Ondanks volle agenda ruimte voor ‘spontaan’ talent
Algemeen
495
keer gelezen
NEERIJNEN • Het Stroomhuis Neerijnen kent een uitgebreid cultureel programma met een volle agenda. Ondanks de strakke planning wordt het podium regelmatig vrijgegeven aan iedereen die graag op de planken staat. Dichters, zangers en een cabaretier lieten vrijdag in een volle zaal zien en horen wat ze in huis hebben tijdens het open podium.
Vol programma
Peter van Steen is een van de organisatoren. Hij vraagt zich steeds weer af of er genoeg aanmeldingen van artiesten binnenkomen. Ook of het publiek toestroomt is volgens hem spannend. “Maar vanavond hebben we een vol programma en moeten we zelfs streng zijn met de tijdverdeling. Als ik de zaal inkijk ben ik ook meer dan tevreden”, zei hij voordat de eerste artiest het podium opeiste.
“Nu totaal iets anders”
Het bleek dat onze regio veel dichters kent, allemaal mannen deze avond, die geïnspireerd zijn door het rivierenlandschap maar misschien nog wel meer door de liefde. De dichters maakten tussendoor plaats voor muziek en een try-out van cabaretier Noortje van Steenis die onder de klanken van ‘Eye of the tiger’ haar entree maakt om vervolgens haar programma te testen voor het publiek. Dat ze daar haar telefoon soms bij nodig had maakte de grappige chaos compleet en waren schoonheidsfoutjes die het publiek haar na de meezinger allang had vergeven. Rinus Verhoeven dichtte niet maar vertelde poëtisch over tochten door de woestijn. “Nu totaal iets anders”, is vaak de introductie van Peter van Steen. Dat blijkt wanneer Tonie tussendoor komt met zoals hij zelf omschrijft: “Geziek, want het zijn geen gedichten en zingen kan ik ook niet.” Hij brengt enkele Nederlandstalige protestliedjes, geschreven tijdens de lockdown ten gehore. Er wordt meegezongen maar ook verbaasd gekeken tijdens dit optreden.
Onder aan de dijk
Tussen de zang en gedichten vertelde Dirk over Johannes van den Bosch, de stichter van de Maatschappij van Weldadigheid die geboren werd in Herwijnen. Mieke Kuiper en Abel Bakema onderbraken de voordrachten met Nederlandse liedjes. Normaal treden ze op met Franstalige chansons of liederen van Leonard Cohen. Ze brachten het publiek weer even terug op aarde, uit de toch meestal wel zware gedichten over verloren liefdes en donkere gedachten tijdens wandelingen door de streek. Ook Mieke en Abel zongen gelukkig over een plek onder aan de dijk waardoor iedereen zich thuisvoelde bij het Stroomhuis.