'Na zo'n dag ben je zelf ook gesloopt'

VALKENBURG/TIENHOVEN • Debuteren op een wereldkampioenschap, en dan ook nog eens in eigen land, is niet velen gegund. Wielrenster Corine van der Zijden deed het in Limburg en uiteraard reisden ook haar ouders af naar het zuiden. “Ik ben bij elke koers zenuwachtig, maar nu is het wel wat anders!”, aldus vader Ben. “Je loopt de hele tijd heen en weer, waardoor je aan het einde van de dag zelf ook gesloopt bent.” Zin in Arlette en Ben van der Zijden lopen heen en weer tussen start/finish in het Limburgse Vilt en de beklimming van de Cauberg. Hun dochter Corine, renster bij Jan van Arckel, zien ze er vijf keer passeren op de WK juniorenkoers. Arlette geeft aan dat Corine zelf voor de start niet zenuwachtig is. “De Nederlandse meiden zitten nu al de hele week bij elkaar en Corine is blij dat het nu eindelijk gaat gebeuren. Ze heeft er zin in.” Dat blijkt ook uit het koersen van de zestienjarige hardrijdster. Ze zit bij bijna iedere passage in de voorste gelederen en ook via de speakers wordt gemeld dat ze ook vaak bij de rondgang over de Bemelerberg van voren te zien is. Naarmate de koers vordert stijgt de spanning bij haar ouders. “Er zijn weinig internationale wedstrijden, waardoor je niet precies weet waar Corine staat”, geeft Arlette aan, die haar dochter eerder dit jaar op het EK in Goes tijdritkampioene bij de junioren zag worden. “Ze moet wel meer gaan durven, want ze is sterk zat. Maar ja, ze is pas zestien, één van de jongste meiden die hier rondrijdt.” Val Aan het einde van de laatste ronde blijkt dat er geen renster heeft weten weg te komen en wordt er gesprint door een uitgedunde groep. Vooral Annette schreeuwt haar dochter toe voor een groot scherm dat naast de finish staat. Ben blijft ogenschijnlijk rustig, al puilen zijn ogen bijna uit van de spanning. Een val gooit roet in het eten. Corine, zo blijkt later, ligt erbij. De Britse Garner volgt zichzelf op als wereldkampioene. “Ik voelde me heel sterk”, meldt Corine na de finish. “Op de Bemelerberg trok ik nog even vol door, maar niet overtuigend. Wellicht had ik beter een aanval kunnen plaatsen. Die val is jammer, want ik had misschien bij de top vijftien kunnen sprinten. Wel hartstikke gaaf om tussen al dat publiek te rijden!” Bij Ben en Arlette overheerst de teleurstelling, maar zeker ook opluchting omdat het allemaal goed is afgelopen. Marco van Vlijmen