Karter Richard Verschoor maakt overstap naar Formule 4

BENSCHOP • Volwassen concurrenten hebben nu al schrik voor de 14-jarige Richard Verschoor, die zich van niets en niemand iets aantrekt. De puber is de karting reeds ontstegen en stapt over naar de Formule 4-racerij.

Even uitblazen in het zonnetje achter de ouderlijke woning in Benschop. Je moet als topsporter immers op tijd rust nemen. Van deze lange, vriendelijke slungel, die de beresterke 2-jarige Amerikaanse akita Beau uitvoerig knuffelt, verwacht je niet dat hij in een kart een peloton gelouterde coureurs naar huis rijdt. Maar de feiten liegen niet: Richard Verschoor (14) rijgt de prijzen aaneen.

Grote toekomst

Sommige kenners uit de autosportwereld voorspellen hem een grote toekomst. Een nieuwe Max Verstappen? Het zou zomaar kunnen. De combinatie van stuurmanskunst, inzicht, mentaliteit, beheersing en bravoure zie je immers niet elke dag. En zeker niet bij een laatbloeier, die zes jaar geleden moest kiezen tussen voetbal bij vv Benschop en karting.

“Ik ben niet zo snel in de ban van een bepaalde sport”, zegt hij. “Ik kreeg als 8-jarige een minikart van mijn vader. Een heel sloom wagentje. Je kon 'm rennend makkelijk bijhouden. Pas een jaar later, in een snellere kart, kreeg ik echt zin in het racen en heb ik er ziel en zaligheid in gestopt. Nu bestaat mijn leven voor een aanzienlijk deel uit de autosport.”

Richard Verschoor behoort inmiddels tot de grote nationale talenten en maakt deel uit van het Zwitsers/Italiaanse RB-team. Hij traint soms weken achtereen om zijn vaardigheden te verbeteren. Dat gebeurt onder het toeziend oog van Mart van den Brand. “Vroeger mijn tegenstander, tegenwoordig coach en monteur. Hij rijdt mij door heel Europa. We trainen vooral op kartbanen in Duitsland en Italië. Mart geeft me tips en soms rijden we een tijdje tegen elkaar om foefjes uit te proberen. Het rijden is op zich niet zo moeilijk, maar de handelingen in een veld vol deelnemers vereisen timing en durf. Je moet weten wanneer je moet remmen en wanneer je gas geeft.”

Leerproces

Het was vooral een leerproces voor de vmbo-leerling aan het Oosterlicht College in Vianen. “Ik maakte afgelopen januari mijn debuut na jaren bij de junioren te hebben gereden. Bij de volwassenen gaat het er heel anders toe. Ik werd aanvankelijk geïntimideerd door enkele oudere coureurs. Kwam er een Pool bij me staan, die me bleef aankijken en daarna verzocht om snel naar huis te gaan. 'You are a child. This is nothing for you'. Ik trok me er niets van aan. Diezelfde Pool heb ik in de volgende manche te grazen genomen. Hij reed de race niet eens uit. Die gozer zegt nu niets meer.”

Verschoor weet nu ook dat de 'koude oorlog' erbij hoort. Het kan hem niks schelen. “Ik ben zo'n voorval na tien seconden kwijt. Dat geldt ook voor frustraties als het even tegenzit of dat je door mechanische pech wordt uitgeschakeld. Misschien is dat wel een kracht van mij: doorzetten onder alle omstandigheden. Tegenslagen meteen parkeren.”

School

Hij is blij dat de school meewerkt, want een coureur die op weg is om Europa en wellicht de wereld te veroveren is niet gebaat bij dagelijks onderwijs. “Zolang mijn cijfers goed zijn, krijg ik alle ruimte om te trainen en wedstrijden te rijden. In karten gaat veel tijd zitten. Ik leer onderweg in de bus van Mart van den Brand. Maar eerlijk gezegd ben ik vaak ook met play-station in de weer. Dan gaat de reis sneller.”

Zijn moeder Jacqueline Verschoor vult aan: “Richard had wellicht havo kunnen doen, maar we hebben gezamenlijk besloten om het racen een kans te geven. Hij heeft talent en zou naar de top kunnen doorstoten. Als dat om de een of andere reden niet lukt, kan hij met een vmbo-t diploma proberen alsnog de havo af te ronden. Het is dus een bewuste keuze geweest. We zijn als ouders overstag gegaan om hem letterlijk ruimte te geven zijn sport te beoefenen.”

Bekers

Verschoor jr. is blij met deze oplossing, want hij heeft de smaak te pakken. In zijn slaapkamer struikelt hij over de vele bekers en bokalen, die hij in de wacht heeft gesleept. Als piepjonge debutant eindigde hij dit jaar als derde van Europa en als tweede in de WSK Champions Cup. Daarom wordt binnenkort de volgende stap gezet: de Benschopper gaat rijden in de formule 4-klasse.

“Dat is niet te vergelijken met karting. Je zit ook heel anders achter het stuur”, zegt hij, terwijl hij onderuit zakt in zijn tuinstoel om de nieuwe positie te demonstreren. “Ik kan amper de baan en de banden zien. In de kart zag ik de hele wereld op me af komen. Daarom weet ik nog niet of dit een geslaagde overstap wordt. Voorlopig is het alleen maar trainen en uren maken. Je loopt haast krom van die rare zit met 200 kilometer per uur, maar dat moet ik met krachttraining en massage compenseren. Als het lukt, ben ik volgend seizoen van de partij.”

Angst voor een crash heeft hij niet. Zijn moeder volgt hem vaak onrustig via de livestream en zijn vader reist hem regelmatig achterna. “Alleen oma kan er geen moment naar kijken. Ze vindt het gevaarlijk, maar is wel trots op mij.”

Pieter van der Laan