Wladimir de Jong uit Papendrecht moet huis uit: ‘Ik ben ten einde raad!’

PAPENDRECHT • Wladimir de Jong uit Papendrecht dreigt uit huis gezet te worden, maar hij kan geen kant op. Hij heeft geen geld en wil niets liever dan blijven zitten waar hij zit, samen met zijn zoon.

Ongeveer negen jaar geleden beging Wladimir (45) een stomme fout, als gevolg van financiële problemen. Na zijn taakstraf trok hij bij zijn moeder in huis, om zodoende een nieuwe start te kunnen maken.

Wladimirs moeder was toen al lange tijd ziek, en op deze manier kon hij haar helpen en voor haar zorgen. Andersom zorgde zijn moeder voor een veilig onderkomen voor hem en zijn zoon. Ook kreeg Wladimir de kans om zijn financiële problemen op orde te krijgen.

Medehuurder
Gezien zijn moeders slechte gezondheid leek het haar en Wladimir een goed idee als hij zich inschreef als medehuurder van het huis. Want dan zou hij na haar overlijden in het huis kunnen blijven wonen. Begin 2022 hebben ze hiervoor een aanvraag gedaan, die tot zijn teleurstelling werd geweigerd. Hij zou volgens de woningbouwvereniging ‘geen duurzame huishouden hebben gevoerd met zijn moeder’. Wel werd hem mondeling toegezegd dat, mocht zijn moeder komen te overlijden, er een oplossing zou komen.

Op 30 juni 2022 overleed Wladimirs moeder en kwam alles in een keer op hem af. Tijd om te rouwen kreeg hij niet. Wladimir nam weer contact op met Woonkracht10 met het verzoek of hij in het huis kon blijven wonen. Hij legde uit dat hij eenvoudigweg geen geld heeft om te verhuizen, mocht hij een andere woning toegewezen krijgen. Met zijn salaris kan hij de huur en alle noodzakelijke kosten betalen, maar daar houdt het op.

Kil telefoontje
Wladimir: “Het was een goed gesprek en ik zou nog teruggebeld worden. Toen ik thuis kwam van m’n werk kreeg ik echter een kort en kil telefoontje van Woonkracht10 dat het toch niet mogelijk was. Uiterlijk 30 december moet ik het huis verlaten!”

Wladimir krijgt geen antwoord op de vraag waarom hij ‘geen duurzaam huishouden zou hebben gevoerd met zijn moeder’ en vermoedt sterk dat het met zijn verleden te maken heeft. “Ik ontken niet dat dat ik een grote fout heb gemaakt, ik heb er veel spijt van en heb mijn straf ook volledig geaccepteerd. Ik heb mijn taakstraf voltooid en de geldboete betaald. Bovendien heb ik geen mens, dier of kind pijn gedaan. Maar waarom sta ik na negen jaar nog steeds op een zwarte lijst? Normaal gesproken is dit maximaal vijf jaar. Mijn gemaakte fout moet mij toch niet mijn hele leven blijven achtervolgen?”

Advocaat en handtekeningen
Er is een advocaat ingeschakeld en er is ook steun van zijn buren, want zij hebben afgelopen week een handtekeningenactie gestart. Hij doet er alles aan om in zijn huidige woning, waar hij al negen jaar in woont, te kunnen blijven.

“Ik vind het heel moeilijk om mijn verhaal publiekelijk te delen, maar ik heb geen andere keus. Er moet echt iets gebeuren, anders sta ik op straat. Als ik mij ga inschrijven voor een andere woning, heb ik sowieso al geen recht meer op de woning waar ik nu woon. En ik ben echt niet de enige. Ik weet dat andere mensen in soortgelijke omstandigheden zitten en die hebben ook een stem nodig. Er zijn zoveel situaties zoals die van mij, waar een ouder overlijdt en de kinderen gewoon op straat komen te staan.”

Onmenselijk
Wladimir begrijpt de in zijn ogen onmenselijke houding van de woningbouwvereniging niet. Hij wil gewoon de rust en stabiliteit terug in zijn leven en alsnog kunnen rouwen om zijn moeder. Want dat heeft hij door alle hectiek nog niet kunnen doen. “Mijn hele lichaam zit vol stress, ik houd het niet lang meer vol zo. Er moet echt iets gebeuren!”

Een woordvoerder van Woonkracht10 geeft aan het een heel vervelende situatie te vinden. “Er zijn binnen Woonkracht 10 al heel lang twee mensen met deze zaak bezig. We zetten echt niet zomaar mensen op straat. Het heeft sowieso niets te maken met de fout die de heer De Jong in het verleden heeft gemaakt, maar we kunnen er inhoudelijk verder niets over zeggen. We gaan alle mogelijkheden bekijken hoe we hem kunnen helpen, maar onze middelen zijn helaas niet onbeperkt.”

Hans Huisman