De Deilse brandweermannen van weleer komen regelmatig samen

DEIL • De herindeling van de oude gemeente Deil in 1978, waaronder ook Enspijk, Gellicum en Rumpt, naar de toenmalige gemeente Geldermalsen was voor de bevolking wel even wennen. Herindelingen brengen met zich mee dat diensten worden samengevoegd en sommigen soms helemaal worden opgeheven.

Reorganisatie

De brandweer onderging in 1983 een grote reorganisatie in de toenmalige nieuwe gemeente Geldermalsen. De korpsen van Tricht, Buurmalsen, Rhenoy en Deil werden opgeheven. De korpsen bestonden uit enthousiaste vrijwilligers. Het waren meestal mannen, toen waren er nog nauwelijks dames bij de brandweer, die in het dorp een bedrijf hadden of in het dorp werkten. Van de mannen uit Deil gingen er in eerste instantie vijf over naar Geldermalsen. Gerard Ridderhof was daar één van. Voor de overblijvende Deilse brandweerlieden viel het doek. In de jaren dat ze bij de brandweer waren was er een vriendschapsband ontstaan. Lief en leed hadden ze met elkaar gedeeld. Al snel werd besloten dat ze verder wilden gaan als vriendengroep. Gerard Ridderhof besloot in 1983, ook al was hij overgegaan naar Geldermalsen, zijn vrienden in Deil trouw te blijven.

Gerard: “Als jongste toen, had ik het geweldig naar mijn zin. Het voelde als een familie. Je bent met elkaar en eens een brandweerman, blijf je dat voor mij je hele leven. We besloten toen om elkaar eens in de veertien dagen te ontmoeten. Dat is nu in juni veertig jaar geleden. De groep is door het wegvallen van onze vrienden wel kleiner geworden. Het groepje telt nu nog zeven oudgedienden, waarvan de meeste boven de tachtig zijn en sommigen boven de negentig.”De groep mag gebruikmaken van het clubgebouw in de speeltuin Jeugdland. Als tegenprestatie verrichten de mannen werkzaamheden voor de speeltuinvereniging.

Tas vol verhalen

Bert van Kranenburg zorgt dat de verwarming aanstaat, zet koffie en draagt de verantwoordelijkheid van de catering. Bert: “Ik doe dit met veel plezier. Tijdens een potje klaverjassen of zwikken, passeert het verleden en het nu.” Dirk van Santen komt als laatste binnen met een grote doos appelgebak en slagroom. Hij is pas jarig geweest.Gerard Ridderhof had een tas met foto’s meegebracht. Een tas vol verhalen. Foto’s waar de mannen op staan met op de achtergrond hun brandweerwagen Ford Thames Trader, gebouwd bij Kronenburg in Hedel. Drikus van Malsen: “Mevrouw Kolff was onze beschermvrouw. Als we terugkwamen van wedstrijden, met of zonder prijs, ze wachtte ons op met een borrel.”

Een verhaal

Rut van Mourik: “Weten jullie nog van het verjaardagsfeest van mevrouw Kolff. Dat toen het alarm afging voor een brand in de hooischuur van Henk Kievit.” Jan Bouman: “Ja dat was wat, met een borrel op gingen we blussen. Ik ging op de gemeentewerf hooihaken halen, om het hooi uit elkaar te halen. Op weg terug zag ik dat een aantal mannen eerst nog het café van Jan Overweg hadden aangedaan om een borreltje te pakken. Jan Kerkhof, die bij de gemeente werkte, kwam ook van de receptie en wilde nog even weten hoe de brand verliep.” “Ja”, zegt Rut van Mourik, “Die was daarna zo dronken dat hij in zijn auto, bij het kerkhof, die nacht heeft geslapen.” Zo werd Jan van Beverloo op zijn 25-jarige bruiloft verrast door het Deils Kozakken koor. Werd Cobie, nadat haar man zondags jarig was geweest en haar man en brandweermaten na een cursusavond in Waardenburg, verrast door de gasten. In de ochtend om vier uur gingen ze naar huis. Een tas vol verhalen over het verkeersplein Deil en de oversteek in Enspijk. Over de woonwagenrel van weleer. Maar, zo zeggen de mannen: “Daar hadden ze ons niet voor nodig, dat hebben de inwoners zelf even rechtgezet.”

Cees Hoogteyling