lesbo's in Krimpen aan den IJssel een stem te geven, besloot hij politiek actief te worden voor de VVD. Die keuze was snel gemaakt. "Bij de VVD kun je in alle vrijheid zijn wie je bent. Dat spreekt mij wel aan." Plek 4 op de kandidatenlijst bleek te laag om in aanmerking te komen voor een raadszetel. Toch kijkt Houtzager met een goed gevoel terug op de verkiezingen. Nog voor de inwoners hun stem uitbrachten, sloot een meerderheid van zes partijen in Krimpen aan den IJssel het Regenboogakkoord. "Het betekent dat er in het op te stellen coalitieakkoord maatregelen komen op het gebied van emancipatie van LHBTI's in Krimpen aan den IJssel."

Naast meer voorlichting op scholen moet de gemeente het gesprek aangaan met besturen van sportverenigingen om acceptatie en respect richting LHBTI-sporters te bevorderen. Ook geven de partijen aan om initiatieven te steunen die bijdragen aan de zichtbaarheid van diversiteit, zoals het hijsen van de regenboogvlag op de Coming Out Dag. Dat dit nog niet gebeurt, vindt Houtzager maar vreemd. "De vlag is weliswaar groot geworden binnen de homobeweging, maar eigenlijk is het een symbool voor de acceptatie van iedereen."

Inlijsten
Houtzager is 'heel blij' dat het akkoord zoveel steun heeft gekregen. "Ik heb het laten inlijsten en die lijst hangt, als het aan mij ligt, binnenkort ergens aan een muur in het raadhuis." Dat de handtekeningen van de christelijke partijen ontbreken onder het akkoord vindt hij jammer. "Toch hebben zowel Marco Oosterwijk (SGP) als Jeannette Bregman (ChristenUnie) aangegeven met me te willen praten. Dat vind ik al winst, want met praten begint de acceptatie." Houtzager hoopt dat er de komende jaren stappen worden gemaakt en LHBTI's zich vrijer voelen om zichzelf te uiten. Heel uitbundig, zoals dat in Amsterdam jaarlijks gebeurt, hoeft ook weer niet. "Op een Gaypride op de IJssel zit niemand te wachten, ik ook niet." Hij wijst erop dat de gemeente een subsidie van 20.000 euro aan kan vragen als ze bij het Rijk een plan indient om te komen tot een meer inclusieve samenleving.

Zelf wil Houtzager zich de komende jaren vooral inzetten om de homoacceptatie in zijn woonplaats te verbeteren. Al is het maar als 'praatpaal'. "Er zijn heel wat jongens en meiden die niet uit de kast durven te komen omdat ze bang zijn voor de gevolgen. Zij delen hun verhalen met mij en niet bij iedereen liep het goed af. Ik heb het al achter de rug. Wie weet kan ik ze helpen." De functie van regenboogambassadeur, zoals ze die in Capelle hebben, lijkt 'm wel wat. "Hij of zij probeert meer begrip te creëren voor de positie van homo's, lesbiennes en transgenders. Het zou mooi zijn als we ook in Krimpen aan den IJssel een regenboogambassadeur krijgen."

Floris Bakker