Afscheid met een lintje

LOPIK • De gemeenteraad van Lopik zal het voortaan zonder de inbreng van Dick van den Broek (ChristenUnie) en Wil de Groot (CDA) moeten doen. Beide 'oudgedienden' zwaaiden deze week af.

Dat afscheid ging bepaald niet onopgemerkt voorbij. Wil werd Koninklijk onderscheiden, Dick kreeg de gemeentelijke Erepenning in zilver (de Lopiker werd in 2010 al benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau).

Wil is een dag na dato nog blij verrast met haar 'lintje': "Nee, die zag ik niet aankomen. Pas toen ik mijn zwager in de raadszaal zag zitten, dacht ik: 'het zal toch niet!"

Pensioen
Beiden hebben een overeenkomst als het gaat om hun toetreden tot de gemeenteraad, namelijk het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd. Dick destijds als beroepsmilitair, Wil als directiesecretaresse bij het ROC Utrecht. "Dan staan er al snel mensen op de stoep die denken dat je tijd over hebt", zeggen beiden lachend.

Wil en Dick waren al via vrijwilligerswerk (onder andere in de kerk, beiden waren scriba) maatschappelijk betrokken, maar de dorpspolitiek volgden ze tot dan toe niet echt. "Ik was voor mijn werk ook veel weg", pareert Dick.

Dat gold nota bene ook voor zijn eerste periode in de raad (1998-2002). "Ik zou toen met Ina de Korte een tweemansfractie vormen namens de RPF, de voorloper van de ChristenUnie. Een aantal maanden voor mijn afzwaaien als militair kreeg ik echter tot mijn grote verrassing te horen dat ik werd uitgezonden naar Bosnië. Ik kon nog net mijn beëdiging meemaken, maar stapte de dag daarna op het vliegtuig. Ina heeft het commissie- en raadswerk het eerste half jaar in haar eentje moeten opknappen. Dat was uiteraard geen ideale situatie, maar ik kon er ook niks aan doen."

Eenmaal terug pikte Dick de draad snel op. "Ik was politiek gezien zo groen als gras, maar je rolt er vanzelf in."

Geen spijt
"Ik hield me ook niet echt met de plaatselijke politiek bezig", bekent Wil, die destijd als lid van het CDA werd benaderd. "Ik hield eerst de boot af, maar ben toch in het diepe gesprongen. Daarbij ben ik overigens goed begeleid en in een warm bad terechtgekomen. Ik vond het vanaf dag één leuk werk en heb nooit spijt gehad van mijn keuze. Ja, het kost je veel tijd, maar je krijgt er ook veel voor terug."

Ze kunnen het raadswerk iedereen aanraden, vooral in een tijd waarin het werven van nieuwe fractieleden steeds moelijker is. Wil: "Veel mensen roepen vanaf de zijlijn dat het anders moet. Als raadslid ervaar je dat het allemaal niet zo makkelijk is."

"Je doet heel veel kennis op met betrekking tot je eigen woonomgeving", vult Dick aan. Lachend: "Ik had vroeger bijvoorbeeld nog nooit van milieucirkels gehoord."

Het voert te ver om de afgelopen jaren door te nemen met beide afgezwaaide raadsleden. In het geval van Dick moeten we dan terug tot 14 april 1998, wat Wil betreft tot 16 maart 2006. Dick kijkt met veel genoegen terug op de periode toen de ChristenUnie een wethouder –Ina de Korte- had. "Zij heeft de overgang van diverse Rijkstaken op zorggebied naar gemeenten toe uitstekend voorbereid", weet hij.

Wil noemt de overgang van de peuterspeelzalen naar de Kinderdagopvang een hoogtepunt, omdat hiermee iedereen in de doelgroep –'ook kinderen met een achterstand'- gebruik kunnen maken van goede opvang. "Daarnaast kijk ik met veel plezier terug op het herinvoeren van de kindergemeenteraad. Van groot belang om jongeren bij de politiek te betrekken."

Ze willen elkaar niet naar de mond praten, maar een klik tussen beiden was er wel. "We wisten wat we aan elkaar hadden en hebben best veel raakvlakken. In de wandelgangen spraken we elkaar regelmatig hoe we over bepaalde zaken dachten."

Zondagopenstelling
Ze kijken met minder genoegen terug op de zondagopenstelling van winkels binnen de gemeente, en dan met name toen deze van twaalf koopzondagen per jaar naar 'onbeperkt' ging. Voor Wil was dat helemaal moeilijk te verkroppen, omdat haar (verdeelde) fractie de doorslag gaf. "Twee fractieleden hadden vanwege hun katholieke achtergrond geen moeite met de zondagopenstelling. Daar heb ik het zwaar mee gehad", bekent ze. "Of ik aan opstappen heb gedacht? Nee, dat niet, maar ik heb wel de knop om moeten zetten. En dat ging niet vanzelf."

Het heeft ook niet geleid tot haar afscheid, verzekert ze. "Nee joh, ik word deze week 72 jaar. Het is mooi geweest. De zondagopenstelling is een smetje op een periode waar ik verder met heel veel genoegen op terugkijk."

Niemand hoeft sowieso te vrezen dat beiden in een zwart gat belanden. Wat blijft is het vrijwilligerswerk (Dick onder andere bij Inloophuis De Schuilplaats, Wil bij het Rode Kruis), waarbij andere organisaties ook al op de deur hebben geklopt. De kersverse oud-raadsleden zeggen de boot nog even af te houden. Eerst willen ze de vrijgekomen tijd verzilveren. "De caravan is nog net niet ingepakt, maar ook daar hebben we nu meer tijd voor", geven beiden nog maar een raakvlak aan.

Robert van der Hek