Heren

Ik had eigenlijk een meisje moeten zijn. Mijn moeder vertelde me dat haar vriendinnen, en zelfs haar huisarts, bijna zeker wisten dat ze in verwachting was van een meisje. Men vond dat ze nogal hoog droeg. Dat zou op een baby van het vrouwelijk geslacht wijzen. Een lage dracht werd als mannelijk beschouwd. In zo’n lage buik zou een jongetje zitten. Ik dus. Bakerpraatjes waar mijn moeder niet in geloofde. Ze hechtte meer waarde aan haar voorgevoel en daarom was het voor haar klip en klaar dat het een jongetje zou worden.
Eenzelfde soort voorgevoel had ik ook toen bekend werd dat de gemeente Buren maar geen drie maar vier nieuwe wethouders zou krijgen. Het leek wel een aanbieding van de supermarkt. 3+1, met dat verschil dat Buren die vierde wethouder niet gratis krijgt. Integendeel, het kost een paar centen. Het leek mij een unieke gelegenheid om op zoek te gaan naar vrouwelijke kandidaten. Om vrouwen een kans te geven in de taaie wereld van het mannenbestuur. Net als bij mijn moeder bedroog mijn voorgevoel mij niet: het werden vier jongens. Vier heren in de categorie 50+. De heren van Buren.
Stijfjes prijkten ze op de foto met de burgemeester. Allemaal met de handen gevouwen voor hun klok-en-hamerspel. Mannenbroeders in een pose die zwelgt van de zedigheid.

Voetballers zie je ook wel eens in een dergelijke houding op een rijtje staan als er een vrije schop wordt genomen. De handen angstvallig voor het kruis om hun zaakje te beschermen. Op de foto viel de in de Krimpenerwaard woonachtige wethouder Pieter Neven me het meest op. Hij had voor deze gelegenheid een oranje stropdas omgeknoopt. Buren en Oranje, moet hij gedacht hebben. Daar hoort zo’n das bij.

Dat klopt, maar Buren is ook Anna van Buren, de enige Nederlandse bruid van ons regerende vorstenhuis. Met vrouwen op belangrijke posities heeft de staatkundig gereformeerde partij van Neven weinig aan de pet. Volgens deze club is de man het hoofd van de vrouw. Een vrouwelijke wethouder is in deze kringen niet toegestaan. Dat zou in strijd zijn met de roeping van de man. Gravin Anna van Buren die door haar Oranjehuwelijk prinses werd, moest eens weten!
De nieuwe wethouder Neven is niet van plan in de gemeente Buren te gaan wonen, zo las ik. Daarmee loopt hij een flink eind voor de muziek uit, want bestuurders moeten volgens de Gemeentewet wel in de eigen gemeente wonen. De gemeenteraad kan in bijzondere gevallen een uitzondering maken en beslist daar dus over. Niet een wethouder op eigen houtje.
Een vriendin uit Buren belde me op met de mededeling dat ze teleurgesteld was over het kwartet van mannelijke beroepsbestuurders, die allemaal op leeftijd zijn. Ze kende er niks van. Wat van ver komt, smaakt lekker. Dat zal het wel zijn, dacht ze.

Ze kon zich niet voorstellen dat er in de hele gemeente Buren geen vrouw te vinden was geweest die geschikt is voor de wethouderszetel. Ook buiten Buren niet. Ze noemde het een staaltje van antifeminisme. “Ho, ho”, zei ik. “Niet zo hard van stapel lopen.” “Laat ik het dan anders zeggen”, hernam ze. “Het is weer ouwe-jongens-krentenbrood.”

Jan Beijer
(reageren: jbeijer@upcmail.nl)