Waterschap wil schade Lekdijkbewoners binnen half jaar afhandelen

REGIO • Heemraad Mark Laeven verwacht dat Waterschap Rivierenland de meeste schade van Lekdijkbewoners nog dit kwartaal kan oplossen. Het gaat om schade die het gevolg is van de dijkverzwaring die in 2018 werd afgerond.

De schadeafhandeling die volgt in de nasleep van de verzwaring van de Lekdijk tussen Kinderdijk en het Schoonhovense veer werd maandag 6 februari besproken tijdens de vergadering van de commissie Waterveiligheid. Voor lastige dossiers verwacht het waterschap nog maximaal een half jaar nodig te hebben, aldus Laeven.

Nieuwe meldingen
Op 18 februari 2022 was sprake van 32 schadezaken. Sindsdien ontving het waterschap daarnaast 26 nieuwe schademeldingen. Van de oorspronkelijke 32 zaken zijn er inmiddels 18 afgerond. Van de eerste schadezaken resteren er dus nog 14. Het waterschap verwacht 10 daarvan te kunnen afronden in het eerste kwartaal van 2023.

Complexe zaken
Daarnaast zijn er 4 complexe schadezaken die een langere doorlooptijd zullen hebben. Van de 26 nieuwe schadezaken zijn er inmiddels 7 afgewikkeld. De overige 19 schadezaken verwacht het waterschap in de eerste helft van 2023 af te kunnen ronden.

Doelstelling
De doelstelling was om alle 32 aanvankelijk ingediende schadezaken voor het einde van 2022 af te ronden. Dat dit niet is gelukt, komt onder andere doordat de voorbereiding en uitvoering van onderzoeken en contra-expertises langer duren dan gedacht. Ook speelt een rol dat een aantal bewoners de schadeafwikkeling verbindt aan de uitkomsten van het onderzoek naar de vernatting in de dijk.

Deadlines
Bestuurslid Bas de Groot zei over de verschuivende deadlines. “Ik snap dat dit gebeurt vanwege alle onderzoeken die nodig zijn. Maar wanneer verwachten we alle schades afgewikkeld te kunnen hebben?” Laeven: “Ik hoop komend halfjaar alles te hebben afgerond, in de komende drie maanden de bulk.”

Bewijslast
Annemieke Stallaert verwees naar onderzoek van de commissie Van der Vlist. “Die commissie stelde dat waar de nul-situatie onvoldoende is vastgelegd, er geen uitspraak kan worden gedaan over causaliteit (oorzaak en gevolg, red.). De commissie adviseerde daar de bewoner het voordeel van de twijfel te geven.” Stallaert stelde verder vragen over omkeren van de bewijslast. Ze vindt dat er bij schade van moet worden uitgegaan dat die is veroorzaakt door de dijkverzwaring.

Goede monitoring
Laeven reageerde: “Wij moeten aantonen of de dijkversterking de oorzaak is van de schade. Daar hangt altijd mee samen: goede monitoring. Dat is niet in alle gevallen goed gegaan, dan wordt het lastig om het aan te tonen. Maar dat wil niet zeggen dat het niet aangetoond kan worden. Vanuit onderzoek kan toch de conclusie getrokken worden of de dijkversterking de oorzaak is van de schade. Dus het overnemen van de bewijslast zit in ons nieuwe schadebeleid.”

Vertrouwen
Dana van der Kraan hield vol: “Wij willen graag in het schadebeleid zien dat het uitgangspunt is dat er sprake is van causaliteit tussen werk en schade en dat het waterschap moet aantonen dat het niet zo is. Het gaat om vertrouwen. Als schade niet door het werk komt, blijkt dat wel uit nader onderzoek.”

Rekening betalen
Stallaert viel Van der Kaan bij. “Het overnemen van de bewijslast is niet meer of minder dan het betalen van de rekening. Als je alles weet van zo’n dijk, dan kun je een goede nulmeting doen. Als er dan schade komt, ga er dan eens vanuit dat de schade komt door het werk. Mocht je daar aanleiding toe hebben kun je makkelijk genoeg bewijzen dat er een andere oorzaak is.”

Laeven: “Waarom gaan we er niet vanuit dat er per definitie sprake is van causaliteit? Er kunnen nog steeds andere oorzaken zijn dan de dijkverzwaring.”

Scheuren in muur
Stallaert gaf zich nog niet gewonnen. “Bij dijkwerk met een uitgebreide nulmeting, waarbij we met alle kennis hier in huis weten wat de stand van de gebouwen is, en zoveel kuub verder zitten er ineens scheuren in de muur, is het dan echt te veel gevraagd om dat vertrouwen in omwonenden te geven?”

Laeven: “Ik vind dat we meer doen dan wettelijk gezien zou moeten. We maken een stap waarmee we al meer vertrouwen geven. We kiezen ervoor het hierbij te laten.”

Oude zaken
Stallaert wilde verder weten waarom oude zaken niet worden herbezien als er naar het gevoel van bewoners onvoldoende recht is gedaan bij een eerdere schikking. Laeven vertelde dat het waterschap wel het gesprek aangaat zodra er opnieuw contact wordt gezocht over oude schade. “Maar alleen als er nieuwe schade is vindt het dagelijks bestuur dat we moeten acteren.”

Leed achter voordeur
Voordat een volgend agendapunt ter sprake kwam wilde Stallaert nog graag iets opmerken. “Dit dossier heeft op mij en medecommissieleden onwijs veel indruk achtergelaten als het gaat om leed achter de voordeur. Maar ook hebben we de overtuiging dat de mensen hier in huis in ieder geval in technische zin proberen het juiste te doen. Of we het als waterschap altijd op de juiste manier gedaan hebben, daar kunnen we nog avonden over discussiëren, maar ik heb de wens dat het dossier Lekdijk in de volgende periode niet meer deze bijsmaak zal hebben. We zijn het aan bewoners verschuldigd dit netjes op te lossen.”