Indrukwekkende preek rouwende Papendrechtse dominee
Algemeen
9.378
keer gelezen
PAPENDRECHT • De Papendrechtse dominee Stoffer Otten van de Elimkerk heeft zondagmiddag, enkele uren na het sterven van zijn zoon, zelf de dienst geleid. Otten junior kwam als medewerker van een tbskliniek in Poortugaal om het leven.
Een bewoner van de kliniek stak de 25-jarige zoon van de voorganger vrijdag 3 februari neer met een schaar. Zondagmiddag 5 februari overleed hij.
Dominee Otten ging voor met een stem die soms trilde. Enkele fragmenten uit zijn preek:
"Hier staat uw herder. Mijn vrouw kan er niet bij zijn, ze is bij de kinderen, om in het bijzonder de vrouw van onze zoon bij te staan. Ik loop mee in uw verdriet, nu moet u meelopen in mijn verdriet. Er is verdriet, soms bij de schapen, nu is er verdriet bij de herder. Ik sta hier in rust, maar van binnen huil ik. U ziet een wankelende herder."
Opdracht
"Ik sta hier in opdracht van de Heer. In zijn opdracht moet ik dit met u delen. Vanmiddag om kwart over 1 is onze zoon officieel gestorven. Het is de dag dat ik niet wist dat die komen zou. Maar de Heer wist het wel. Ik heb de liturgie die ik met jullie nu zing onder tranen gemaakt. Al twee dagen voordat de fatale steekpartij gebeurde. Ik heb het onder tranen gemaakt, maar heb niet geweten waarom ik zo huilde. Ik weet nu waarom."
Roeping
"Ik weet dat ik deze orde van dienst zo moest maken, maar weet nu waarom we juist nu deze liederen zingen, deze woorden aan de orde zijn: catechismus zondag 16, vraag en antwoord 41 en 42. ('Waarom is Hij begraven geworden?' en 'Hoe komt het dat ook wij moeten sterven?') Ik heb de roeping u de weg te wijzen naar een hoger doel."
Over dat doel zei hij verderop in zijn preek: "Als Jezus voor ons is gestorven, waarom moeten wij dan nog sterven? Dat is om de doorgang te krijgen naar het eeuwige leven."
Gekreund
Over zijn verdriet zei Otten: "Smart voelt als een diepe pijn. (...) Maar we worden vertroost door bemoediging. Ik heb hier een stapel kaarten met teksten en liederen. Ook gedichten die ik zelf al had meegenomen, zonder dat ik toen wist dat ik het in dit verband zou lezen."
Gedicht
Aan het einde van zijn preek droeg Otten een gedicht voor, met daarin onder andere de regels:
'Afscheid is het besef dat je er niet meer zult zijn. (...) Afscheid is jou laten gaan terwijl ik niet wil. (...) Vlucht in je bange dagen, naar God met al je vragen.'