Braakhuis neemt afscheid als dominee: ‘Ik kijk dankbaar terug’

AMMERSTOL • Negen jaar lang was Roel Braakhuis de predikant van PKN Gemeente Rond de kerk van Ammerstol. Zaterdag 5 september staat hij nog één keer op de kansel voor zijn afscheidsdienst. “Ik mag daarna dankbaar en tevreden terugkijken en verheug me tegelijkertijd op een ander leven.”

De voorbije anderhalf jaar waren zwaar, zo erkent de met emeritaat gaande dominee. “Dat had vooral te maken met corona. Dieptepunt was de dag waarop ik mijn vader aan deze ziekte verloor en op dezelfde dag één van onze gemeenteleden aan corona overleed. Buitengewoon verdrietig. Het stelde me op dat moment voor een groot dilemma: ik kon niet op twee plaatsen tegelijk zijn. Mijn broer ging uiteindelijk naar mijn vader, Ik bleef in Ammerstol. Die gebeurtenissen zal ik nooit vergeten, zoals er ook in positieve en vrolijke zin veel bij zal blijven van de voorbije negen jaar. Ik mocht dominee zijn van een prachtige en eigensoortige gemeente, waarvan de mensen lid zijn omdat ze er bewust voor gekozen hebben. Daardoor heerst er een sprankeling en is er veel begrip voor andere mensen die in hun leven op zoek zijn naar zingeving en geloof. Onze leden vieren hun geloof op een vrome, eerbiedige wijze zonder zichzelf al te serieus te nemen. Daardoor is er sprake van een goede en open sfeer. In zekere zin lijkt die vrijheid op de kerk zoals ik die in mijn jeugd ervoer. We geven elkaar de ruimte.”

Rooms-Katholiek
Roel Braakhuis memoreerde het zojuist: ‘de kerk van zijn jeugd’. “Ik groeide op in de Limburgse stad Sittard”, vertelt hij. “We vormden een rooms-katholiek gezin. Ons geloof was alledaags en hoorde simpelweg bij ons bestaan. Al vrij snel werd ik misdienaar. Ik beleefde het als een ‘verheven spel’. Omdat het geloof me aansprak en ik er voor de mensen wilde zijn, koos ik er uiteindelijk voor om pastoraal werker te worden. Ik wilde de parochie als een gemeenschap zien waar we met elkaar goed voor de ander zorgden. Spijtig genoeg werd het steeds lastiger om dat in stand te houden. Het werd van bovenaf afgebroken en vanuit onze basis lukte het niet om het tij te keren. Ik zag de rooms-katholieke kerk langzaam maar zeker zijn gemeenschapszin verliezen. Dat deed me pijn. Ook vond ik het naar om te zien hoe onmachtig men was én is om in het reine te komen met de misstanden die in het verleden plaatsvonden. Alles bij elkaar leidde het er toe dat ik elf jaar geleden een switch maakte naar de Protestantse kerk. Niet uit wrok of rancune, want daarvoor is de rooms-katholieke kerk me nog altijd te dierbaar. Ik maak echter veel liever deel uit van een geloofsgemeenschap die van ‘onderaf’ actief is in plaats van ‘top-down’. Die sfeer vind ik bij PKN.”

Thuis
Hij voelde zich er meteen thuis. “Dat had onder meer te maken met de enthousiaste en warme wijze waarop men reageerde op mijn ambitie om predikant te worden. Mijn studie Theologie vormde uiteraard een degelijke basis. Daar voegde ik een gerichte PKN-scholing aan toe. Ook werd ik lid van de Nicolaikerk in mijn toenmalige woonplaats Utrecht. Ruth Peetoom was daar op dat moment predikant. Ik vroeg haar of ik haar een beetje mocht helpen. Dat vond ze prettig, temeer omdat ze net in die periode voorzitter van het CDA zou worden. Ik kon zo in de luwte wennen aan mijn nieuwe omgeving en praktijkervaring opdoen. Nog datzelfde jaar besloot ik te solliciteren naar de vacature van predikant in Ammerstol. In 2012 werd ik beroepen en trok ik naar dit mooie dorp. Ik heb er geen seconde spijt van gehad.”

Neergaand
PKN-gemeente Rond de kerk van Ammerstol is een inspirerende en warme geloofsgemeenschap, vindt ds. Braakhuis. De beroemde dominee Hugenholz leidde de gemeente vanaf de jaren twintig decennia lang vol vuur en enthousiasme. “Een bijzondere man. Overtuigd pacifist en sociaal zeer betrokken. In de oorlog was hij heel actief om onderduikers een veilige plek te verschaffen. Ook stond hij aan de wieg van onder meer de Novib. Na dominee Hugenholz zag je een neergaande lijn in het kerkbezoek. Eind jaren zestig waren er diensten bij met slechts een tiental gemeenteleden. Daarna kwam er een opbloei met de predikanten Poortman, Haandriksman en Griffioen. Toen ik aantrad was er al sprake van een lichte achteruitgang. We worden ouder met z’n allen, hè. Onze kinderen zijn vaak minder gecharmeerd om de kerk te bezoeken of deel uit te maken van onze gemeenschap. Natuurlijk, dat gaat ook mij aan het hart. Maar ik heb wel de omslag gemaakt en geconcludeerd dat dit de weg is die God met ons gaat. Er ís geen andere. Dat geeft innerlijke rust. Blijkbaar sluit onze kerkbeleving niet meer aan bij deze tijd. Als je dat tot je door laat dringen, dan stop je met het verzet tegen de situatie. Ik ben in ieder geval enorm dankbaar dat het geloof zo enthousiast en krachtig wordt beleefd in onze gemeente en dat datzelfde geloof ook bij mij zo levend is. ‘Heel kostbaar’ zou ik het willen noemen. Ik neem het mee in de rest van mijn leven. net als mijn fijne jaren als dominee in Ammerstol.”

Jan Timmer