Van de Barbier en de Fietsenmaker

Van een klein balkon in de grote stad naar een tuin in Tiel

Marjon de Lange

Twee jaar geleden verruilden ze het drukke Amsterdam voor het veel rustigere Tiel. Natuurlijk was het even wennen, maar spijt hebben ze nooit gehad. Vooral nu, ten tijde van de corona-crisis. Ze genieten van hun huis en tuin en veranderden tussendoor gewoon even van loopbaan.

Tiel - Scot Brown (1965) komt uit Boston-USA. In 2001 was hij op vakantie in Nederland. Daar ontmoette hij Pilo Pilkes (1961), die pruiken maakte voor het theater. Het klikte erg goed tussen die twee, Scot bleef hier wonen. “In de USA werkte ik in de slijterij-wereld”, vertelt hij, “na de inburgering in Nederland heb ik een aantal baantjes gehad, uiteindelijk heb ik jarenlang in de fietsenbranche gewerkt. Onder andere in de verhuur van fietsen voor buitenlandse toeristen die met de fiets Amsterdam wilden verkennen. Echt hartstikke leuk.”

Soldaat van Oranje

Zijn partner, Pilo, is onder andere pruikenmaker voor het theater. Hij maakte bijvoorbeeld al de haarwerken voor de musical Soldaat van Oranje die al jarenlang speelt. “Ik werk landelijk in de theaterwereld. Het leek mij prettig om mijn atelier centraal in Nederland te hebben.” De keuze van Scot en Pilo viel op Tiel, met het atelier in het monumentale voormalige slachthuis aan de J.D. van Leeuwenstraat. Voor Scot betekende de verhuizing wel dat hij zijn baan op moest zeggen. Gelukkig biedt hun woning in het centrum hem wel een mogelijkheid. “Toen we de woning de eerste keer kwamen bezichtigen vroegen de buren al wie van ons de fietsenmaker was”, zegt Scot lachend, “de makelaar bleek al over ons verteld te hebben. Ze vroegen meteen of ik banden kon plakken en zo. Onze woning heeft een prima schuur, die ik voorzichtig als werkplaats ben gaan gebruiken.” Hij noemt zijn fietsenmakerij ‘Sprocket’ en heeft het duidelijk naar zijn zin.

Corona

Natuurlijk had corona ook impact op hen. Scot kan niet meer op bezoek bij zijn familie in de USA, zelfs niet voor een uitvaart. “Ik kom waarschijnlijk Nederland niet meer in als ik toch ga.” En Pilo zat van de één op de andere dag zonder werk. “Vanaf 14 maart zijn alle theaters gesloten,” vertelt hij, “gelukkig kwam ik als ondernemer in aanmerking voor compensatie en heb ik de afgelopen maanden wel aan mijn verplichtingen kunnen voldoen. Ik wil dit echter niet nog een keer meemaken. En ik heb mijn atelier en doe er nu niks mee, dus heb ik bedacht een echte barbier te worden. Ik heb de afgelopen maanden de tijd nuttig gebruikt. Ik heb de barbiersopleiding in Utrecht gevolgd en heb intussen het diploma gehaald. Dat was eigenlijk al een lang gewenste droom. Ik ga vooral heren knippen en scheren, maar ook dames kunnen bij mij terecht, maar alleen om te knippen, ik doe geen permanent en verven en zo. Eerlijk gezegd ga ik graag weer terug het theater in, maar als er ooit weer zo’n crisis als dit komt dan heb ik wel iets om op terug te vallen.” Een originele naam voor zijn salon was snel bedacht, hij noemt het “Het Slachthuis”.