Digitaal

Column Spot op De Betuwe

Ik ben weer buiten de Oranjeboot gevallen. Zijne Majesteit de Koning heeft het wederom niet behaagd om mij te onderscheiden met een lintje. Dat ligt niet aan Willem-Alexander. Ik ben gewoon niet voorgedragen. Daarom zal ik opnieuw minstens een jaar lang mijn uiterste best moeten doen om u, beste lezer, als uw trouwe columnist wekelijks te behagen. Dan word ik misschien ook nog eens voorgedragen. Door wie? Geen flauw idee. In ieder geval niet door het bestuur van de Avri. Dat is wel zeker.

Wellicht denkt u dat ik een tikkeltje jaloers ben. Nee, dat is het niet. Ik gun alle vrijwilligers hun onderscheiding van ganser harte. De trouwe corsowagenplakker, het actieve lid van de hondensportvereniging, de barjuffrouw van de voetbalclub, de leider van de blaaskapel en de drijvende kracht van de voedselbank: ze hebben hun lintje allemaal dik verdiend.

Maar toch blijft er in deze coronatijd een dubbel gevoel hangen. We hebben nog veel meer helden. Helden, die met gevaar voor eigen leven in de zorgsector werken. In de frontlinie. Ik wil ze hierbij voordragen. Allemaal een koninklijke medaille en niet zo’n kleintje ook. Het liefst uit te reiken door Willem-Alexander zelf.

De Tielse gemeenteraad die vorige week voor het eerst digitaal vergaderde, heeft daarmee geen lintje verdiend. Sjonge, wat een getob. Vermakelijk was die vergadering achter de tablets wel. Ik moest denken aan de lachspiegels uit de tijd van mijn schoolreisjes.

Nu schoot ik weer in de lach om raadsleden met halve hoofden, trekkend aan hun kin of verdwaasd naar boven kijkend. Soms zag je niet meer dan een pratende stoppelbaard met een neus met een pluk haar erboven. Een wethouder leek zelfs boksbewegingen te maken. Ik werd door die kromme beelden zo afgeleid dat ik nog steeds niet weet waar de raadsleden het over hadden. Alleen de kreet “dank u wel, meneer de voorzitter” is mij bijgebleven. “”Dank u wel, meneer de voorzitter”, tot vervelends toe. Die “meneer de voorzitter” was trouwens de enige die het perfect deed. Ik verdenk hem ervan dat hij stiekem een paar lesjes heeft genomen. Van Annechien Steenhuizen of zo.

Wat zou het aardig geweest zijn als de raadsleden tijdens deze eerste coronavergadering zich even persoonlijk tot de kijkers hadden gericht. Om te laten zien dat ze niet alleen geprogrammeerde vergaderdieren zijn. Om wat terug te doen voor hun kiezers in deze sombere dagen. Een trouwe lezer deed mij in dit verband een suggestie; een drive-in bioscoop op de voormalige parkeerplaats aan de Waalkade. Leuk idee met als bijkomend voordeel dat het publiek nu eindelijk eens wat kan gaan doen op dat al zo lang braakliggende terrein.

In Buren volgen ze het digitale voorbeeld van de gemeente Tiel niet. De Burense gemeenteraad vergadert binnenkort gewoon fysiek in het gemeentehuis. Raadslid Joop de Jonge is daar gepikeerd over. De raadsleden moeten het goede voorbeeld geven en niet met een man of twintig, dertig bij elkaar gaan zitten, zo mailde hij mij. Hij vindt het onbegrijpelijk, gewoon naatje pet, om het eens populair te zeggen. Coronaatje pet.

Jan Beijer

(reageren: jbeijer@upcmail.nl)