Jan Kooiman: thuis in Friesland
AlgemeenWARNS/AMMERSTOL• Jaren geleden ‘emigreerde’ Jan Kooiman met zijn vrouw Ineke vanuit Ammerstol naar het Friese Warns, een pittoresk dorpje met ongeveer 800 inwoners op slechts vier kilometer afstand van het IJsselmeer.
De importfries reed als wedstrijdrijder de Elfstedentochten van 1985 en 1986 en eindigde in de voorste gelederen respectievelijk als vierde en zesde. Ineke Kooiman finishte in 1985 als derde vrouw. Beiden hielden een warm gevoel over aan Friesland. “We zijn helemaal gesetteld in het hoge noorden,” aldus boerenzoon Jan Kooiman. “We hebben een prachtig huis met een stuk grond, waarop twee koeien grazen. Ik ben diaken van de Protestantse Gemeente in Warns en al een lange tijd vrijwilliger van het schaatsmuseum in Hindeloopen. Dat museum eerde ons eens als schaatspaar met een expositie.”
Schaatsmuseum
Inmiddels is hij voorzitter van de Stichting Vrienden van het Eerste Friese Schaatsmuseum, dat regelmatig reünies voor deelnemers aan de Elfstedentochten organiseert.
Kooiman: “Voor de lichting van 1963 verwachtten we niet zoveel wedstrijdrijders meer en daarom nodigden we ook de toerders en familieleden uit. Binnen no time hadden we tweehonderd aanmeldingen en dat werden er uiteindelijk driehonderd. Voor zo’n aantal is het schaatsmuseum te klein, vandaar dat we een zaal huurden nabij de haven van Hindeloopen. De meeste aanwezigen kwamen uit Friesland. Wedstrijdrijder Gert van Vliet uit Nieuwerkerk was een van de weinige Hollanders. Jo van Homoet uit Streefkerk, een oom van Ineke, was erbij en natuurlijk Arie Brand. Hij heeft mij als kleine jongen zien opgroeien en zag me schaatsen op een plas achter onze boerderij aan de Lekdijk. Ik heb na alle plichtplegingen nog ruime tijd met hem kunnen praten. Dat hij in 1956 ook de Elfstedentocht gereden had, wist ik niet.”
Lekkerkerk
De vraag of Jan Kooiman nog weleens in het westen komt, beantwoordt de 69-jarige oud-schaatser met een volmondig ‘ja’: “Om de veertien dagen bezoeken we onze kleinkinderen in Lekkerkerk. Het is altijd fijn om even weer in onze geboortestreek te zijn. In Friesland koesteren we de vrijheid, de ruimte en de rust. Ik kijk vanuit mijn huis uit op een deel van de route van de Elfstedentocht. Hopelijk komt er snel nog eentje. Nu ben ik nog fysiek is staat om er een te rijden. Ineke denkt van niet, maar als het zover is, dan haalt ook zij haar schaatsen uit het vet. We fietsen samen nog twee keer per week en zijn alle twee nog lid van de Elfstedenvereniging. Laat het maar flink gaan vriezen. We rijden - als de tocht er komt - als toerders en hebben dan heel de dag de tijd.”
Wim Kroone