Groot deel Wildopvang ‘Onder de Regenboog’ dicht

ECK EN WIEL • Een groot deel van Wildopvang ‘Onder de Regenboog’ in Eck en Wiel is na 28 jaar gesloten. Dieren die er nu verblijven worden nog goed verzorgd, totdat ze kunnen worden vrijgelaten. Uilen, roofvogels, zwanen, hazen, konijnen, eekhoorns, marters en dergelijke worden voorlopig nog wél opgevangen. “We kijken of dit te doen is tot de herfst”, aldus Marjolijn Hoogland-van Dissel van de wildopvang. Ook blijft Onder de Regenboog voorlopig nog dependance van de ooievaarsopvang in Herwijnen.

De bijna 68-jarige Marjolijn Hoogland zegt dat het, ook vanwege haar leeftijd, eigenlijk niet meer te doen is om de wildopvang in stand te houden. Het team vrijwilligers is bovendien te klein geworden, dus is er te weinig hulp. En een welverdiende vakantie zit er ook al niet in.

Brief
‘We draaien zeer lange dagen op geheel vrijwillige basis, niemand werkt hier voor een salaris’, aldus Marjolijn Hoogland in een brief die op de website van de opvang staat. ‘We hebben een klein team vrijwilligers/sters, waarvan de meesten er al vele jaren zijn. Zij vallen zoveel mogelijk voor elkaar in of komen extra. Hen ben ik zeer dankbaar, zonder deze vrijwillige hulp begin ik niets! Maar ook zij zijn een wel eens weg, ziek of op vakantie en het breekt een keertje op dat je geen privétijd hebt en dat er daar door (veel) mensen geen rekening wordt gehouden.’

Hangen en wurgen
“Het is al langer hangen en wurgen”, licht Hoogland haar besluit mondeling toe. “Je krijgt er maar geen vrijwilligers bij. En het wordt steeds intensiever, want je krijgt er ook dieren bij die je eerder minder zag. Meer ziektes ook, dus ik moet er eigenlijk iedere dag twee vrijwilligers bij hebben. En dat lukt voor geen meter. Dan is die ziek en dan is die op vakantie... En een paar weken geleden struikelde ik, m’n gezicht was helemaal open. Toen was ik er hélemaal klaar mee. Ik had in een volière m’n heup ook al een keer gebroken, dus ik dacht: Waar doe ik het voor?”

Geen salaris
Het werk in Onder de Regenboog is uitsluitend vrijwilligerswerk. Financiële steun krijgt de wildopvang van de Stichting DierenLot én van de vele donateurs. “Wij werken dus niet voor een salaris”, aldus Hoogland. “Mensen worden ook steeds moeilijker. Dan zeggen ze: O, kóm je het niet halen? Dan zeg ik: nee, we hebben opvang. En dan is het: O, moet ik dan hélemaal vanuit Tiel naar Eck en Wiel?”
Het meelopen naar binnen is er bij de opvang ook niet meer bij. “Eerder deden we dat wel, omdat we dat als een stukje educatie zagen. Binnen bespraken we dan wat we met de vogel of wat dan ook gingen doen, maar door de corona was dat even stopgezet. Anders moest ik alles dichtgooien. Dus kon ik met een mondkapje voor en handschoenen aan een dier aanpakken, zodat we toch door konden gaan.”

Kwaaltjes
Afgelopen 1 november, op haar verjaardag, had Marjolijn Hoogland al het plan om de opvang af te bouwen. “M’n kinderen roepen er al langer om. Je wordt ouder, krijgt wat kwaaltjes en je zit echt vijftien uur per dag in de opvang. Er zijn nu bijvoorbeeld twee hele kleine martertjes en die moet ik ‘s nachts elke drie uur flessen. Dat geeft niet hoor, want het is m’n eigen schuld dat ik ze aanneem.”
Marjolijn Hoogland vindt het eigenlijk heel erg dat ze de wildopvang niet meer aankan. “We hadden een gebied van hier tot aan de Duitse grens en nog heel ver in Brabant, maar ja dat is niet meer. Het kroop langzaamaan er naartoe van: Dit kán zo niet doorgaan. Dus toen was het in één keer klaar. Wel midden in het hoogseizoen, daar voel ik me heel schuldig over, want ik laat natuurlijk heel veel jonge vogels nu zitten. Maar het houdt een keer op. Ik had zelfs voor m’n kleinkinderen geen tijd, dus dan zeg je: Je zíet oma wel een keer.”

Vrijlaten
Intussen worden langzaamaan de dieren díe er nog zitten, als ze weer in orde zijn, vrijgelaten in de natuur. “Binnen zitten nog wat duiven die ik al langer had en die van ons voeding krijgen. Dat werken we weg. We hebben veel ooievaars gehad, maar ook zwanen en gierzwaluwen. Die blijven we ook doen, want die hoeven niet ieder half uur, want dat brak mij op. Ieder half uur vanaf dat het licht is voeren en dan gingen we door tot ‘s avonds laat. Totdat ze wat groter zijn en dan kan het naar ieder uur, totdat ze zelf eten. Maar het is niet alleen de voeding, ook het schoonmaken. En dan kreeg ik niemand voor de was. Ja, zeiden ze dan, ik wil het wel in de wasmachine doen. En dan zei ik: ja, maar dan moet eerst de poep en het stro eraf, want dat kan zo de wasmachine niet in. En dan was het: Daar begin ik niet aan. Dus er lag steeds meer wat ik zélf deed.”

Twee vrijwilligers ziek
De wildopvang werkt met zo’n tien vrijwilligers, zowel jonge mensen als iemand van ruim 80 jaar. “Maar ik heb er nu twee ziek, ernstig ziek, dus die komen een poos niet. En drie op vakantie. Een andere moest voor haar gewone werk wat meer doen, dus die is drie weken niet geweest... Een ander valt dan in, die was er zelfs op haar verjaardag. Die ontlast mij ‘s nachts ook nogal eens door flessendieren mee te nemen, zodat ik één nacht kan doorslapen.”
Intussen begint het afstoten van een groot deel van de taken vruchten af te werpen. “Ik merk nu dat we soms al om drie uur klaar zijn in plaats van om zes uur”, aldus Marjolijn Hoogland. “Dan maak ik eten en dan begin ik daarna zelf weer.”
Intussen heeft een Brabantse dassenwerkgroep een paar bij mensen in de tuin gevonden martertjes afgeleverd. “Vol met teken, uitgedroogd, 74 gram”, vertelt Hoogland. “En die hebben een maand de ogen dicht, dus dat is lang flessenwerk. Maar marters gaan makkelijker dan hazen, want hazen zijn meer stressgevoelig. Toch zeggen we ook bij een haasje: Gôh, wat ís het toch weer leuk.”

Waar naartoe?
Vogels of andere dieren kunnen vanaf nu worden gebracht naar onder meer:
• Vogelopvang Rotsoord in Utrecht, telefoonnummer 030 251 7255
• Wildopvang Avolare in Doorwerth, telefoonnummer 085 078 5005
• DAN in Nijmegen, telefoonnummer 024 355 0222
• Egelopvang Papendrecht, telefoonnummer 088 343 7230
• Opvang Soest/ Eemland, telefoonnummer 035 603 2844

De hierboven genoemde opvangen hebben alle een ontheffing voor wilde inheemse dieren.