Wensambulance Utrecht: ‘Nog één keer uitwaaien aan het strand’

HEI- EN BOEICOP • ‘Ik wil mijn verjaardag thuis vieren’ of: ‘nog één keer lekker uitwaaien aan het strand’. Het zijn voorbeelden van wensen die bij Stichting Wensambulance Utrecht binnenkomen van (pre) terminale kinderen en volwassenen.

“De Wensambulance Utrecht rijdt nu drie jaar en tot nu toe zijn er ruim honderd wensen uitgevoerd, waarvan een aantal voor kinderen”, vertelt bestuurslid Marcel Wels (51). Hij is werkzaam voor de overheid, en vanaf het begin betrokken bij de Wensambulance. “Klaarstaan voor de ander is gewoon hartstikke mooi”, vindt hij. “Of je nu iets betekent voor iemand met twee gebroken benen, of voor iemand in de laatste fase van zijn of haar leven.”

Collega ambulancechauffeur Dominique Claessens (45) ervaart het eveneens als dankbaar werk: “Je geeft niet alleen de wensvrager zelf, maar ook zijn of haar dierbaren een gelukkige tijd waar ze met een goed gevoel op terug kunnen kijken.” 

Behalve het bestuur en een aantal stagiaires, werken er 29 chauffeurs mee. Kinderverpleegkundige Samantha Poot (36) is een van de 44 medisch begeleiders. Recent nam ze het initiatief tot een geldinzamelingsactie voor nieuwe kleding voor de vrijwilligers. De reflecterende strepen gaan verdwijnen, zegt Wels, want die zijn niet zo handig gebleken als de vrijwilligers de wensvrager bijvoorbeeld bij een concert met showverlichting begeleiden. 

“Verder moet de kleding soepel vallen, en mag niet te vrolijk of te somber zijn, want de ene keer ga je met een wensvrager naar een bruiloft, de andere keer naar een crematie” 

Het wordt waarschijnlijk een combipakket met polo, windstopper en winterjas, denkt Wels, begroot op minimaal 10.000 euro.

Open deuren
Behalve bij gerichte acties, zoals nu voor nieuwe kleding, gaan alle donaties naar uitvoering van de wensen, er wordt niets aan beloning of overhead besteed, benadrukt Wels. Hij laat het interieur van de Wensambulance zien: “Een reguliere ambulance is meestal steriel wit, maar wij hebben er mooie fotoposters in hangen van de Dom en de Oude Gracht, kijk maar!”

Er gaan veel deuren open als hij over zijn vrijwilligerswerk vertelt, zegt hij waarderend. 

“Niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk. Dat hebben we bijvoorbeeld gemerkt tijdens een dagje Texel, waar we de overtocht niet hoefden te betalen en bij Paal 9 getrakteerd werden op gratis koffie met gebak. Maar ook bij een bezoek aan Schiphol waar onze wensvrager onderweg naar huis nog onverwacht vliegtuigen wilde en mocht spotten.” 

Geen verrassing
Claessens vult aan: “Dat kan dus hè, bijna alles kan.” Er is wel één voorwaarde: “Het mag voor de wensvrager geen verrassing zijn, omdat het dan teveel spanning kan geven. En de medisch begeleider bepaalt wat een wensvrager aan kan. We zijn ook weleens halverwege terug gegaan omdat het niet langer verantwoord was.”

De meeste vrijwilligers komen uit de dienstverlenende beroepsgroep, zoals politie, brandweer en de medische wereld, dus die zijn wel wat gewend, vertelt Wels. “Maar wat je hoort en ziet heeft altijd impact, zeker met een kind, dat hakt er in”, merkt Poot op. “Aan het eind van de dag praat je samen altijd nog even na, en dan probeer ik het los te laten, net als in m’n werk.” 

De vrijwilligers kunnen overigens altijd terecht bij het bedrijfsopvangteam van de stichting zelf. 

Poot en Claessens zijn het afgelopen weekend samen op pad gegaan. “Met een mevrouw die graag nog een fijne dag wilde beleven in haar vertrouwde omgeving thuis. Dat zijn dingen waar mensen naar uitkijken”, weet Poot. 

Sinds kort beschikt de Wensambulance over een ‘buddy’: een aapje in een T-shirt met het logo van de stichting. “Zodat we de wensvrager een aandenken kunnen meegeven aan de fijne dag.”

Donaties zijn welkom via: IBAN NL 60 INGB 0007511590. Of kijk eens op: www.wensambulanceutrecht.nl.

door Levien Vermeer