‘Wij willen kind een veilige plek bieden’

LEERDAM • Drie jaar geleden besloten Desiree (41) en Alexander (43) Prosman een gezinshuis te starten in hun eigen woning aan de Koningin Emmalaan, waar de jongste van hun drie dochters net twee jaar was geworden. Ze vertellen dat het idee van pleegzorg altijd bij hen geleefd heeft. 

Zichtbare nood

,,We beseffen hoe goed we het hebben. Onze droom is wel dat we, dat wat we hebben, willen delen. En dat onze eigen kinderen ook leren iets voor een ander te betekenen.” Na een pleegzorgcursus en de eerste plaatsing van een kind, was het voor Desiree duidelijk: ,,De nood was meteen zichtbaar voor mij.” Het stel besloot hun droom te realiseren met een gezinshuis, wat nog een stapje verder gaat dan pleegzorg, legt Desiree uit. ,,Als pleeggezin vang je kinderen op en laat je hen meedraaien in het eigen gezin. Met een gezinshuis werk je beroepsmatig met beschadigde kinderen in een huiselijke omgeving.” 

Uitvliegen

Hoe lang een kind blijft is wisselend, maar sommige kinderen kunnen niet meer terug naar de eigen ouders, vertelt het stel. “We hebben nu een meisje dat drie jaar geleden op haar twaalfde bij ons kwam. Ze is met een vervolgopleiding bezig, en heeft hier vriendinnen gekregen, ze doet het heel goed.” Alexander zegt: ,,Het is onwenselijk dat ze straks alleen – of ergens anders verder zou moeten.” Dus heeft het echtpaar met het oog op de toekomst een rijtjeshuis aan de overkant van de straat gekocht en ingericht voor drie meiden. ,,Dat geeft een doorstroommogelijkheid vanuit het gezinshuis naar de kamertraining die ze hier kunnen volgen, om uiteindelijk echt uit te kunnen vliegen.” 

Thuisonderwijs

Toen ze het gezinshuis zijn begonnen met hun drie nog jonge dochters, bleek dat al snel te pittig om met twee banen te combineren. Dus zegde Alexander zijn baan niet lang daarna op. Desiree bleef nog een jaar doorwerken, maar met de komst van corona ging de knop om, vertelt ze. ,,In de eerste lockdown zaten we met acht kinderen die we les moesten geven. Toen realiseerde ik me dat het runnen van een gezinshuis een manier van leven is en hard werken betekent, dat doe je er niet even bij.” 

God beschermt

Zij werkte bij de politie en Alexander maakte deel uit van een sociaal wijkteam van gemeente Stichtse Vecht. ,,Onze achtergrond en ervaring sluiten goed aan bij het werk dat we nu doen” vindt hij. Wel hebben ze aanvullend hun SKJ-registratie gehaald, van de Stichting Kwaliteitsregister Jeugd, vanwege alle accreditatie-eisen. Voor het gezinshuis hebben ze de naam Sefanja bedacht. ,,We wilden graag iets Bijbels, en deze naam betekent ‘God beschermt’. Dat is een van onze belangrijkste taken; dat we de kinderen beschermen tegen gevaar en leed. Stuk voor stuk hebben ze al een behoorlijke rugzak vanuit het verleden, dus ons huis moet een veilige haven zijn.” 

Samen aan tafel eten

Het zijn de normale basisdingen die het verschil maken, blijkt. ,,Het is allemaal niet zo spannend en romantisch, het gaat over de basale dingen doen, en wat kapot is proberen te helen” zegt Alexander, en zijn vrouw vult aan: ,,Wat voor ons vanzelfsprekend is, is voor de kinderen die bij ons komen helemaal nieuw.” Ze geeft een paar voorbeelden: ,,Als je uit school komt samen gezellig thee drinken met iets lekkers, met z’n allen aan tafel eten, naar bed gebracht worden. Dat soort dingen kennen ze allemaal niet.” Het gezinshuis fungeert als zelfstandige zorgaanbieder en heeft een contract met gemeente Vijfheerenlanden. ,,We willen er graag voor onze eigen stadsgenoten zijn” legt Alexander uit. ,,Maar we kunnen ook kinderen uit andere gemeenten plaatsen, waarmee we dan een maatwerkcontract afsluiten.”

Meer informatie op: www.gezinshuissefanja.nl 

Door Levien Vermeer