Column Theo Segers: Tête-à-tête

Afgelopen week heb ik op verschillende plekken in onze tuin bloembollen gepoot. Mijn vader, bloembollenexporteur uit Lisse, deed dat ook altijd. ‘Als ze voor Kerst maar in de grond zitten’, zei hij altijd. Daarop wachten durfde ik niet aan, want de weermannen voorspellen al nachtvorst. Als het echt gaat vriezen ben je voor het poten van bollen te laat.

In gedachten bij wijlen mijn vader heb ik bij ‘zijn’ vertrouwde bedrijf de bollen gekocht. Tja, ik wilde kwaliteit en speciale soorten. Laagbloeiende blauwe en witte druifjes (Muscari’s) en sneeuwklokjes (Galanthus). Omdat het vanuit de polder best kan waaien heb ik geen hoge tulpen gekozen, maar wat laagbloeiers. We zullen zien of die het met die sterke wind gaan redden. Ook wilde ik graag lage narcissen, met als soortnaam: ‘Tête-à-tête’. Prachtig, de naam alleen al is een verhaal.

Juist in deze verwarrende tijd van wisselende regels, nieuwe maatregelen, mondkapjes, boosterprikken, 1,5 meter afstand, vaccinatie, 3G, 2G, en testen. Veel mensen zijn coronamoe, ze zijn het zat en het weer zit ook al niet mee. En toch… In Nieuw-Lekkerland en Goudriaan hangen er gele bordjes aan de lantaarnpalen. Vanuit Giessenburg en Noordeloos zijn ook al aanvragen binnen. En ik hoop dat nog meer kernen gaan volgen met ‘Buurtattentie’. Ik vraag jullie om ook mee te doen met je straat of buurt. En geef er vooral op een eigen manier invulling aan. Heb oog voor elkaar. Loop elkaar niet voorbij, maar kijk elkaar aan. Houd elkaar in het oog: ‘tête-à-tête’, van gezicht tot gezicht, oog in oog.

Het heeft ook iets van hoop, vind je niet? Bloembollen – met alle kleur en leven onzichtbaar in zich – poten in de koude grond. In afwachting van lichtere tijden om tot bloei te komen. Nu is het nog donker om ons heen en smachten velen naar het voorjaar en de zon. Hoop en verwachting alom. Het gaat voorjaar worden.