Celine schreef boek over twee keer kanker

ALBLASSERDAM • Als baby kreeg Celine Frank (21) uit Alblasserdam kanker. Ze verloor het zicht in beide ogen. Als tiener trof de ziekte haar opnieuw. Over haar ervaringen schreef ze een boek: 'Sterk spul'.

Celine is een positief en levenslustig mens. Ze zit midden in de examenperiode van haar studie pedagogiek, schreef een dik boek en wil psychologie gaan studeren. Tijdens alles wat ze als gevolg van twee heftige periodes van ziekzijn meemaakte, leerde ze wat levenskunst is.

Niet vanzelfsprekend
Aan tafel in de flat van haar moeder vertelt ze: "Ik kijk altijd naar wat er wél is. Er zijn zoveel kleine dingen die mensen vanzelfsprekend vinden maar die dat niet zijn, zoals het hebben van lang haar en dingen kunnen doen die je leuk vindt. En dat er mensen om je heen zijn die veel om je geven. Want mijn behandeling was niet leuk, maar er kwam in die tijd wel heel goed naar voren hoeveel mensen er zijn die om mij geven. Familie en vrienden, maar er waren ook ineens mensen die je eigenlijk niet zo vaak spreekt die veel kaarten stuurden en heel begaan waren met me. Mensen van wie je het eigenlijk niet zo verwacht."

Gevecht
Dat Celine als baby haar zicht verloor, weerhield haar er niet van op te groeien tot een avontuurlijk kind. Ze klom in bomen, sprong over slootjes en wilde ook de eenwieler van haar tweelingzus uitproberen. Als zestienjarige, in januari 2014, bleek ze opnieuw kanker te hebben: er zat een bottumor in haar bekken, met uitzaaiingen naar haar longen. In haar boek schrijft ze over haar gevecht, haar angsten en haar allesoverheersende wil om te leven. Door haar verhaal te vertellen, hoopt ze anderen te laten zien hoe waardevol het leven is.

Niet geloven
"Ik beschrijf onder andere het verloop de behandeling en mijn herstel en vertel hoe het nu met me gaat. Het gaat nu goed. Ik heb een afwijking in mijn DNA, daardoor heb ik een verhoogd risico om kanker te krijgen." Toen ze in 2014 hoorde dat ze opnieuw ziek was, wilde ze het eerst niet geloven. "Maar al na één minuut zei ik: bel mijn ziekenhuis en zeg me wat ik moet doen om er vanaf te komen. Van mijn ziekzijn als baby herinner ik me niets, maar voor mijn familie was het de tweede keer."

Boek schrijven
Een boek schrijven, dat wilde Celine al vanaf het moment dat ze leerde lezen. "Ik heb braille geleerd toen ik vijf was, toen wilde ik dat al. Maar niet over ziekte. Ik had nog geen idee waarover. Toen ik ziek was dacht ik: als ik beter ben, moet ik dit in een boek beschrijven. Sinds de brugklas hou ik een dagboek bij, dus alles was nauwkeurig gedocumenteerd."

Dagboek
Hoe kijkt ze terug op het schrijfproces? "Ik vond het leuk, maar er zijn ook momenten geweest waarop ik het manuscript wilde weggooien omdat ik het niet meer over kanker wilde hebben. Toch bleef ik altijd gemotiveerd. Ik heb zoveel mogelijk zinnen uit mijn dagboek gebruikt omdat ik het belangrijk vind de woorden te gebruiken die ik op het moment zelf had gekozen. Dat was hoe het toen was."

Puur
Tijdens het schrijven wilde ze geen hulp van meelezers of redacteur. "Ik wilde niet dat iemand zich ermee bemoeide. Ook vond ik het lastig om het onder de hoede van een uitgever te brengen omdat ik heel graag wilde dat het verhaal zó in het boek kwam zoals ik het toen ik zestien was heb beschreven. Zo puur mogelijk. Mijn moeder heeft de Stichting Kids Alblasserdam gemaild, die helpt jongeren hun talenten te ontwikkelen en dromen te verwezenlijken. De stichting bracht me in contact met een vormgever en drukker, via hen kwam ik in contact met correctors. Het was heel leuk, maar ik ben ook aan het afstuderen dus het is wel druk."

Haar ouders, drie zussen en broer hebben het boek nog steeds niet gelezen. "Zij hebben de periode van mijn ziekzijn hoe dan ook anders beleefd dan ik en wilde niet dat ze invloed zouden hebben op het manuscript. Ik wilde vanuit mezelf schrijven."

Angsten
In haar boek van 220 pagina's schrijft Celine ook eerlijk over haar angsten. "Ik ben niet bang voor pijn of naalden, daar lach ik om. Operaties? Kom maar. Je grootste angst blijft dat de ziekte terugkomt en ze echt niks meer kunnen doen. Een paar maanden na mijn behandeling dacht ik: nu wordt alles weer normaal. Maar ik kwam erachter dat dit niet kan. Omdat er tot vijf jaar na het einde van de behandeling controles zijn, om te kijken of de tumor en uitzaaiingen wegblijven. En als je als kind voor kanker bent behandeld, blijf je kans hebben op lange termijneffecten van de chemotherapie." Gevraagd naar haar toekomstdromen zegt ze: "Ik wil doorgaan met schrijven. En verder studeren."

Presentatie
Op woensdag 17 april presenteert Celine haar boek, van 20.00 tot 21.30 uur in Landvast. Wie erbij wil zijn, kan zich vóór 10 april aanmelden via: sterk.spul@outlook.com. Het is mogelijk om alvast een boek te reserveren via: www.sterkspul.com. Een deel van de opbrengst gaat naar Kika.