Lies Dieben loopt Pacific Crest Trail (van Mexico naar Canada)

KRIMPEN AAN DE LEK • Lies Dieben is net terug van een waanzinnig avontuur: de Pacific Crest Trail (PCT). Ofwel, wandelen van Mexico naar Canada: een tocht van ruim 4.200 (!) kilometer. De inwoonster van Krimpen aan de Lek vertelt in onderstaande monoloog over haar belevenissen.

“De Pacific Crest Trail stond al langer op mijn lijstje. Het is één doorlopend voetpad van het uiterste zuiden naar het noorden van Amerika, tegen de grens met Canada. Mensen kennen de tocht wellicht van de film ‘Wild’, naar aanleiding van het boek van Cheryl Strayed. Corona was nog even spelbreker, maar daarna heb ik de definitieve voorbereidingen gedaan. Bijvoorbeeld met lange wandelingen, in Nederland maar ook in het buitenland.  De Pacific Crest Trail is zelfvoorzienend: je moet jezelf dus zien te redden onder alle omstandigheden.”

Kriebelen
“Waarom je aan zoiets meedoet? Ik heb vroeger over de hele wereld gereisd en het begon weer te kriebelen. Daarnaast wilde ik weer meer tijd buiten doorbrengen, stond de uitdaging op zich me aan én was het overlijden van mijn stiefvader een grote trigger. Hij leed aan leverkanker, maar zag zijn leven verlengd worden door het gebruik van medicinale cannabisolie. Reden om onder de noemer ‘six million steps’ een soort sponsortocht op te zetten voor het Universitair Medisch Centrum Groningen, dat het mogelijke anti-kankereffect onderzoekt van cannabisolie.”

“En dus stond ik zondag 3 april met mijn zo efficiënt mogelijk ingepakte rugzak aan de start van de PCT. Het eerste stuk voert door de woestijn. En dan geen zandwoestijn, maar veel woester, met ook bergen. Het leek wel op een decor uit Star Trek. Overdag was het warm tot heet en ‘s nachts koud. Je moet tijdens het wandelen opletten voor giftige ratelslangen, die soms op onverwachte plekken zitten. Ik ging er in één geval bijna op staan, maar het liep gelukkig goed af. Als je gebeten wordt, moet je in het uiterste geval je SOS-knop, die je standaard bij je hebt, indrukken en hopen dat je op tijd wordt opgehaald en behandeld. Je hebt veel water bij je, maar onderweg vind je ook waterpunten.”

Douchen
“Eén keer in de week kom je in de buurt van een winkel of dorpje. Dan kan je douchen, inkopen doen en eventueel een overnachting regelen. Alleen al dat eerste is een luxe, want onderweg kun je je hooguit in een beekje een beetje afspoelen. Je ruikt na een week wandelen dan ook niet al te fris meer... “

“Daarna kwamen de bergen, de Sierra Nevada USA, en had je weer andere benodigdheden bij je: zoals spikes en een ijsbijl. De hoogste beklimming voerde over een berg van ruim 4.400 meter. Gelukkig viel het in mijn geval met de sneeuw mee. Heftig was dat twee dagen later een deelneemster aan de PCT zou overlijden aan hoogteziekte....”

Nutcracker
“Ik heb vaak alleen gelopen, maar ook in gezelschap. Met andere deelnemers aan de trail. Nee, ik ben nooit bang geweest. Dat is niet nodig en als het moet sta ik mijn mannetje wel. Ze noemden me de nutcracker. Waarom? Ik ben instructrice in Krav Maga, één van de meest effectieve verdedigingskunsten. Ik heb nooit gedacht: waar ben ik aan begonnen? Natuurlijk hielp daarbij ook het goede doel waarvoor ik liep een handje mee.”

“In het volgende traject, een woestijnachtig deel in Noord-Californië, werd het spannend vanwege bosbranden. En die kwamen héél dichtbij. Het rondvliegende as hoorden we tikken op onze tenten. Wij konden nog net onze reis vervolgen. De deelnemers na ons werden geëvacueerd.”

“Je eet onderweg zo efficiënt mogelijk. In mijn geval bijvoorbeeld tortilla’s met Nutella of pindakaas, soms aangevuld met bessen of noten. Maar ook vriesgedroogde maaltijden, havermout, instant rijst en couscous. Nee, geen delicatesse, maar je kan gewoon niet zoveel meenemen. Daarom nam ik het ervan als ik weer in een dorpje was.”

Beren
“Onderweg geniet je van de véle, véle indrukken van flora en fauna. Zo heb ik adelaars maar ook twee beren gezien. Eén op afstand, de andere heel dichtbij, op een meter of zes. Ja, dan hou je wel even je adem in. Ik heb langs vulkanen gelopen, zo mooi.”

“Als toetje krijg je weer bergen voor je kiezen. Na al die kilometers lopen konden we de allerlaatste paar miles niet afleggen vanwege -opnieuw- bosbranden. Ja, het voelt na ruim 4.000 kilometer wel een beetje vreemd om dan net niet letterlijk de finish te halen, maar het drukt je ook met je neus op de feiten. We moeten werk maken van de klimaatverandering.”

Bezinken
“Ik ben nu net een paar dagen thuis en kijk terug op een prachtig avontuur. Ik laat het nog even bezinken en ga dan weer aan de slag. Ik ben zzp’er praktische ondersteuning voor duurzame bedrijven. Ik heb nieuwe vrienden gemaakt en een nieuw voornemen: weer zo’n trail van Mexico naar Canada, maar dan via het binnenland. Die tocht schijnt nog uitdagender te zijn. Hij staat met potlood in mijn agenda voor 2027.”

Wie meer informatie wil over de tocht of alsnog een bijdrage wil leveren aan de sponsortocht van Lies Dieben voor onderzoek naar medicinale canabisolie:www.sixmillionsteps.nl