Robin en Jens Wijgers zijn tijdens de wedstrijd ‘gewoon concurrenten’

PAPENDRECHT • Waterpoloër Jens Wijgers en zijn vader, waterpolocoach Robin Wijgers uit Papendrecht, staan komend seizoen tegenover elkaar in de eredivisie. ‘Toch een beetje raar om tegen je vader te spelen.’

Jens en zijn team Polar Bears uit Ede plaatsten zich in mei voor de finale om het landskampioenschap in de eredivisie. Zijn vader is coach van de Linge PCG uit Gorinchem/Leerdam. Zijn team werd kampioen in de eerste divisie en promoveerde óók naar de eredivisie. Voor Jens is dat ongemakkelijker dan voor zijn vader. “Het is aan de ene kant heel leuk voor papa dat hij in de eredivisie gaat spelen met zijn team. Aan de andere kant… het is toch een beetje raar om tegen je vader te spelen. Gelukkig kom ik hem niet direct tegen in het water.”

Familieband
Vader Robin: “Ik vind het wel mooi. Ik heb zelf die stap gemaakt om bij de Linge PCG te gaan coachen, om te zien waar mijn plafond zou liggen. Tegen Jens spelen vind ik alleen maar heel erg leuk.” Als hij met zijn team tegenover Jens en zijn team komt te staan, hoopt Robin ‘natuurlijk dat wij gaan winnen’. “Op dat moment zijn we gewoon tegenstander. Tijdens de wedstrijd ben je gewoon concurrenten en zet je de familieband even opzij.”

Biertje drinken
Eerlijkheidshalve voegt Robin eraan toe: “Maar de kans is groter dat Polar Bears wint, want ze speelden afgelopen seizoen in de finale om het landskampioenschap en wij komen net kijken. Als Jens wint ben ik blij voor Jens en teleurgesteld omdat wij het met ons team niet hebben gered.” Met een lach: “En na de wedstrijd drink je natuurlijk gewoon even een biertje met elkaar.” Jens: “Ik hoop ook wel dat papa volgend jaar punten gaat pakken, maar niet tegen ons.”

Zwaar toernooi
Vorig jaar speelde Jens met het team van Jong Oranje op het EJK in Malta. “Daar zijn we zevende geworden en daardoor hebben we ons geplaatst voor het WJK deze zomer in Belgrado. We zijn daarvoor nu al weken hard aan het trainen. Ik denk dat het een zwaar toernooi gaat worden, maar dat we ook veel ervaring gaan opdoen. We gaan voor het hoogst haalbare. Nu zitten we in de fase waarin we veel trainen en oefenwedstrijden spelen, dat is leuk.” Robin vult aan: “Zevende klinkt misschien als niet bijzonder, maar op een EJK onder de 17 jaar is dat voor Nederland echt heel erg goed. Tegen toplanden hebben ze gewonnen of net verloren. Ze zaten overal gewoon heel dichtbij. Op het WJK komen er natuurlijk nog andere toplanden bij van buiten Europa.”

Waterpologezin
Vader en zoon groeiden beiden op in een waterpologezin. Robin: “Mijn hele familie speelde waterpolo. Mijn ouders en al mijn ooms en neven. Van jongs af aan kwamen we in het zwembad in Alblasserdam. Bij het Lammetjeswiel ontstond een waterpolovereniging. Toen er in de zeventiger jaren in Alblasserdam een binnenzwembad kwam, is de Alblasserdamse vereniging gefuseerd met de Lekkerlandse. Een broer van mijn vader was een van de eerste leden. Ik denk dat hij de rest heeft meegetrokken. Mijn ouders zijn er op latere leeftijd mee begonnen. Ik ging als klein kind mee naar de wedstrijden en vond dat superleuk. Mijn vader was ook scheidsrechter. Als hij naar bijvoorbeeld Eindhoven, Ede of Amersfoort moest, ging ik mee.”

Huilen
Net als Jens had Robin overigens een hekel aan zwemles. “Een tante heeft mij met een haak in mijn nek gedwongen te leren zwemmen.” Jens vond zwemmen als jochie ‘vreselijk. “Ik wilde nooit het water in en moest altijd huilen.” Robin: “Dat heeft hij van zijn vader, maar later is het met ons wel goed gekomen”

Plezier
Over de beschadigende kanten van topsport komen de laatste jaren onthullende verhalen naar buiten. Bij waterpolo speelt het probleem niet, denken Jens en Robin. Jens: “Ik denk dat er bij ons een heel andere sfeer is. Bij ons kan je het tegenover je coach aangeven als je het ergens niet mee eens bent.” Robin: “Je praat bij waterpolo over teamsport en de commerciële belangen zijn minder groot. Ik denk dat veel waterpoloërs hun maatschappelijke carrière hoger hebben staan dan topsport en daardoor een goede afweging kunnen maken. Als de druk te groot wordt zullen sporters sneller afhaken. Wat wij vooral belangrijk vinden is dat er plezier is.”

Te fanatiek
Bewust heeft Robin zijn eigen zoon nooit getraind of gecoacht. “Je verwacht van je eigen kind net even iets meer, merkte ik toen ik onze dochter coachte. Ik vond dat ik net effe te fanatiek was bij haar. Daarom bedacht ik: dat ga ik bij Jens niet doen. Ik heb hem alleen een enkele keer als invaller getraind.” Jens: “Dat vond ik eigenlijk wel leuk.”

A-selectie
Ze hebben nog mooie plannen voor de toekomst. Robin: “Ik hoop mij als trainer verder te ontwikkelen en lang op het hoogste niveau actief te zijn. Voor de waterpolosport hoop ik dat met name de jeugdselectie en A-selectie stappen kunnen maken, zodat ze aansluiting kunnen houden met de top tien van de wereld. Voor Jens hoop ik dat hij van De Linge PCG verliest.” Lachend: “Nee nee, hij doet het nu heel erg goed in de eredivisie, ik hoop voor hem dat hij, als hij dat wil, ooit in de A-selectie kan spelen. Dat hij altijd met veel plezier het spelletje blijft spelen en dat hij een keer landskampioen zal worden. Verder moet hij vooral zelf zijn route bepalen.”

Geen taboe
Stoppen met de sport is geen taboe in huize Wijgers. Robin: “Als Jens zou stoppen zou ik dat heel erg jammer vinden, maar ook snel naast me neer kunnen leggen. Hij moet niet het gevoel hebben dat hij het voor ons doet of voor wie dan ook.” De belangrijkste winst is al binnen: “Ik denk dat de sport hem als mens enorm gevormd heeft.”

Veel geleerd
Dat laatste beaamt Jens. “Ik denk dat ik veel geleerd heb op het vlak van discipline en met mensen omgaan. Op de Water Polo Academie in Eindhoven ging ik twee jaar lang de hele dag met dezelfde mensen om. Je komt erachter hoe je wilt dat mensen met jou omgaan en hoe anderen dat willen. Je moet het met elkaar blijven doen.”

Geen vakantie
Jens is momenteel druk met de voorbereiding voor het WK. “Dat is van 11 tot 19 augustus. Daarna ga ik me voorbereiden voor het EK onder 19. Op 4 augustus is er een voorbereidingstoernooi in Montenegro en aansluitend het WK in Servië. In september is het EK onder 19, daarvoor hebben we een voorbereidingstoernooi in Hongarije. Nee, ik heb geen vakantie, deze zomer ben ik vooral bezig met de Nederlandse jeugdselectie en als ik terugkom van het EJK is de competitie al begonnen.”

Juichen
Robin trainde in de afgelopen periode met een lage intensiteit. “Vanaf 18 juli zijn we gaan opbouwen en in augustus trainen we drie keer per week. Vanaf eind augustus spelen we veel oefenwedstrijden. In de eerste competitieronde spelen we al tegen Jens en ook in de eerste bekerronde. We zullen af en toe een plaagstootje uitdelen de komende tijd. Dat zal vaker gebeuren naarmate de wedstrijden dichterbij komen. Voor wie van ons tweeën de familie gaat juichen, daar hebben we het nog nooit over gehad. Ik denk stiekem dat ze wat meer voor Jens zijn.”