Wim Groeneweg in z'n element als buschauffeur

VIANEN In de kantine van Pouw Vervoer maakt Wim Groeneweg een ontspannen indruk. Nadat hij in december noodgedwongen afscheid nam als burgemeester van Vianen wilde hij vóór alles niet in een diep gat vallen. Inmiddels zit hij, drie dagen per week, op de bus en draait hij de meest uiteenlopende diensten. Maar er is nog steeds het verlangen naar het pluche.

"Ik heb altijd al iets gehad met techniek en grote voertuigen", valt Groeneweg met de deur in huis. "Als ik ooit de gelegenheid zou krijgen wilde ik graag het groot rijbewijs halen. En of dat voor de bus of de vrachtwagen zou zijn wist ik nog niet."

Zeven jaar was hij burgemeester van Vianen, en het was voor hem een enorme teleurstelling dat daar een einde aan kwam.

Contact met de bevolking
"Ik had heel graag als interimburgemeester van de nieuwe gemeente Vijfheerenlanden verder gegaan, om daarna te solliciteren naar het burgemeesterschap. Nog altijd ervaar ik dat dagelijks als een enorm gemis dat het er niet van is gekomen. Wat ik vooral mis is het contact met de bevolking. Op straat word ik vaak aangesproken. Voor het gevoel van veel Vianezen ben ik nog steeds hun burgemeester. Kennelijk heb ik toch op een goede manier invulling aan dat ambt gegeven. Ik voelde me oprecht onderdeel van de gemeenschap."

Wim Groeneweg (62) heeft links en rechts nog enkele bestuursfuncties. Ofschoon de jaren niet in zijn voordeel werken heeft hij de innige wens toch nog ergens als (interim)burgemeester aan de slag te kunnen. Hij heeft goede contacten met de Commissaris van de Koning, en heeft al diverse keren gesolliciteerd. "Ik heb er nog wel vertrouwen in dat het gaat lukken. Maar wél onder de voorwaarde dat ik één dag per week op de bus blijf rijden!"

In het diepe
Want een deel van zijn dagen is hij buschauffeur. Pouw Vervoer liet al in een vroeg stadium weten dat hij er aan de slag kon zodra hij zijn papieren had. In februari is hij begonnen met het volgen van theorielessen, een blok van twee weken. De examens haalde hij in één keer. Na drie maanden wachten op de gezondheidsverklaring van het CBR startte hij met de praktijklessen; ook een blok van twee weken en permanent in het bijzijn van een instructeur. En ook deze keer slaagde hij direct voor zijn examen.

"En toen ben ik, begin juni, bij Pouw Vervoer in het diepe gegooid", vertelt Groeneweg. "Hier zijn de sleutels, daar staat je bus, dit moet je vandaag doen, en ga je gang. Was in het begin best wennen. De diensten zijn heel afwisselend. Regelmatig pendeldiensten als er ergens geen treinen rijden, dagexcursies, schoolreisjes, vervoeren van bezoekers aan festivals. Soms moet je vroeg beginnen, andere keren ben je pas na middernacht weer terug. Aftanken en door de wasstraat horen er ook bij, evenals het stofzuigen en schoonmaken na elke dienst. En als je terugkomt van een schoolreisje is het vaak een bende, met snoeppapiertjes, blikjes, chips zakjes en links en rechts vastplakkende kauwgom. Daar ben je vaak wel een uur mee bezig. Moet wel, want elke chauffeur wil graag in een schone bus aan zijn dienst beginnen."

'Vis in het water'
Groeneweg, die nu vooral ervaring opdoet in bussen van verschillende lengte, en nog niet is toegekomen aan langere reizen naar Spanje of Kroatië, voelt zich als buschauffeur als een vis in het water. Als burgemeester was hij dienstbaar, en in zijn huidige werk, dat hij meer ziet als een liefhebberij, is hij dat ook. Hij is vol lof over het bedrijf en zijn nieuwe collega's.  "Dat zijn aardige en gewone mensen die hard moeten werken voor hun geld. Een van hen is Henk Heyman, voormalig burgemeester van Bussum. Er is trouwens geen chauffeur die vrij van schade blijft. Bussen zijn toch enorme gevaarten en een deukje aan de achterkant is soms niet te voorkomen. Tot nu toe heb ik er alleen een spiegel afgereden, nota bene op het bedrijfsterrein. Daar had ik flink de pest over in."

Peter Verbeek