Vijfentwintig jaar Atelier Liesbeth Tuit

ik moedig ieder- een aan om op eigen wijze te schilderen

Arno voor de Poorte

Het Burense atelier Liesbeth Tuit op tweehoog in de voormalige melkfabriek ‘De Stichting’ bestaat 25 jaar. Kunstenares Liesbeth Tuit (60): “Mijn lessen zijn laagdrempelig. Ik doe geen selectie aan de poort.”

Buren - In plaats van lessen praat Liesbeth eigenlijk liever over een open atelier. Ze zegt dat haar atelier vooral gericht is op mensen die ‘het leuk vinden om te komen schilderen’. “Iedereen kan hier terecht. Het is laagdrempelig, maar een gevorderd iemand vindt hier ook voldoende uitdaging. Mijn atelier staat open voor alle niveau’s.”

De werkruimte waarin de ‘leerlingen’ hun schilderijen maken is ruim en ademt een uitnodigende, creatieve en artistieke sfeer uit. Veel portretten aan de wanden en veel kwasten en verftubes op de tafels. “De cursisten mogen gebruik maken van mijn materialen, maar als ze groot en dik willen werken, dan vraag ik of ze hun eigen verf meenemen. Ik streef er altijd naar om een cursist zijn of haar persoonlijke handschrift te laten ontdekken. Iedereen doet het op zijn of haar manier.”

De Burense kunstenares is vijfentwintig jaar geleden begonnen met haar atelier omdat het anders ‘een te eenzaam beroep’ is. “Ik had behoefte aan contact en de kruisbestuiving met cursisten.” Zelf probeert Liesbeth werk te maken dat betekenis heeft. “Soms zijn dat dingen waarvan ik die betekenis nog niet weet. Die komt dan met de tijd. Of anderen geven daar betekenis aan.” Heel graag wil Liesbeth de uitdrukking op een gezicht laten zien. De strekking daarvan krijgt door de tijd soms een andere lading. Neem bijvoorbeeld het schilderij uit de foto, het werk dat achter haar hangt. “Die sjaal krijgt tijdens deze coronacrisis opeens een heel andere lading.” Het is een olieverfschilderij op een doek van drie keer twee meter. Het werk heet ‘Courage’. Dit is geïnspireerd op een rijtje portretten dat Liesbeth met de term winterkoude bij elkaar heeft gegoogeld. “Daarna heb ik er vierentwintig stuks bijgemaakt bij liederen van Schubert. Dat is voor een project geweest waar mijn man, zanger Jan-Willem Westerhuis, begeleid door Lodewijk Crommelin op piano een cd van heeft gemaakt.” Die Winterreise is een liederencyclus van Franz Schubert. “Daar kwamen heel veel lijntjes bij elkaar.” Dit schilderij is haar belangrijkste werk, omdat Liesbeth denkt dat het haar gaat overleven. Dat is sowieso het doel. “Ik wil graag iets maken wat waardevol is en blijft.”

Gezellig

Liesbeth benadrukt dat de lessen altijd een gezellige boel zijn. Sommige cursisten staan achter de ezel en anderen zitten gewoon aan tafel. Er wordt veel gelachen. “Ik zet ook altijd een lekker muziekje op. Ik zoek iets uit wat bij de sfeer en de stemming van de ochtend past.” De leeftijden van de cursisten lopen uiteen van twintig tot achtentachtig. De bijdrage voor tien lessen bedraagt € 160,-. “Het is aan te bevelen om één keer in de week te komen. Voor de continuïteit en het leereffect.” Zelf hoopt Liesbeth er nog - zolang het kan - mee door te gaan.