Einde kruidenierszaak: Na 71 jaar is het genoeg geweest

Schrik, verbazing en ook begrip. Dat zijn in hoofdzaak de reacties, sinds Corrie Rombout (58) vorige week bekend maakt dat ze stopt met de kruidenierszaak in Erichem. Nadat de basisschool geen bestaansrecht meer had in het kleine dorp en in 2017 het loodje legde, komt er nu een einde aan de kruidenierszaak annex bakkerij van weleer. Het dorp verliest weer een middelpunt.

Door Evert Scheffer

ERICHEM - We zitten nog net in de dagen dat de vaste klanten voor brood of kruidenierswaren bij de ‘Thuismarkt’ in Erichem terecht kunnen. Vrijdag 28 december heeft Corrie Rombout voor hen koffie met wat lekkers als afscheid en dan gaat de winkel, na 71 jaar, voorgoed dicht. Waarmee een tijdperk, waar Corrie er liefst 42 jaar actief van meemaakte, wordt beëindigd.

Zestien jaar was ze, toen ze, nog niet zo heel lang in Erichem wonend, in aanraking kwam met de familie Rombout, die naast de kruidenierswinkel ook een goedlopende bakkerij had. Het waren toptijden en dat betekende hard werken van de vroege ochtend tot de late avond.

Brood, koek en gebak in allerlei soorten werden ambachtelijk gemaakt en daarna in hoofdzakelijk Erichem en Buren uitgevent. Daarnaast vonden de producten ook gretig aftrek in de winkel. Het echtpaar Rombout, dat vier jaar later Corrie’s schoonouders werden, had een solide zaak opgebouwd, waar Corrie en haar echtgenoot Jus als vanzelf ingroeiden.

De zaken gingen goed, Corrie en Jus trouwden en betrokken de woning naast de winkel en haar schoonouders werden haar directe buren. Alles verliep zoals bedacht, tot het moment dat echtgenoot Jus op zeer jonge leeftijd plotseling overleed.

Corrie bleef met twee kleine kinderen achter. Ze kreeg het ondanks de grote ellende die het gezin trof, met hulp van haar schoonouders toch voor elkaar om de zaak voort te zetten. Het venten van brood en ander lekkers uit de bakkerij was afgelopen; Rombout sr. kon dat alleen niet meer. De winkel bleef en toen het brood en banket bakken niet meer lukte, werd dat van elders betrokken.

Intussen werd ook schoonmoeder Marie Rombout ouder. Behalve drukte met de winkel kreeg Corrie er hele periodes lang, een dagtaak bij in de verzorging van haar ‘buurvrouw’. Het was haar geen te zwaar. ‘’Ik heb altijd gehoopt dat ma de laatste periode van haar leven thuis, naast mij zou kunnen blijven’’, zegt ze. Maar dat bleek, na twee keer een gebroken heup in twee jaar, helaas niet haalbaar. In maart dit jaar verhuisde de 96-jarig Marie Rombout naar een verzorgingshuis. ‘’Dat was het moment dat ik dacht: Wat doe ik eigenlijk nog hier?’’, vertelt Corrie. ‘’Van vijf stuivers kan ik de kachel hier niet brandend houden.’’ Het punt om definitief met de lokale kruidenierszaak te stoppen was geboren. ‘’Leuk is het allemaal niet’’, relativeert ze, ‘’maar ik kom straks aan dingen toe waar ik anders ooit aan toe gekomen was.’’ Zoals een vakantie van een week of wat naar haar broer in Nieuw-Zeeland.