De Veerbaas Vertelt: Respect

Burgemeester Jan de Boer van de gemeente Buren heeft de afgelopen week gastles gegeven op de basisschool in Ingen. Dit in het kader van de landelijke Week van Respect. Ik hoop dat het onderwijspersoneel op die school niet heeft deelgenomen aan de landelijke staking. Ik snap heel goed dat het stakingsrecht een groot goed is. Stakingsrecht hebben we in Nederland en dat zullen we ook laten zien en horen. Veel Nederlanders zijn het niet eens met wat ze verdienen. Het onderwijs is zo’n groep. Begin dit jaar waren ze daarvoor al in Den Haag en deze week was het geld wat het onderwijs werd toegekend niet voldoende. Dus kinderen naar huis en onderwijzers weer op de barricade. Dit net in de Week van Respect. Ik kan best begrijpen dat zij die op de werkvloer staan, het niet altijd even gemakkelijk hebben. Te hoge werkdruk, te grote klassen, tekort aan leerkrachten en te veel administratieve rompslomp naast het lesgegeven. Ik dacht, dat om veel administratieve werkzaamheden uit handen te nemen van de leerkracht, men de overkoepelende bestuursorganen in het leven heeft geroepen. Die instellingen zijn bedrijven geworden met een directeur en veel ambtelijke medewerkers. Voor die overkoepelende schoolorganisatie zijn best een paar centen nodig. Persoonlijk komt het bij mij onprettig over als men om een doel te bereiken, kinderen inzet. Van het onderwijs verwacht ik dat ze de kinderen respect bijbrengen en ze niet met protestborden de straat op stuurt. Wie gaat er niet protesteren? Naast de agrariërs die van zich laten horen, vragen de mensen die in de zorg of bouw werken, de dierenactivisten, de voor- en tegenstanders van zwarte pieten, voor- en tegenstanders van het jagen op wild, aandacht. Als we het op afstand volgen is het respect voor elkaar helemaal uit het oog verloren. De Week van Respect is nationaal, dus voor ons allemaal. Jong en oud, met dien verstande dat wij ouderen het voorbeeld geven. Respect voor elkaar en dan het gehele jaar.

Vrijheid

In het zuiden van het land zijn ze 75 jaar vrijheid al aan het vieren. In het Rivierengebied doen we dat in mei volgend jaar. Bij mensen die de oorlog 1940-1945 hebben meegemaakt komen de verhalen los, mooie en vreselijke gedachten komen weer boven. Vrijheid, als we het dagelijkse wereldnieuws horen en zien op de televisie beseffen we maar half hoe rijk we zijn. Ik kan niet goed begrijpen dat onze volksvertegenwoordigers, waarvan de meesten gelukkig de oorlog niet hebben meegemaakt, zich nu dik maken over de aanval door de Nederlandse F16 in de strijd tegen de IS-strijders. Het kabinet heeft toestemming gegeven voor deze operatie. Hoeveel onschuldige mensen zouden met die munitie in die fabriek gedood zijn, als de raket niet was afgevuurd? Zijn we onze jongens vergeten die door bermbommen zijn omgekomen en al die mensen die hier in de oorlog zijn omgekomen door verkeerd geplande bombardementen. Dan hebben we met onze bondgenoten nog veel te verrekenen. We mogen staken, protesteren, hebben vrijheid van godsdienst en meningsuiting, onze jongens sturen we naar brandhaarden in de wereld. Als ze dan terugkomen hen wel met respect behandelen. We zijn er. Reageren kan: deveerbaas@gmail.com