500 kilometer voor autisme-onderzoek

Op 1 april - echt waar - zijn ze begonnen aan hun 500 kilometer lange en vier dagen durende fietstocht van Friesland naar Zuid-Linburg. Michelle Maasen (28) en haar vriend Roland Koopman (27) hebben hiermee een bedrag van rond de € 2.000,- bij elkaar gefietst voor onderzoek naar autisme.

Kerk-Avezaath - Michelle en Roland hadden als doel om minimaal € 1.000,- op te halen voor de Nederlandse Vereniging voor Autisme. Eind maart stond de teller al op ruim € 1.500,-. En dat gaf alleen nog maar meer motivatie volgens Michelle. “Al het geld gaat naar onderzoek naar autisme en naar Auti-doe-dagen.” Ze houden allebei enorm van fietsen. Het is hun passie en hobby volgens Roland. “Ik was van plan om als training voor deze tocht naar Texel te fietsen, maar ik kreeg pech onderweg. Toen ben ik met een busje teruggegaan.” Als echte diehard heeft Roland wel een keer naar Schiermonnikoog gefietst en terug. Daarnaast heeft hij in de Limburgse heuvels zijn hoogtekilometers gemaakt. Michelle is ook een echte doordouwer. Door drie operaties aan haar been is ze nog niet ‘op volle kracht’. “De vierde komt eraan. Ik heb nog last van mijn pees. Daarom heb ik een elektrische fiets van Grauwelman uit Culemborg gesponsord gekregen. Zij hadden een deal met Batavus gesloten. Ik mocht die lenen voor onze vierdaagse.” Roland heeft de vier etappes op zijn eigen toerfiets volbracht. “De eerste etappe van 130 kilometer ging van het Friese Noordburgum naar Epe, de tweede van 108 kilometer van Epe naar Nijmegen. Daar hebben we kunnen buurten bij bekenden van ons. De derde rit van 108 kilometer ging van Nijmegen naar Roermond en de afsluitende tocht van 116 kilometer van Roermond naar Valkenburg. Tussendoor hebben we overnacht in 3- en 4-sterrenhotels”, glundert Ronald. “De tocht heeft ons veel voldoening gegeven.”

Onenigheid

Michelle heeft klassiek autisme, Roland heeft de diagnose PDD-NOS. Daar maakt Michelle de ernstige grap over dat dit in de restcategorieën valt. Daar krijgen ze nooit ruzie over. “Wel als Roland te veel praat,” zegt Michelle. “Dan raakt mijn ademhalingspatroon licht verstoord. Dan moet ie even zijn mondje houden. Voor de rest zijn we een happy couple. We hebben het erover als er iets voorvalt tussen ons. We zeggen ‘sorry’ en daar leren we van. Het zijn niet meer dan kleine meningsverschillen.” Zelf komt ze heel goed uit haar woorden, is ze verbaal sterk en weet ze heel helder haar belevenissen te verwoorden. Ze beaamt dat je aan haar nauwelijks merkt dat ze autisme heeft. “Dat komt om dat vrouwen minder snel die diagnose krijgen of vaak de verkeerde. Sommige vrouwen gaan met het onterechte etiket ‘borderline’ door het leven. Dat is de reden dat we graag wilden fietsen en geld ophalen om meer onderzoek mogelijk te maken.” Al met al vonden ze het ‘een leerzame uitdaging’. “We hebben er doorzetten van geleerd,” zegt Roland. “En we hebben gemerkt dat mensen vrijgevig zijn. Bovenal hebben we genoten van de natuur.”

Arno voor de Poorte

“We houden allebei echt ontzettend veel van fietsen”