De Herbergier over ‘open deur-beleid’: ‘Vrijheid is een groot goed’

SCHOONHOVEN • De Herbergier, zorgcentrum voor mensen met geheugenproblematiek, merkt dat het ‘open deur-beleid’ soms vragen oproept. De bewoners kunnen vrij in- en uitlopen

“Vrijheid kenmerkt een herbergier”, stellen Ingrid Hopmans en Jan-Rob Makkenze met een knipoog naar de naam van de in het voormalige weeshuis gevestigde instelling. “Onze bewoners kunnen zo de straat op, een boodschapje doen, naar de Lek wandelen of een frisse neus halen.” 

Gemeenschapszin
De beheerders van de Herbergier willen dat de bewoners onderdeel (blijven) uitmaken van de samenleving. Ingrid: “Vrijheid is een groot goed en dat geldt ook voor onze bewoners, die mogelijk de weg terug naar huis niet weten te vinden. Daarbij doen wij een beroep op de gemeenschapszin. Wij willen graag deel uitmaken van een buurt/stad, waar mensen nog naar elkaar omkijken.”

Het open deur-beleid roept soms vragen op in Schoonhoven, weten de zorgondernemers: “Sommigen hebben begrip, anderen vinden het wat lastiger en zien gevaar en onmogelijkheden. Maar na ruim 4,5 jaar zijn onze bewoners behoorlijk bekend in de buurt en in Schoonhoven. Zeker de bewoners die voorheen, soms jaren, zelfstandig in Schoonhoven gewoond hebben. De afgelopen periode zijn twee dames bij ons komen wonen die voorheen op zichzelf woonden. Ook toen liepen ze dagelijks door de stad. We zien met enige regelmaat mensen in de buurt die een bewoner de weg wijzen of zelfs even mee lopen naar de Herbergier.”

Bartholomeuskerk
Veel bewoners weten volgens Ingrid en jan-Rob de weg terug te vinden: “De grote Bartholomeuskerk is een mooi herkenningspunt. De eerste weken lopen we ook vaak mee met een nieuwe bewoner. We helpen ze om een vaste route te lopen en geven dan onderweg herkenningspunten. Als gevolg van de coronapandemie, denken wij, zijn onze bewoners een beetje uit het straatbeeld verdwenen. Iedereen moet weer wat wennen aan de hernieuwde vrijheid.”

Ze hopen dat het open deur-beleid vooral zo kan blijven: “Verschillende van onze bewoners kunnen nog enorm genieten van een luchtje scheppen. Ze willen dat niet altijd in het gezelschap doen van een medewerker of vrijwilliger uit de Herbergier. Wanneer je met zestien mensen in een huis woont, wil je soms gewoon even alleen zijn. Vooral mensen die hier geboren en getogen zijn, weten nog de weg naar de jachthaven, een café of hun ‘oude huis’.”

De zorgondernemers beamen dat bewoners wellicht verward kunnen reageren wanneer ze worden aangesproken, kunnen aarzelen bij het oversteken of bij het bepalen van de juiste richting.

“Erger kan natuurlijk ook: iemand kan vallen of onwel worden. Oversteken terwijl er verkeer aan komt. Dit wordt met familie en wettelijke vertegenwoordigers uitgebreid besproken. Dus ja, we weten waar we voor kiezen. De risico’s overwegend vinden we zelfs de uiterste consequentie -een ongeval- ruim opwegen tegen eigen regie en het behoud van autonomie. Van vrijheid dus.”