Oud-Vianees Simon Timmerman: 'Ik wilde geaccepteerd worden'

VIJFHEERENLANDEN • Simon Timmerman, oud-Vianees én inmiddels voorzitter van COC Midden-Nederland, roept politiek Vijfheerenlanden op het Regenboog Stembusakkoord van COC te tekenen. Om het belang hiervan te benadrukken, blikt hij terug op zijn eigen jeugd in de Vrijstad. "Goh, het is blijkbaar niet zo tof als je homo bent."

Hij benadrukt het meerdere keren. Dat hij heel fijn is opgegroeid in Vianen. Zijn moeder vertelt op verjaardagen nog steeds fier dat zij al naar de homoseksuele overburen stapte, toen Simon nog op de basisschool zat. Of zij ook niet dachten dat haar zoon later op mannen zou kunnen vallen, informeerde moeder Ria bij het stel. Simon lachend: "Ze vertelden mijn moeder dat dit best weleens zou kunnen zijn, maar dat ik dat toch echt zelf moest uitvinden."

Dat duurde uiteindelijk nog dik 15 jaar. Eén herinnering is hem in het bijzonder bijgebleven. Die keer dat hij als jonge VIKO-korfballer met zijn team terugkwam van een uitwedstrijd en even bij het nog spelende eerste team ging kijken. Simon: "Ik heb het altijd erg naar mijn zin gehad bij VIKO. Maar dit staat me nog zo helder voor de geest. Het eerste team speelde tegen een Utrechtse club en blijkbaar wist het publiek dat één van die spelers homo was. En de dingen die ze naar hem riepen... Bijvoorbeeld: 'Ga 'r maar lekker dicht tegenaan staan, dat vindt 'ie lekker'." Simon bekroop een naar gevoel, daar op het sportveld. Hij zwijgt even. Zegt dan: "Ik was nog niet uit de kast. En ik weet dat ik toen me realiseerde: goh, het is blijkbaar niet zo tof als je homo bent. Later besefte ik dat die mensen die al die dingen riepen, zich simpelweg niet bewust waren van wat voor impact het kan hebben. Ze bedoelden het wellicht niet eens hatelijk tegen homo's. Hoop ik. Maar het is gewoon onnodig kwetsend."

Of die ervaring hem uiteindelijk heeft geremd, durft hij niet te zeggen. Wel vertelt hij hoe spannend hij het uiteindelijk vond om voor zijn geaardheid uit te komen. Ondanks het warme nest thuis en de grote schare vrienden om hem heen, maakte Simon zich zorgen dat mensen hem zouden afwijzen. "Achteraf bleken die zorgen gelukkig niet nodig. Maar op dat moment houd je daar wel rekening mee. Je wijkt af van de heteronorm die je overal ziet en dat is eng. Ik heb vaak gedacht dat ik de enige was hier die rondliep met die worstelingen." Een tijdje dacht Simon daarom: dan ben ik maar biseksueel. "Zo van: dan voldoe ik misschien nog een beetje aan die heteronorm. Ik wilde zo graag geaccepteerd worden."

Als voorzitter van COC Midden-Nederland hoort hij nu genoeg verhalen die erop duiden dat het in de meer behoudende gemeentes heel lastig kan zijn voor jongeren met een andere geaardheid. Zo was er die Utrechtse apotheker die vertelde dat hij een aantal klanten van buiten de stad heeft, mensen die in hun eigen dorp hun hiv-medicatie niet op durven halen uit angst voor de reacties. Of de verhalen van de op kamers wonende jongeren die doordeweeks in de stad helemaal zichzelf kunnen zijn, maar in het weekend bij hun ouders thuis maar weer de brave heterozoon of -dochter spelen om maar geen ophef te veroorzaken.

Bovendien: uit onderzoek blijkt dat het aantal zelfmoordgedachten onder jongeren met een andere geaardheid – homo, lesbisch of bi – vijf keer hoger is dan onder heterojongeren. En het aantal zelfmoordpogingen is vier keer hoger. "Verschrikkelijk en onacceptabel", zegt Simon, verwijzend naar dat onderzoek. Vanwege die verhalen en cijfers maakt hij zich nu hard voor het Regenboog Stembusakkoord in gemeente Vijfheerenlanden. Met het ondertekenen van dit akkoord beloven deze partijen zich in te zetten voor de lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen, transgenders en intersekse personen (oftewel: de LHBTI's) in hun gemeente.

Vlak voor de verkiezingen in Vijfheerenlanden wordt duidelijk welke politieke partijen het akkoord tekenen. En welke partijen niet. Simon legt uit: "Er hoeven wat ons geen grote beleidsstukken geschreven te worden, maar wel een concreet actieplan met diverse acties. Het gaat ook om de kleine dingen. Dat er op een gemeentelijke website als het gaat om trouwen of een geregistreerd partnerschap bijvoorbeeld niet alleen wordt uitgegaan van de traditionele verbintenis tussen man en vrouw. Dat je als gemeente laat zien dat je écht iedereen accepteert. En dat je medewerkers dus ook weten wat ze moeten doen als ze hier vragen over krijgen." En ook: dat je als gemeente op de jaarlijkse Nationale Coming-Outdag vlagt met de Regenboogvlag. Er zijn partijen die zeggen: als je daaraan begint, dan kan je elke dag wel voor een andere doelgroep gaan vlaggen. Simon reageert nuchter: "Nou en? Dat vind ik zo'n non-argument. Het zou heel goed zijn om op bepaalde dagen te laten zien dat je kwetsbare doelgroepen steunt."

Hij hekelt het principe van de 'inclusieve maatschappij'. "Soms hebben we in dat kader de neiging om het maar niet meer over verschillende doelgroepen te hebben. Want iedereen moet meedoen, iedereen is gelijk. Maar de maatschappij is simpelweg niet zo inclusief voor iedereen, er zijn groepen die extra aandacht nodig hebben om mee te kunnen doen. Dan ben je pas echt inclusief. De gemeente moet hierin haar voorbeeldfunctie zeker niet onderschatten." Simon gelooft heilig: het tekenen van zo'n Regenboog Stembusakkoord heeft impact. "Zoiets werkt door, naar andere organisaties. En dan gebeurt er echt iets."

Tijdens de reguliere gemeenteraadsverkiezingen in maart ging hij al langs tal van gemeenten in provincie Utrecht met het Regenboog Stembusakkoord, maar nu voor Vijfheerenlanden voelt het net even anders. "Ik heb nog veel vrienden in Vianen, inmiddels hebben er een aantal van hen ook kinderen. Stel dat één van hen ook afwijkt van die heteronorm, dan wil ik dat het voor hem of haar weer net iets makkelijker is om je geaccepteerd te voelen dan dat het voor mij was."