Sluiting van De Fruitschuur doet pijn

SCHOONREWOERD • Het is druk in De Fruitschuur aan de Kalverweg in Schoonrewoerd. Vaste klanten komen nog één keer langs voor hun bestelling en nemen meteen afscheid van de zussen Margriet en Tina die jarenlang de winkel 'bemanden'.

Handen worden geschud, traantjes weggepinkt.

"We gaan het missen, er gaat iets heel moois verloren." Het bedrijf bestaat al sinds 1948. "Het is begonnen met onze opa Den Hartog en drie zoons: Kees, Teunis en Hans. Ze ventten onder meer in Leerdam, Leerbroek en Nieuwland. Sinds 40 jaar zit De Fruitschuur hier aan de Kalverweg", vertellen Margriet (52) en Tina (49).

Zij zorgden voor de verkoop in de winkel, terwijl vader Teunis (71), moeder Mary (70) en collega Bert – al 47 jaar actief - naar de markt gingen.

Geweldig
"De winkel was zes dagen in de week open. Zolang er licht brandde en de deur 'los' was, werden klanten geholpen. Op zaterdag waren we ouderwets tot zes uur open."

Margriet en Tina genoten van hun werk. "Het was geweldig om te doen. We hebben nooit wat anders gedaan. Toen we een jaar of vijf, zes waren, gingen we in de vakanties al mee naar de markt. Dan kregen we een kraampje naast onze ouders."

"We kregen een weegschaal, een kistje bonen, aardbeien of kersen en verkochten die aan de klanten. Het vak is ons met de paplepel ingegoten."

Gezond bedrijf
De Fruitschuur liep als een tierelier. "Schoonrewoerd is een ouderwets dorp, de inwoners doen nog 'gewoon' boodschappen. Dit is een gezond bedrijf, het gaat ons aan het hart dat we de winkel moeten sluiten. Vreselijk jammer, maar het kan niet anders."

Aanleiding voor de ingrijpende stap is de gezondheid van vader Teunis. Daar waren al wat langer zorgen over, maar sinds dit voorjaar is duidelijk dat hij een stap terug moet doen. "En wie moet dan de markt doen én de inkoop. Pa ging altijd naar de veiling. Wij kunnen zijn plaats niet innemen. Sinds april hebben we van alles bedacht, maar er is maar één conclusie: we moeten stoppen. We hebben die beslissing met elkaar genomen."

Dat betekent ook dat vader Teunis en moeder Mary definitief stoppen met de markt. Vader: "Ik ben vanaf mijn 14^e groenteboer." Moeder: "Ik ging bijna 50 jaar naar de markt, nu maken we er samen thuis wat moois van."

Veel veranderd
Met z'n vieren constateren ze dat er veel veranderd is.

Vader Teunis: "De groenteboer is een uitstervend ras. Tweeverdieners hebben het zo druk dat het gemakkelijker is om in de supermarkt een kant en klare maaltijd of een zakje gesneden groente te halen. Veel mensen weten amper meer hoe ze een krop andijvie klaar moeten maken of hoe een stronk boerenkool eruit ziet."

Zijn dochters: "De mensen zijn anders gaan eten. Er is steeds meer vraag naar gesneden groente en fruit, salades en kant en klare pakketten voor bijvoorbeeld macaroni. Vroeger aten de mensen zes dagen in de week aardappels, groente en een stukje vlees. Dat patroon is veranderd."

"Destijds werd alles per kilo verkocht en aardappels in zakjes van vijf kilo. Tegenwoordig nemen de mensen van alles een beetje. Een kilo aardappels voor de hele week, twee of drie appels van de ene soort, drie van de andere en vooruit: nog twee bananen. Bovendien is er veel meer keus. Vroeger keek je uit naar het aardbeienseizoen, nu worden die het hele jaar verkocht."

Kwaliteit
Op de markt en in de winkel stond de familie Den Hartog garant voor kwaliteit, de houdbaarheid van producten én de vriendelijke omgang met de klanten. Daarvoor kregen ze bij hun afscheid veel waardering via handdrukken, bedankjes, kaarten en cadeautjes.

"De mensen zijn zo lief. Ze hebben er begrip voor dat we stoppen, maar ze vinden het wel heel jammer." En het vertrek leidt tot grote drukte. "We sneden alles met de hand, heel ambachtelijk. Sommige klanten slaan massaal producten in. Net bestelde iemand tien zakjes soepgroenten."

Na de sluiting van de winkel wacht er nog een 'bogerd' vol fruit op Margriet en Tina. "Dat gaan we straks plukken. Dan komt het gat. We gaan nadenken wat we daarna gaan doen. Maar o, wat gaan we onze Fruitschuur missen."

André Bijl