Marion van Zuilen: 'Vijftien jaar topsport is niet niks'

IJSSELSTEIN • Marion van Zuilen (45) groeide op in Zijderveld. 's Winters was er veel vaker ijs dan nu, en op de baan van ijsvereniging Steeds Vooruit maakte ze kennis met de schaatssport. Vader Rijk, die ook graag op de schaatsen stond, voedde haar enthousiasme, en als 13-jarige meldde ze zich aan bij schaatsvereniging Vijfheerenlanden. Marion had aanleg voor de sport en zat al heel snel in de Utrechtse baan- en de gewestelijke selectie.

"Mijn favoriete afstanden waren de 1.000 en de 1.500 meter", vertelt Marion van Zuilen. "Drie jaar later, in 1988, werd ik Nederlands kampioene allround bij de junioren, en dat ben ik ook in 1989 en in 1991 geworden. In die tijd had ik vooral concurrentie van Annemarie Thomas en Sandra Voetelink. Als juniore heb ik drie keer meegedaan aan het WK: in Kiev, Obihiro (Japan) en in Calgary. De Olympic Oval was een geweldige baan, en in 1991 verbeterde ik daar het nationale record op de kleine vierkamp. Pas in 1996, na de introductie van de klapschaats, is dat door Tonnie de Jong verbeterd."

Van Zuilen ging in 1992 over naar de senioren, en was daar de benjamin van de kernploeg, die Yvonne van Gennip als boegbeeld had. Ze had een nominatie voor de Olympische Spelen in Albertville op zak toen ze tijdens een krachttraining een tussenwervel ernstig beschadigde. "Met die blessure ben ik een tijdje zoet geweest. Dat hield in dat ik uit de kernploeg ben gezet, en met Sandra Voetelink een alternatieve ploeg heb opgezet. Ik heb nog een aantal wedstrijden voor de Worldcup gereden, ben tweede geworden op het NK sprint, en ben op grond daarvan in 1993 gekozen tot sportvrouw van Vianen. Gerard Nijboer, een bekende marathonloper, reikte de prijzen uit. Om voor een afgeladen zaal die waardering voor mijn prestaties te krijgen ben ik nooit vergeten."

Niet veel later sloeg het noodlot weer toe voor Marion. Ze kreeg een hartspierinfectie, moest een jaar revalideren, en wist dat ze nooit meer aan zou kunnen haken bij de landelijke schaatsstop. In de ijsvrije periode hield ze haar conditie op de fiets op peil en nam ook deel aan wedstrijden. Ze switchte naar de wielersport, heeft deel uitgemaakt van verschillende gesponsorde ploegen, en reed zich ook op de fiets regelmatig in de kijker bij zowel dagkoersen als meerdaagse etappewedstrijden. Een derde plaats in de Ronde van België, winnares van de Flevotour en tweede in de Parel van de Veluwe –achter Leontien van Moorsel- zijn resultaten die er niet om liegen. Ze fietste vaak met Nicole Vermast die eind jaren negentig ook tot sportvrouw van Vianen is gekozen.
"Ik heb altijd veel getraind, maar op een gegeven moment werd ook de maatschappelijke carrière belangrijk. Ik werkte voor mijn vader, en met mijn broers Theo en Joost heb zijn bedrijf in horeca- en retailautomatisering inmiddels overgenomen. Toen ik 30 was werd ik zwanger, en de keuze om op dat moment, na vijftien jaar, afscheid te nemen van de topsport, was niet zo heel moeilijk. Ik heb er veel voor gedaan, ook veel voor gelaten, en terugkijkend is het me dat allemaal waard geweest. Ik heb getraind in prachtige schaatsoorden als Inzell, Collalbo en Baselga, wedstrijden in heel de wereld geschaatst, en ook op de fiets heb ik mooie trainingskampen gehad. Schaatsen is een individuele sport terwijl wielrennen meer een teamsport is. Wat beleving betreft is dat niet met elkaar te vergelijken, maar beide sporten hebben hun charmes. Wat me vooral is bijgebleven is dat ik altijd op stap ben geweest met sporters met dezelfde passie en motivatie."

Marion van Zuilen is nadien gaan tennissen bij LTV Gouwenes. Toen haar dochtertje besloot bij HSSC '61 te gaan voetballen is ze met die sport in aanraking gekomen. Dochterlief kon dusdanig met een bal overweg dat ze in beeld kwam bij de KNVB en overstapte naar Delta Sports in Houten. "Bij de KNVB traint ze wekelijks in Dinteloord, en ik ben drie of vier keer per week met haar op pad. Schaatsen is er voor mij niet meer bij, maar ik spring nog steeds een paar keer per week op de fiets of ga een rondje hardlopen."

Peter Verbeek