Broodje Neder-Betuwe

De voorzichtige val van het kabinet (Rutte fietst gewoon verder) door de toeslagenaffaire is mede een gevolg van de Rutte-doctrine. Toen ik die term voor het eerst in de krant tegenkwam, moest ik even denken aan een latrine, maar dat is natuurlijk heel wat anders. Hoewel er aan allebei een luchtje zit.

In militaire dienst heb ik op de hei wel eens een latrine moeten graven, een langgerekte kuil waar je boven ging hangen als zich een grote of een kleine boodschap aankondigde. De latrine zorgde zo voor heel wat lichamelijke opluchting. afgescheept als ze lastige vragen stelden. Van belangrijke besprekingen werd geen verslag gemaakt. Stukken die openbaar horen te zijn, waren onleesbaar gemaakt. Complete pagina’s met een dikke zwarte stift weg gelakt.

De Rutte-doctrine, hebben we daar in de Betuwe ook last van?

Het Neder-Betuwse gemeenteraadslid Jan Woldberg beantwoordt die vraag met een volmondig ja. Als hij schriftelijke vragen stelt worden ze na lang wachten volgens de regels van de Rutte-doctrine door het college van B en W beantwoord.

Jan vindt het denigrerende antwoorden, waar hij als gekozen volksvertegenwoordiger niets mee opschiet. Antwoorden in de trant van: Waar bemoei jij je eigenlijk mee, Jantje? Het raadslid laat het er niet bij zitten. Hij is dapper ten strijde getrokken tegen de ambtelijke macht, die zelfs tot in de kantine reikt.

Die kantine is bestemd voor de gemeenteraad, maar de ambtenaren zitten er doodleuk hun broodjes op te peuzelen. Ook deze broodroof is Jan in het verkeerde keelgat geschoten. Hij heeft zich beklaagd bij de burgemeester. Die heeft de interne organisatie omgespit om er achter te komen wat hier aan de hand is. En wat heeft zijn speurwerk opgeleverd?

De ambtenaren voelen zich bedreigd! Door een stelletje wappies of andere gekkies? Nee, door een raadslid dat gewoon zijn werk goed wil doen. De stoute Jan probeert hen uit te horen, zo heeft de eerste burger in ambtelijke kringen vernomen. Zo, dat is niet mis.

Stel je voor dat die harde werkers tussen twee happen van hun pindakaas-broodjes allerlei gemeentelijke geheimen prijs zouden geven. Je moet er als bestuurder niet aan denken.

In het Tielse stadhuis zijn ook trekjes van de Rutte-doctrine te bespeuren. Daar is men nog steeds bezig om locaties voor de centrale huisvesting van arbeidsmigranten op een rijtje te zetten. Ik noem dat Polenhotels, maar volgens de gemeente ga ik met deze term ver buiten mijn boekje. Dat doe ik dus, gehoorzaam als ik ben, niet meer.

Het leegstaande winkelcentrum Kwadrant is zo’n locatie, zo is groot verdriet van het gemeentebestuur, uitgelekt. Daar wordt erg geheimzinnig over gedaan. Als je er niets over bekend maakt, kunnen er ook geen protesten komen, is de van de Rutte-doctrine geleende redenering. Intussen staat het oude Kwadrant te verpauperen.

Tot verdriet van de omgeving. Hoe lang dat gaat duren? Wat gaat er gebeuren? De gemeente zou veel inwoners een plezier doen door daar een antwoord op te geven.

Een eerlijk antwoord zonder geheimzinnigheid. Zonder de jok-trine van Rutte.

Jan Beijer

(reageren: jbeijer@upcmail.nl)

spot op de betuwe