Papendrecht herdenkt offer bemanning Lancaster ‘Popeye’

PAPENDRECHT • Leden van het bestuur en de werkgroep Lancaster Popeye van Stichting Dorpsbehoud Papendrecht hebben op woensdag 21 juli de zeven bemanningsleden herdacht die op 21 juli 1944 in Papendrecht omkwamen.

Op 21 juli 1944 boorde de Lancaster bommenwerper ‘Popeye’ zich diep in de grond van de polder achter het Oosteind, waarbij alle zeven bemanningsleden om het leven kwamen.

Belofte
Margré van Wijngaarden van Stichting Dorpsbehoud Papendrecht vertelt: “De belofte, in 1945 gedaan aan de nabestaanden, was: Wij zullen hen steeds blijven herdenken. Die tekst staat ook op het Lancaster monument, dat in 2004 door nabestaanden werd onthuld. Ik heb geleerd: wat je belooft, moet je doen.”

Laatste keer
Arie Verhoeven plaatste namens bestuur en werkgroep een plantje op het monument. Dit was zijn laatste officiële handeling, want Arie heeft aangegeven te willen stoppen met het verzorgen van de planten op het monument. Jarenlang plaatste en verzorgde hij deze planten, met zijn (inmiddels overleden) echtgenote Riet. Arie is inmiddels 84 jaar.

Bloemen
Het bestuur bedankte Arie hartelijk voor zijn goede zorgen voor het monument. Aansluitend zijn bloemen gelegd bij de graven van de bemanning, op de Papendrechtse Algemene begraafplaats, en zijn bloemen gezet bij de propeller in de voortuin van Museum Dorpsbehoud.  

Families
“Op 21 juli staan we niet alleen stil bij de bemanningsleden, die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid, maar zijn onze gedachten ook bij de families en vrienden”, vertelt Van Wijngaarden. “Zij wonen onder andere in Engeland, Canada en Australië. Ook zij hebben een heel groot offer gebracht voor onze vrijheid. Wij kunnen hen op geen enkele wijze terug betalen. Het minste wat wij kunnen doen is: niet vergeten en voor altijd dankbaar zijn.”

Rust
In 2004 sprak Van Wijngaarden een dochter van de piloot. “Zij vertelde me dat ze drie jaar was toen haar vader vertrok. Dat was een van haar vroegste herinneringen. Ze had tegen haar vader gezegd: ‘Papa, je mag niet weggaan’. Ze leeft inmiddels niet meer, maar toen ze aan het einde van haar leven niet meer zelf naar het monument kon komen, gaf het haar rust dat er Papendrechters zijn die er goed naar omkijken.”

Het monument bevindt zich op het Lancasterplein, naast de flat aan de Pieter de Koninghof en ten zuiden van de Noordkil.