Annemieke (41) kreeg vijf herseninfarcten als gevolg van corona: ‘Het is geen griepje’

LEXMOND • Annemieke den Hartog (41) krijgt in januari van het vorige jaar de schrik van haar leven. Terwijl ze met haar moeder de badkamer aan het schoonmaken is, voelt ze zich niet goed worden. Haar moeder ziet dat haar mond en oog scheef hangen en weet dat het foute boel is. Annemieke blijkt een bloedprop over te hebben gehouden aan haar coronabesmetting van enkele maanden eerder. Het gevolg: vijf herseninfarcten tegelijk.

“Ik werkte als zorgcoördinator bij ‘Open Vensters’ in Ameide, waar we met dementerende ouderen werken”, blikt Annemieke terug. “In oktober 2020 hadden we daar last van een corona-uitbraak en ook ik bleek besmet. Ik heb vervolgens wel wat klachten gehad, zoals druk op de borst en veel hoofdpijn, maar heel ernstig was het niet. Ik herstelde voor mijn gevoel ook weer volledig. Achteraf gezien had ik toen al wel wat last van mijn linkerbeen.”

‘Floating thrombus’
Wanneer het in januari 2020 misgaat wordt Annemieke afgevoerd met de ambulance. Een neuroloog vertelt haar dat ze last had van een ‘floating thrombus’, een stolling die door het lijf zweeft. Die prop is vast komen te zitten in de halsslagader, waarna er een stuk is afgebrokkeld. Het afgebrokkelde stuk splitst zich op in vijven en veroorzaakt de herseninfarcten. Annemieke kan haar linkerarm niet meer bewegen.

Annemieke: “Maar dat was pas het begin van alle ellende. Terwijl ik in het ziekenhuis lag kreeg ik een epileptische aanval. Daarna kon ik ook mijn linkerbeen niet meer bewegen. Ook bleek ik nog een keer besmet met corona. Hier ben ik ontzettend ziek van geweest, mijn lichaam was natuurlijk nog hartstikke zwak van de klappen die het had gehad. Ik was nog volop aan het herstellen. Mijn schoonmoeder was al overleden voordat ik mijn infarct kreeg. De uitvaart heb ik via een videoverbinding vanuit het ziekenhuis moeten volgen. Mijn twee kinderen (15 en 18) had ik nog niet gezien sinds mijn infarct, maar zag ik toen weer op beeld. Verschrikkelijk dat ik niet bij hen en mijn man kon zijn op dat moment.”

Revalideren
Er volgen maanden van revalideren bij De Hoogstraat Revalidatie in Utrecht. Annemieke krijgt in eerste instantie te horen dat ze nooit meer zal kunnen lopen. De Lexmondse legt zich daar echter niet bij neer. “Je moet na een herseninfarct zo snel mogelijk weer gaan oefenen met bewegen. Eigenlijk moeten er in je hoofd opnieuw verbindingen gemaakt worden. In het begin kreeg ik vooral veel fysiotherapie. Daarna ook ergotherapie, waarbij me geleerd werd om met de nieuwe situatie om te gaan. Mijn linkerarm en -been deden het natuurlijk niet, dus je moet jezelf leren aankleden en koken zonder die te gebruiken. Wonder boven wonder is het mij wel gelukt om met behulp van een vierpoot weer kleine stukjes te lopen. Dat heb ik puur op wilskracht bereikt volgens de dokters.”

Confronterend
In juni 2021 mag Annemieke het revalidatiecentrum verlaten. “Ze hebben me daar echt fantastisch geholpen. Al die maanden daar hebben in het teken gestaan van de fysieke revalidatie. Ik heb nu te maken met het mentale deel. Dat is pittig. Je wordt continu geconfronteerd met dingen die je niet meer kan. Kleine alledaagse dingen, maar ik zou bijvoorbeeld ook graag op wintersport willen. Dat zit er helaas nooit meer in.”

“Ik zou daarom ook tegen iedereen willen zeggen: stel niet uit wat je nog wil doen in het leven! Bij iedereen kan er iets gebeuren, waardoor je niet meer kan doen wat je zo graag nog wilde. Ik ben bijvoorbeeld ontzettend blij dat ik nog een paar jaar achter elkaar met vriendinnen naar Spanje ben geweest.”

Positief blijven
Annemieke probeert naar de toekomst toe positief te blijven. “Er komt elke week een uurtje een begeleider met me praten, dat helpt. Daarnaast heb ik heel veel steun aan mijn man en kinderen. Die laatsten hebben zich echt over me ontfermd als een stel waakhonden. Net als ik woorden ook zij nu boos als iemand roept dat corona maar een griepje is. Mensen die dat zeggen hebben echt geen idee. Zeg maar eens dat corona een griepje is tegen iemand die de rest van haar leven veroordeeld is tot een rolstoel.”